ΦΘΟΡΑΣ ΘΑΝΑΤΟΥ

                                     

                                       

                                   





          Φθοράς 
          θανάτου
          έσωσας
          Χριστέ


                                          

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΣ ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΤΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΩΣ

               Η Ελληνική Υπόθεσις

                                                                                                       
                                                                    Καίμπριτζ 24 Νοεμβρίου 1824

Το Πανεπιστήμιον του Καίμπριτζ διώρισεν υποεπιτροπήν, ίνα  εποπτεύη τον τρόπον της διαθέσεως εράνου υπέρ των Ελλήνων.
Ο καγκελάριος του Πανεπιστημίου Α.Β.Υ. ο δούξ του Gloncester απέστειλεν εκατόν γουινέας εις την υποεπιτροπήν ταύτην ως προσωπικήν εγγραφήν του.

Η προκήρυξις

Το κομιτάτον θεωρεί σκόπιμον κατά την στιγμήν ταύτην να προσελκύση την προσοχήν των μελών του Πανεπιστημίου επί του ενδιαφέροντος θέματος,το οποίον έχουν υπόψιν.Προς τούτο επικαλείται κατά τον πλέον ένθερμον τρόπον τα αισθήματα φιλανθρωπίας και θρησκευτικότητος,τα οποία εμψυχώνουν τας καρδίας των συμπατριωτών των.
Ο διεξαγόμενος τώρα αγών παρέχει αφ'ενός μεν την ευχάριστον προσμονήν της απελευθερώσεως από μιας άνευ προηγουμένου τυραννίας της πατρίδος του Ομήρου, του Πλάτωνος,του Μιλτιάδου και του Σόλωνος,αφ'ετέρου όμως,αν ποτέ θριαμβεύσει η Ημισέληνος ή ο Χριστιανισμός θα αφανιστεί από τα ωραία εκείνα εδάφη εις τα οποία διεδόθει το πρώτον το Ευαγγέλιον ή οι οπαδοί του Χριστιανισμού θα βυθιστούν εις πολύ τρομερωτέρας συμφοράς,από εκείνας υπό τας οποίας εστέναζον κατά τους παρελθόντας τέσσαρας αιώνας.
Ότι το θλιβερόν τούτο δίλημμα πρόκειται να υπάρξει είναι πασιφανές εις πάντα γνωρίζοντα την πολιτικήν και την θρησκευτικήν πολιτικήν της οθωμανικής κυβερνήσεως.Παρήλθον ολίγα μόνο έτη αφ'ότου ο σουλτάνος και το διβάνιον της Κωνσταντινουπόλεως εμελέτησαν σχέδιον αποσκοπούν εις την πλήρη εξόντωση του ελληνικού έθνους.Η απάνθρωπος συμπεριφορά,την οποίαν εδοκίμασαν αι δυστηχείς νήσοι της Χίου,της Κρήτης και της Κύπρου και αι αιματηραί σφαγαί,αι γενόμεναι εις τας κυριωτέρας πόλεις της οθωμανικής αυτοκρατορίας,μαρτυρούν πλήρως ότι παρέμεινεν αναλλοίωτον το πνεύμα της καταδιώξεως των Οθωμανών.
Οι Τούρκοι διαφέροντες από πάντας τους λοιπούς κατακτητάς (οι οποίοι,ενούμενοι μετά των ηττημένων,παρέχουν προς αυτούς ίσα προνόμια και τους υποβάλλουν υπό τους αυτούν νόμους)απεχωρίσθησαν από τους χριστιανούς υπηκόους δια της πλέον μισητής οριοθετήσεως της τυραννίας και της καταπιέσεως,και ούτω δια της διαγωγής ταύτης παραιτήθησαν παντώς δικαιώματος,το οποίον υποτίθεται ότι παρέχει η κατάκτησις.
Αν τινά άτομα  δεν είχον μέχρι τούδε το θάρρος να παράσχουν βοήθειαν εις τους Έλληνας,εξ αιτίας της διαφθοράς του εθνικού χαρακτήρος των,ας σκεφτούν ότι,όσον και αν διεφθάρει  ο χαρακτήρ εκείνος κατά την εποχή της τουρκικής κατακτήσεως,ο εκφυλισμός των παρετάθη τουλάχιστον από την ανυπόφορον κατάστασιν της δουλείας,εις την οποίαν είχε περιέλθει το έθνος .Όμως το κρατούμενον πνεύμα των πατριωτικών αισθημάτων και όλων των κοινωνικών αρετών,το οποίον ανεπτύχθη κατά τον παρελθόντα ήμισυ αιώνα μεταξύ των Ελλήνων,παρέχει εν προκειμένου την καλύτερη απάντησιν εις τοιαύτας αντιρρήσεις. 
Αν άλλοι καθυστέρησαν την εγγραφήν των εις εράνουν,ένεκα της γνώμης,ότι ο αγών είναι άνευ ελπίδος,παρόμοιοι φόβοι πρέπει τώρα να διαλυθούν,'ενεκα των ευχάριστων ειδήσεων προερχομένων εκ των θεάτρων των μαχών και δημοσιευμένων υπό του Κομιτάτου του Λονδίνου.Το μεγαλύτερον μέρος της κυρίως Ελλάδος είναι ελεύθερον της μισητής παρουσίας των τυράννων,το δε λάβαρον του Σταυρού έχει στηθεί επί πάντων των φρουρίων της Πελοποννήσου,εξαιρέσει της Κορώνης,της Μεθώνης και των Πατρών.
Θα υποφέρωμεν,λοιπόν,ημείς ίνα το κράτος τούτο τόσον ενδιαφέρον δια τας τόσας γεννηθήσας κλασικάς ιδέας,να περιπέσει εκ νέου εις χείρας ανηλεών βαρβάρων,ενώ δια των συνεισφορών μας δυνάμεθα να βοηθήσομεν τους νομίμους υπερασπιστάς του και να προετοιμάσομεν την νέαν εκστρατείαν,ίνα μετά μεγαλυτέρων μέσων επιτύχουν την ελευθερίαν των!
Εν κατακλείδι,τα μέλη του Κομιτάτου του Καίμπριτζ δηλούν ότι ούτε εις την προκύρηξιν ταύτην ούτε εις οιασδήποτε ενεργείας των συνδεομένας μετά της ελληνικής υποθέσεως έχουν έστω και την μικροτέραν σχέσιν προς θεωρείας ή πολιτικά κόμματα.Αλλά ταύτα διακαώς ελπίζουν ότι εις τα εδάφη ταύτα κλασικής και θρησκευτικής αγωγής,δεν θα συστήσουν,τω όντι,ειμή τον Έλληνα κατά του βαρβάρου,την ελευθερίαν κατά της καταπιέσεως και τον σταυρόν κατά της ημισελήνου.
(ΠΡΟΚΗΡΥΞΙΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΑΙΜΠΡΙΤΖ ΣΧΕΤΙΚΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ,ΑΠΟ ΕΓΓΡΑΦΑ ΤΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ ΤΟΥ ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ ΕΚΔΙΔΟΜΕΝΑ ΥΠΟ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΖΩΡΑ,ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ,1979)

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ-ΧΑΙΝΤΕΓΓΕΡ ΚΑΙ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ

"Mαθητεύντας στον Heidegger,ο συγγραφέας του βιβλίου,στοχάζεται το 'μηδενισμό'του Θεού:ο Θεός δεν είναι αυτό που μπορούμε να αισθανθούμε,να συλλάβουμε ή να εκφράσουμε.Κανένας ποτέ δεν τον συνάντησε και οι μηδενιστές της Δύσεως τον ανακηρύσσουν νεκρό.

Ο Χρήστος Γιανναράς δέχεται,με τους αποφατικούς θεολόγους της Ανατολής,πως ένας κύκλος σιωπής είναι χαραγμένος ολόγυρα από την θεία άβυσσο,γιατί ο Θεός θα είναι πάντοτε περισσότερο από Θεός,πέρα από κάθε κατάφαση και από κάθε άρνηση.Αλλά απορρίπτει,μαζί τους και πάλι,και σε αντίθεση με μερικούς απ'τους εξέχοντες της δυτικής φιλοσοφίας,το ότι δεν μένει για τον άνθρωπο καμιά πόρτα που να οδηγεί στον Θεό.

Υπάρχει η αγάπη,που είναι μια σύνθεση αυτοαρνήσεως και μεθέξεως,όπου η σιωπή γίνεται λόγος και όπου η απουσία γίνεται παρουσία.

Olivier Clement

(από τον πρόλογο της γαλλικής μεταφράσεως του βιβλίου)

 ΤΙΤΛΟΣ:  ΧΑΙΝΤΕΓΓΕΡ ΚΑΙ ΑΡΕΟΠΑΓΙΤΗΣ  

                                                                                                                                    

                                         (Η ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ  ΑΠΟΥΣΙΑΣ

 ΚΑΙ ΤΗΣ  ΑΓΝΩΣΙΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ)

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:            ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΙΑΝΝΑΡΑΣ

  ΕΚΔΟΣΕΙΣ:                                           ΔΩΔΩΝΗ

  ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:                                         1967

ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΟΝΕΙΡΟ

Ονειρεύτηκα 
την προσεχή μου αναχώρηση
το μπάρκο 
που αλλιώς λέγεται καημός
ή καλείται έξοδος 
προς κάποιον αγχωδέστερο θάνατο
είχα εκλάβει,
ελαφρά τη καρδία,
την τελευταία ειδοποίηση
ως ονειρώδη ματαιοδοξία
μα τί τα θες
προσπερνώντας τα τυπικά 
και τους ελέγχους του immigration
βρέθηκα να δέχομαι 
την αλμύρα της πλώρης
που έγραφε στο πρόσωπο
την πλήρη σε φωτεινότητα,
εικόνα της πατρίδας
και τότε έκλαψα,
είχα καιρό να το κάνω αυτό
διάλεξα την πιο απόμερη γωνιά
για να με πάρει με την ροή του
ο εκβιαστικός 
ορυμαγδός

ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ-ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑ

"...η ανάστασις του Χριστού και η εμφάνισις αυτού εν δόξη  εγένετο και γίνεται μόνον δια την θέωσιν των καταλλήλως προετοιμασμένων.Η εμφάνισις ακριβώς αύτη δεν εγένετο μόνον εις ορισμένους "τυχερούς" ευρεθέντας εν Ιεροσολύμοις κατά τα γεγονότα των Παθών,της Αναστάσεως,της Αναλήψεως και της Πεντηκοστής,αλλά γίνεται εις πάντας τους θέλοντας να ακολουθήσουν την ιδίαν οδόν θεραπείας της ασθενείας της ιδιοτέλειας προς απόκτησιν της υγείας της ανιδιοτέλειας".

ΤΙΤΛΟΣ:ΤΟ ΠΡΟΠΑΤΟΡΙΚΟΝ ΑΜΑΡΤΗΜΑ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΙΩΑΝΝΗΣ Σ.ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΔΟΜΟΣ
ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1992

ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ-ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ(ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ)

Καλούνται ρεμπέτικα τραγούδια τα άσματα των πληγωμένων,απλών,αγνών και αισθαντικών ψυχών της Ελλάδος.Η περιφρονημένη χωρίς ανταπόκριση αγάπη και το τρισμέγιστο μαρτύριον του θαμένου εκουσίως έρωτος από τα ρεμπέτικα τραγούδια εξόχως ανιστορήθηκαν.Τα ρεμπέτικα υπήρξαν κάποτε η παρηγοριά μας.Ήταν οι λευκοί ασπασμοί των παραγνωρισμένων.Αξιώθηκα να κρατήσω στα χέρια μου το βουβό πλέον μπουζούκι του στρατηγού Μακρυγιάννη.Ρεμπέτικα δεν τραγουδούσαν οι γυναίκες(αυτές συνήθως αργά κατανοούν το πόσο αγαπήθηκαν),ούτε τα τραγουδούσαν οι σκληρόκαρδοι.
(Ηλίας Πετρόπουλος,Επικήδιος λόγος)

 ΤΙΤΛΟΣ:ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ-ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΤΟΥ ΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1968

Φ.ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΒΣΚΗ-ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΟΒ

Νέε,μην ξεχνάς την προσευχή σου,σε κάθε σου προσευχή,αν είναι ειλικρινής,θα προβάλει ένα καινούριο αίσθημα και μέσα σ'αυτό μια καινούρια σκέψη,που άλλοτε την αγνοούσες  και που θα σου δώσει καινούριο θάρρος.Και θα καταλάβεις πως η προσευχή είναι διαπαιδαγώγηση.Να θυμάσαι και τούτο ακόμα:Κάθε μέρα και κάθε φορά που θα μπορείς να επαναλαμβάνεις μέσα σου:"Κύριε ελέησον όσους ενεφανίσθησαν σήμερον ενώπιον σου".Γιατί την κάθε ώρα και την κάθε στιγμή χιλιάδες άνθρωποι τελειόνουν τη ζωή τους σ'αυτή τη γή κ'οι ψυχές τους παρουσιάζονται ενώπιον του Θεού.Κ'είναι πολλοί αυτοί που έφυγαν απ'τη γη έρημοι,δίχως να το ξέρει κανείς,μες στη θλίψη και στον πόνο με τη σκέψη πως κανένας δε θα ξέρει αν ζήσανε ή όχι.Και να που η προσευχή σου υπέρ αναπάυσεως τους απ'την άλλη άκρη του κόσμου θα φτάσει στο Θεό,έστω κι αν σου ήταν ολότελα άγνωστοι.Πόσο θα χαρεί η ψυχή τους που στάθηκε τρομαγμένη μπροστά στον Κύριο,όταν θα νοιώσει κείνη την στιγμή πως υπάρχει ένας άνθρωπος που προσεύχεται γι'αυτούς,πως έμεινε στη γη μια ανθρώπινη ύπαρξη που τους αγαπάει.Μα ο Θεός θα τους σπλαχνιστεί περισσότερο,γιατί αφού εσύ τους λυπήθηκες,πόσο μάλλον ο Θεός που η ευσπλαχνία κ'η αγάπη του είναι αστείρευτη.Και θα τους συγχωρέσει για χάρη σου(Τόμος 2,σελ.181-182)

ΤΙΤΛΟΣ:ΑΔΕΛΦΟΙ ΚΑΡΑΜΑΖΟΒ(4 ΤΟΜΟΙ)

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Φ.ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΓΚΟΒΟΣΤΗ

ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1954

ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ ΣΤΑΥΡΩΣΕΩΣ

Τρείς σταυρούς επήξατο εν γολγοθά ο Πιλάτος,

δύο τοις ληστεύσασι και ένα τω ζωοδότη,

ον είδεν ο Άιδης και είπε τοις κάτω,

"Ω λειτουργοί μου και δυνάμεις μου,

τις ο εμπήξας ήλον τη καρδία μου;

ξυλίνη με λόγχη εκέντησεν άφνω και διαρρήσσομαι,

τα ένδον μου πονώ,την κοιλίαν μου αλγώ,

τα αισθητήρια μου μαιμάσσει το πνεύμα μου,

και αναγκάζομαι εξερεύξασθαι

τον Αδάμ και τους Αδάμ ξύλω δοθέντος μοι

ξύλον τούτους εισάγει

πάλιν εις τον παράδεισον.

(Ρωμανός ο Μελωδός,Κοντάκιον Σταυρώσεως,Οίκος α')

Τρείς σταυρούς ο Πιλάτος εκάρφωσε στο Γολγοθά,

δύο για τους ληστές κι Έναν για το Ζωοδότη.

Ετούτο δε ο Άδης είδε και είπε στους δικούς του:

"Ω υπηρέτες και δυνάμεις μου

ποιος στην καρδιά μου έμπηξε καρφί;

Ξύλινη λόγχη με κέντησεν έξαφνα και θα σκάσω.

Τα μέσα μου πονάνε,την κοιλιά μου δεν αντέχω.

Τα αισθητήρια μου όργανα το πνεύμα μου ταράζουν

και αναγκάζομαι να βγάλω

τον Αδάμ και τους δικούς του,τους οποίους εκέρδισα με

το ξύλο της γνώσεως.

Δέντρο τους φέρνει

ξανά στον Παράδεισο.

(Μετάφραση Αρχιμανδρίτου Ανανία Κουστένη,εκδόσεις Μπούρα,1997)

ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΑΡΑΝΙΤΣΗΣ-ΙΨ Ο ΤΥΠΟΓΡΑΦΟΣ

Για ένα δευτερόλεπτο,γινόμαστε ποιητές.Δεν ντρεπόμαστε,δηλαδή,που το σώμα μας είναι φτιαγμένο από λάσπη,παρά χαιρόμαστε που η λάσπη έχει κι εκείνη ένα κορμί από φώς.

ΤΙΤΛΟΣ:ΙΨ Ο ΤΥΠΟΓΡΑΦΟΣ(Ο ΕΛΥΤΗΣ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ & ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΥΣ)

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΑΡΑΝΙΤΣΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΠΑΤΑΚΗ(ΤΡΙΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)

ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:2003

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΩΡΑΙΤΙΔΗΣ-ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ ΤΟΜΟΣ Α'

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΩΡΑΙΤΙΔΗΣ

ΤΙΤΛΟΣ:ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ-ΤΟΜΟΣ Α'

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΙΩΑΝΝΗΣ Ν.ΣΙΔΕΡΗΣ

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ:1926

ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΤΙΠΑΡΕΡΧΟΜΕΝΟΣ

Στέκομαι στο σκοτάδι,αντιπαρέρχομαι σκέψεις και τιτιβίσματα.
Τικ-τακ...
Ο χρόνος λειτουργεί αντίστροφα,ήχος που χάνεται στην λιμνούλα της στιγμής.Περιμένω για λίγο.Τίποτα.
Μονάχα ολοένα χάνω την συνείδηση σχετικά με τον εαυτό μου και τις διαπροσωπικές μου σχέσεις.Ξεπέφτω διαρκώς από την πίστη στην Ανάσταση,καταδικάζω το άτομό μου σε θάνατο όμοιο με τον θάνατο των ζώων,βυθίζομαι διαρκώς στην άβυσσο της απογνώσεως.Όλο το νόημα της ύπαρξης δεν είναι παρά το ν'αρπάζω όσο το δυνατόν μεγαλύτερη μερίδα απολαύσεων και ευχάριστων αισθημάτων.Στοχεύω στην στιγμιαία αυτολήθη.Οικοδομώ μια ελεύθερη κοινωνία,ανατρέποντας όλα τα προυπάρχοντα ταμπού που βάζουν φρένο στην δυνατότητα μου για μεγαλύτερο αριθμό εμπειριών.Για την ώρα,εδώ που στέκομαι,κανένας αντίλαλος ή έστω μια δυσμορφία του τίποτα.Άπραγος στον ωκεανό των πεπραγμένων της Ιστορίας.Θα έρθει εκείνη η ώρα,το πλήρωμα όλων εκείνων των ωρών που ο Θεός συνέλαβε για μας,η αιώνια στιγμή.όταν "χρόνος ουκέτι έσται".

ΛΙΓΟ ROCK ΣΤΙΣ ΠΡΟΘΗΚΕΣ

Η εκβαρβάρωση του ανθρώπου συντελείται απλά και ανύποπτα στις οθόνες των προσωπικών εκμυστηρεύσεων,όπως επίσης και στις αρένες με την ένταση που επιτείνει την βιαιότητα των χτύπων καθώς αντλείται το αίμα απ'την χαμηλότερη στην υψηλότερη στάθμη στο σώμα.
Ο στείρος ανθρωπισμός θα οδηγήσει αργά ή γρήγορα στην απανθρωπιά της παντοδυναμίας,στην μονοσήμαντη κατανόηση της φύσης,στην επίκριση των σχεδίων του Θεού,στην εωσφορική υπερχείλιση των συναισθημάτων.
Το χάος της αβύσσου θα σβηστεί λίγο λίγο απ'τις μνήμες των ανθρώπων,αφού οδηγούνται και πάλι σε δρόμους χωρίς νόημα,σε σκότωμα της μνήμης,σε ταρίχευση των ωραιότερων ονείρων του δειλινού και σε φίμωση των ήχων της αυγής.
Το τέλος του David Bowie έφτασε ορμητικό,άφησε μια κούφια υπόσχεση στην οθόνη και μια φρικώδη αντανάκλαση στην ματαιότητα του υλισμού.Μηδέν και άπειρο όπως έλεγε και ο αυτόχειρας ποιητής.Μα τώρα ένα κρανίο και η προσκύνηση αυτού,η μεταμόρφωση ως θάνατος,η σκοτεινή ταλάντευση των κορμιών δίνουν το ξεκάθαρο στίγμα, καθώς ο αστέρας προτείνει το μαύρο,ως ουσιαστική αντιπαράθεση στο μέσα μας κλυδωνισμό.*
Και εμείς απέλπιδες μα όχι απόκληροι,καθώς πύλες Άδου συντρίφτηκαν ακούμε τον αιχμάλωτο του Κυρίου να φωνάζει:"Tί είναι Αυτός που δεν καταδικάζεται στα κατώτατα μέρη της γής,
 και που κατέστρεψε σαν σκηνή την φυλακή του θανάτου;
Tί είναι Αυτός που τον δέχτηκα σαν όλους ως θνητό,
μα τον τρέμω σαν Θεό;"**

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:*:Εικόνες από Video clip του τραγουδιού "Blackstar"
                        **:Απόστιχο  των Αίνων πλάγιου τετάρτου ήχου.

ΑΠΟΣΙΩΠΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Σκάβοντας βιαστικά
είχαν παραχώσει της ιστορίας
το δύσμορφο σώμα
όλο τον όγκο τον σκοτεινό
μονάχα τα πλοκάμια
των αποσιωπήσεων
έξω απ'τις λάσπες έχασκαν
έτοιμα να τυλιχτούν 
στην αβεβαιότητα του ταξιδιού

Είχε επιστρέψει στον ίδιο κόσμο
μα λίγο αλλαγμένος
θα έρθει η παρακμή αγέρωχη
με αιμάτινο στεφάνι
των ημερών οι θυσίες
θα περιτριγυρίσουν το άψυχο κορμί
η συγκατάβαση της θάλασσας
τόσο μα τόσο υποτυπώδης

μα βρίσκομαι εδώ καιρό
μπορώ να κατέχω τα δικαιώματα του μετανάστη
περπάτησα αιώνες
στα ρέλια απέθεσα τον χιτώνα της ντροπής
μα τώρα τί θα γίνω χωρίς προσωπείο;

ΠΑΝ.Α.ΜΙΧΕΛΗΣ-ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΠΑΝ.Α.ΜΙΧΕΛΗΣ 

ΤΙΤΛΟΣ:ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΤΕΧΝΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΠΥΡΣΟΣ

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ:1946

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΝΑROVA

Πότε εδώ
πότε εκεί
ανελέητα σφαζόμαστε
στα ξυράφια της προκυμαίας
ή μάλλον αγκυροβόλιο είμασταν
καταμεσής του ποταμού
όταν ξεφόρτωσαν
ένα τόνο ψαροκόκκαλα στο δωμάτιο του πρώτου
οι αποσκευές κενές φορτίου
που πήγαν τόσα αστέρια 
καταμεσίς στο πέλαγος
που πήγαν οι στίχοι
και η ματωμένη μέσα τους
θανάσιμη λήθη;

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ-ΕΡΥΘΡΟΓΡΑΦΟΣ

Ο Νίκος Καρούζος γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1926.Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας.Επί σαράντα χρόνια ζεί  στην Αθήνα και μάχεται,χωρίς να πάρει ανάσα,σε "μυστηριώδη ακολασία με λέξεις".

"Θεόθεν αριστοκράτης",η ζωή του δεν έχει άλλο νόημα εκτός απ'την ποίηση.

(Βιογραφικό απ΄το βιβλίο)

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

ΤΙΤΛΟΣ:ΕΡΥΘΡΟΓΡΑΦΟΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΑΠΟΠΕΙΡΑ

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ:1988

Η ΚΑΤΑΔΙΚΗ

Ρανίδα ουρανού
καθώς ταξιδεύει
σε μήκη και πλάτη κυμάτων
τόσο εξαερώθηκαν οι αναμνήσεις
και ο φόβος ακόμη κομμάτι
πικρίας 
στο ταλαντευόμενο ανηφόρι 
του χρόνου
"απαρηγόρητο τ'όνειρο"
έτσι απότομα ο γραμματεύς
έλυσε την ισόβια σιωπή 
χτύπησε το χέρι πάνω στο κατάφορτο πάγκο
και ψιθύρισε την καταδίκη.

ΑΚΟΣΜΙΑ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΗΤΤΑΣ

ΝΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΧΩΡΙΣ ΙΧΝΟΣ ΟΡΑΣΗΣ ΤΟΝ ΔΕΙΛΟ ΗΛΙΟ

ΟΙ ΘΛΙΨΕΙΣ

Στο μέλλον αναμένονται θλίψεις
και οι θλίψεις αυτές έρχονται απρόσμενα
και είναι τέτοιες που δέν μπορεί κανείς
 να τις περιμένει.
Ο Κύριος όμως γνωρίζει σε ποιόν,
κατά πόσον 
και πότε είναι δυνατόν 
και ωφέλιμο
να τις δώσει.
(Πατήρ Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης)

ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΑΠΟΡΙΑ

Πόσο μάταια
              κραδαίνουμε τις σημαίες
στα πρόχειρα λαγούμια


Πόσο μάταια
             τεμαχίζουμε τις ζωές μας
για να περιφέρονται ευκολότερα
στα μαυσωλεία των ιδεών


Πόσο μάταια
             γυρίζουμε την πρόστυχη οργή μας
κατά πρόσωπο
στον πιο δυσνόητο σπαραγμό


Πόσο μάταια
            στα θανατηφόρα βέλη
ενοποιούμε την θέλησή μας
και γερνάμε αναπαυμένοι κάθε βράδυ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΩΡΑΙΤΙΔΗΣ-ΜΕ ΤΟΥ ΒΟΡΗΑ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ

Δεν φαντάζομαι να εστάθη εις όλην την ελληνικήν δημοσιογραφίαν αγαθότερος άνθρωπος από τον Αλέξανδρον Μωραιτίδην.Και όταν τον βλέπω,με τα μεγάλα μιξοπόλια μαλλιά και τα γένια που περιστρέφουν την ανοιχτόκαρδην αυτήν φυσιογνωμίαν,και όταν τον κυττάζω να κυλιέται μάλλον παρά να βαδίζει,στρογγυλός,καλοκάγαθος,χαμογελαστός,ο Σκιαθίτης πεζογράφος μου κάμνει την εντύπωσιν ενός πελώριου σπόγγου.Και όταν ροφά σταγόνα προς σταγόνα τας εντυπώσεις,δια να τας αποδώση αδράς περισσάς,σπαρταριστάς,και πότε απαλείφει με την παρήγορον,και εγκαρδιωτικήν,την υποβλητικήν διάβασίν του,λύπας και πόνους,πικρίας και αποθαρρύνσεις.Διότι αυτάς τας δύο τεραστίας δυνάμεις έχει το καρτερικόν χαμόγελο της ισχυράς αυτής ψυχής.

(Αντί προλόγου,Πέτρος Δειλινός)  

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΩΡΑΙΤΙΔΗΣ

ΤΙΤΛΟΣ:ΜΕ ΤΟΥ ΒΟΡΗΑ ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΙΩΑΝΝΗΣ Ν.ΣΙΔΕΡΗΣ

ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ:1925

ΤΑΞΕΙΔΙΑ,ΠΕΡΙΓΡΑΦΑΙ,ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ

ΜΕΤΑ ΠΟΛΛΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ

ΕΙΣ ΤΗΝ ΑΓΙΑΝ ΒΗΘΛΕΕΜ-ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΚΙΑΘΟΝ

ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΤΥΝΙΑΚΙΑ-ΠΑΡΑΛΕΙΠΟΜΕΝΑ

ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Γ.ΛΑΜΠΡΙΝΟΣ
ΤΙΤΛΟΣ:ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ:Ο ΡΗΓΑΣ
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ:1945

ΞΥΛΟΓΡΑΦΙΕΣ Α. ΤΑΣΣΟΥ

ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

     O Kαρυωτάκης υπήρξε απ'τις πρώτες μου επαφές με την ποίηση,και με ενέπνευσε στις πρώτες μου απόπειρες γραφής.Ήταν η ευαισθησία και οι προβληματισμοί της νιότης που έδιναν μια αίγλη στα πεσιμιστικά αναγνώσματα.Ήταν και η τελευταία πράξη της ζωής του που σφράγιζαν με μία τραγικότητα την ποίησή του.
    Ο ποιητής αποτελεί προφητική μορφή,δεν πρόκειται για μια ακόμη απαισιόδοξη φωνή στην ποίηση.Περιγράφει την σήψη και την κατάρρευση του τότε,αλλά και του σύγχρονου πολιτισμού.Ο λόγος του ακόμη ζωντανός και επίκαιρος φωνάζει μέσα σε έναν ιδεολογικό και ηθικό σχετικισμό,βοηθάει να δούμε όπως είναι στην πραγματικότητα ο κόσμος χωρίς την "ορθόδοξη έξοδο προς την ύπαρξη".Και αρκούν κείμενα σαν το παρακάτω για να επιχειρίσουμε μια "δεύτερη ανάγνωση" στον μεγάλο ποιητή.

ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

Ι

Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη.Γιατί έχει την όψη του ιδανικού.Και τόνομά της είναι ένα θαυμαστικό. 
   Δεν θυμάμαι το πρώτο αντίκρυσμα της.Χωρίς άλλο θα κατέβαινα από την κορφή,φέρνοντας αγκαλιές λουλούδια.Παιδί ακόμα,εσκεπτόμουν το ρυθμό του φλοίσβου της.Ξαπλωμένος στην αμμουδιά εταξίδευα με τα καράβια που περνούσαν.Ένας κόσμος γεννιόταν γύρω μου.Οι αύρες μου άγγιζαν τα μαλλιά.Άστραφτε η μέρα στο πρόσωπό μου και στα χαλίκια.Όλα μου ήταν ευπρόσδεκτα,ο ήλιος,τα λευκά σύννεφα,η μακρινή βοή της.
   Αλλά η θάλασσα,επειδή ήξερε,είχεν αρχίσει το τραγούδι της,το τραγούδι της που δεσμεύει και παρηγορεί.
   Είδα πολλά λιμάνια.Στοιβαγμένες πράσινες βάρκες επήγαιναν δώθε κείθε σαν εύθυμοι μικροί μαθητές.Κουρασμένα πλοία,με ονόματα περίεργα,εξωτικά,ύψωναν κάθε πρωί τη σκιά τους.Άνθρωποι σκεφτικοί,ώριμοι από την άλμη,ανέβαιναν σταθερά τις απότομες,κρεμαστές σκάλες.Άγρια περιστέρια ζυγίζονταν στις κεραίες.
   Ύστερα ενύχτωσε.Μία κόκκινη γραμμή στον ορίζοντα μόλις εύρισκε απάντηση στις ράχες των μεγάλων,αργών κυμάτων.Εσάλευαν σαν από κάποια μυστική,εσωτερική αιτία και άπλωναν πλησιάζοντας,για να σπάσουν απαλά,βουβά.Όλα τ'άλλα,ο ουρανός,τα βουνά αντίκρυ,το ανοικτό πέλαγος-ένα τεράστιο μαύρο παραπέτασμα. 

ΙΙ

   Έζησε κανείς θλιβερά πράγματα.(Σπίτια μαύρα,κλειστά αναιμικά εξόριστα δένδρα του δρόμου.Η "μαντάμα" μετράει απογοητευμένη τις μάρκες της.Στην πλατεία οι λούστροι κουρασμένοι να κάθονται,σηκώνονται και παίζουν μεταξύ τους.Ο νέος νομάρχης,με μονόκλ,επροσφώνησε τους υπαλλήλους.Δίπλα εξύπνησαν για να πάρουν το τραίνο.Ποτά ανδρών 10 δραχ.,ποτά γυναικών 32.50).Στον άνεμο ανοίγει ένα παράθυρο ή έρχεται μπροστά μας.Όλα ξεχνιούνται.Είναι εκεί,άσπιλη,απέραντη,αιώνια.Με το πλατύ της γέλιο σκεπάζει την ασχήμια μας.Με τη βαθύτητά της μυκτηρίζει.Η ψυχή του εμπόρου πεθαμένη και περπατεί.Η ψυχή της κοσμικής κυρίας φορεί τα πατίνια της.Η ψυχή του ανθρώπου λούζεται στην αγνότητα της θαλάσσης.Βρίσκει η νοσταλγία μας διέξοδο και ο πόνος μας την έκφρασή του.

(Κ.ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ)

ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΕΦΕΔΡΕΙΑ

Η προσευχή,έστω και ως δυνατότητα ή ως κρυμμένη εφεδρεία,με ανακουφίζει από την θανάσιμη πραγματικότητα.Προτάσεται η  κατάργηση της αξιοπρέπειας και ως τέτοια εννοώ την προτίμηση του πόνου απ'την ευτέλεια.Η απόγνωση ανακυκλώνεται με δραματική ομοιομορφία κάθε μέρα.Το βράδυ στέκει βουβό,με πρόσωπο αιχμηρά αποκαλυπτικό στο προσκέφαλο και ξυπνά το πρωί σαραβαλιασμένη απ'τις τύψεις και τα όνειρα.Η προσευχή ως προοπτική με συντηρεί μέσα σε μια πραγματικότητα που κατασκευάζει φοβισμένα ανθρωπάκια που κινούνται στους δρόμους,που υπάρχουν πίσω από τα τζάμια και η σκιά τους γλύφει το κενό.Οι διαφημίσεις περνούν μπροστά στις αισθήσεις και ήδη μ'έχουν προετοιμάσει καιρό τώρα να δεχτώ πειθήνια ότι προστάζουν,ποιοί...Η προσευχή βρίσκεται μέσα μου ανενεργή,μα με κάνει πιο δυνατό.Ποιος θα συγκρατήσει τα κύματα των συνεχών αναταράξεων;Προσευχή δεν είναι κάτι έξω από μένα,κάτι που κάνω ή όχι.Προσευχή είμαι εγώ,κρυμμένος μέσα στην άθλια μου περιβολή.

ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΣΗ

Μόνος του,δίχως κλήρο στο χώμα,

ν'ακουμπήσει στα γόνατα

για μια προσευχή.

Ν.ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Είχα αψηφήσει την παγερή νύχτα,
θέλησα ν'αποτινάξω το δύστροπο βάρος
και βγήκα έξω
στο απόρθητο κρύο
κάτω απ'την ορφάνια τ'ουρανού.
Σε μια γωνιά,ελάχιστη επινόηση παρηγοριάς
και λίγο πιο κάτω,το γλιστερό οδόστρωμα.
Αυτά μου έκλεισαν το δρόμο,
έτσι επέστρεψα στο εχέμυθο φως
του φορτίου μου.


(Προσκύνημα στον τάφο του Αγίου Παισίου του Αγιορείτου)

AΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ-ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ

ΤΙΤΛΟΣ:ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΕΦΑΛΑΣ(ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ)
ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ Α.ΚΟΛΛΑΡΑΚΗ ΚΑΙ Ν.ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1892

NIKOY Γ. ΠΕΝΤΖΙΚΗ-Ο ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΤΙΤΛΟΣ:Ο ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΝΙΚΟΣ Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ(2η ΕΚΔΟΣΗ)

ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1970

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΒΟΥΗ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ

Αλίμονο σ’όσους του ανοιχτού ορίζοντα δεν έχουν αναμνήσεις,

ν’αναμασούν ξερό στάχυ και να τραβούν το ανηφόρι,

σ’όσους δεν βγήκαν ν’αφουγκραστούν το δροσερό πρωί 

με την πολύβουη σιωπή της φύσεως,

σε αυτούς που βρήκαν το σκάρτο πετράδι νομίζοντας το για πολύτιμο 

και έμειναν να ταξιδεύουν στην ακαταστασία της ερημιάς τους ,

λίγα σύννεφα μαζεύουν οι αφελείς στο πρώτο σκαλοπάτι 
και τριγυρνούν φωνάζοντας «βροχή και καταιγίδα».

ΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΦΩΣ

Μας περιβάλλει διαρκώς

μια σκιά.

Δεν είναι αντικειμένου αιώρηση,

δεν είναι παρεμβολή σώματος.

Του φωτός η σαγήνη

διεκπεραιώνει την έλευση

της ζωής στους αρμούς 

και στο αίμα.

Το ίδιο και η συνωστισμένη 

αναπνοή.

Κάποιος άλλος διατρέχει 

με την σκιά του,

το πρωινό.

Κάτι άλλο αναγγέλει 

την παρουσία του,

με την ασάφεια 

της απουσίας 

κάθε χρονικότητας.

ΠΕΡΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ

Ο λόγος και το παράδειγμα του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου όπως μας το διέσωσε ο πατήρ Σωφρόνιος του Έσσεξ αποτελεί διαχρονικό οδηγό και ασφαλή σύμβουλο για όλα τα θέματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο.Ειδικά σε ζητήματα όπως η έννοια του συμφέροντος  και σε προβλήματα διαχείρησης(management)που ταλαιπωρούν κοινωνίες και ποικίλες ομάδες ανθρώπων.

Ότε ο Πατήρ Σιλουανός κατεστάθη οικονόμος,επιστρέφων εκ του ηγουμενείου εις το κελλίον αυτού,προσηύχετο θερμώς να βοηθή αυτόν ο Κύριος όπως εκτελεί δεόντως το υπεύθυνον διακόνημα.Μετά εκτενή προσευχήν έλαβεν απάντησιν εις την ψυχήν αυτού:''Φύλαττε την χάριν την δοθείσαν σοι.''Τότε αντελήφθη ότι να φυλάττει τις την χάριν είναι σπουδαίον και πολυτιμότερον παντός άλλου έργου,και δια τούτο,αναλαβών το νέον αυτού διακόνημα,επαγρύπνει,ίνα μη δώσει πρόσκομμα εις την προσευχήν αυτού.
Είχε υπό τας διαταγάς αυτού έως διακοσίους εργάτας.Το πρωί,περιερχόμενος τα εργαστήρια,έδιδεν εν γενικές γραμμές υποδείξεις εις τους αρχιεργάτας και κατόπιν επέστρεφεν εις το κελλίον αυτού ίνα κλαύσει ''δια τον λαόν του Θεού.''Η καρδιά αυτού έπασχε δια τους εργάτας και έχεε δάκρυα δι'έναν έκαστον αυτών:
"Ιδού ο Μιχάλης.Αφήκε την γυναίκα αυτού και τα παιδία αυτού εις το χωρίον,και εργάζεται εις ημάς δι'ολίγα γρόσια.Πώς να αισθάνηται τοσούτον μακράν της οικίας αυτού μη βλέπων ούτε την γυναίκα,ούτε τα ηγαπημένα αυτού τέκνα...Ιδού ο Νικήτας.Μόλις ενυμφεύθη και εγκατέληψε την νεαράν έγκυον γυναίκα και την γηραιάν μητέρα αυτού...Τι ησθάνθησαν άρα γε,ότε εχωρίζοντο απ'αυτού του ηγαπημένου υιού και ανδρός;...Ιδού ο Γρηγόριος.Εγκατέληψε γέροντας γονείς,νεαράν γυναίκα και δύο μικρά βρέφη και ήλθεν,ίνα εργάζηται δια τεμάχιον άρτου.Τι θα εξοικονομήση παρ'ημίν...Τι πτωχίαν θα είχον,ίνα αποφασίσουν να εγκαταλείψουν όλουσς τους οικίους αυτών...Εν ποία φοβερά στερήσει και θλίψει ζη άπας ο λαός ούτος...Ιδού ο Νικόλαος.Παιδίον έτι...Μετά πόσης θλίψεως θα έστειλαν αυτόν οι γονείς αυτού τοσούτον μακράν εις ξένους ανθρώπους,ίνα λαμβάνη πτωχόν ημερομίσθιον...Πόσον θα λυπήται η καρδία των γονέων αυτού...Ω,εν ποία πενία και ποίοις παθήμασι ζη ο λαός!...Και άπαντες είναι ως απολωλότα πρόβατα.Μανθάνουν παντός είδους διαστροφάς,γίνονται άγριοι,σκληροί...''
Ούτως έλεγεν ο μακάριος Γέρων,και έπασχε η καρδία αυτού δι'όλους τους πτωχούς.Έπασχεν αναμφιβόλως πλείον ή εκείνοι δι'εαυτούς,διότι ούτως έβλεπεν εις την ζωήν αυτών και εκείνα,άτινα οι ίδιοι ηγνόουν.
"Η καρδία ομιλεί εις την καρδία",λέγει η παροιμία.Μυστικώς προσηύχετο ο Γέρων υπέρ "του λαού του Θεού".Οι εργάται ησθάνοντο τούτο και ηγάπων αυτόν.Ουδέποτε επεβάρυνεν αυτούς δια της παρουσίας και της επιτηρήσεως κατά την εργασίαν.Εκείνοι δε περιποιητικοί,ειργάζοντο μάλλον χαίροντες και έτι πλέον δραστηρίως ή εις τους άλλους οικονόμους,οίτινες "ηγρύπνουν δια τα συμφέροντα"της Μονής.Αλλά ποίος αγνοεί ότι,όταν υπεισέρχεται η μέριμνα του "συμφέροντος",τότε ο άνθρωπος παραθεωρείται;Το συμφέρον,το πραγματικό συμφέρον της Μονής,έβλεπε ο Γέρων προ παντός εις την εργασίαν των εντολών του Χριστού.(Απόσπασμα εκ του βιβλίου "Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ,Αρχ.Σωφρονίου,Σαχαρωφ)

Η ΛΥΤΡΩΣΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Νευρικό πέταγμα

ανασεμιά οδύνης

στο φτερούγισμα της φθοράς

ευτυχούμε μέσα σε γυάλινους θαλάμους

πίσω απ'τα εύθραυστα κάγγελα

ζητιανεύουμε το χαμόγελο

όμως το πρωί,κάθε πρωί

φτάνει χωρίς καθηστέρηση η εκπλήρωση

σαν καρδάρα γεμάτη γάλα

τόσο που ο πόνος σαπίζει 

και τις τελευταίες οδούς διαφυγής

Η ΜΑΥΡΗ ΚΟΥΡΣΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΡΟΥΖΟΥ

Τρεις συνομιλίες του ποιητή Νίκου Καρούζου με τον Γιώργο Κακουλίδη για τις αγωνίες της τέχνης,την ορθοδοξία,την πολιτική,την κοινωνική επανάσταση,αλλά και γύρω από στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής.Στο τέλος,ωστόσο,κάθε συνομιλίας προβάλει πάντα η ποίηση,που ήταν για τον Νίκο Καρούζο το ''στασίδι''του στη ζωή.

Ο ποιητής,όπως έλεγε,είναι ''σαλός,που σημαίνει παράφρων αλλά με την έννοια του εν Χριστώ,εν Θεώ.Δεν πρόκειται ,δηλαδή,για κοινή παραφροσύνη.Ο Χριστός δεν είναι μονάχα του χριστιανισμού,είναι ενσάρκωση της μεγάλης πνευματικής αθωότητας,είναι κιόλας η ενσάρκωση μιας τεράστιας πνευματικής οδύνης.Το ένα φέρνει τ'άλλο.Η αθωότητα δεν πάει με την κοινή λογική,που είναι η κακιά τρέλα της μάζας.Η αθωότητα είναι η υπέρτατη νοητική διάνοια,και αυτό στην ορθοδοξία υπάρχει με το πνεύμα της νήψεως,δηλαδή της νηπτικής απάθειας,που είναι η εν Χριστώ σαλότητα.Η δια Χριστόν σαλότητα συνδέεται διαλεκτικά με την έννοια της νήψεως του μυστικισμού της ορθοδοξίας.''

(ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠ'ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ)

ΚΕΡΙΑ

Η "ιεροτελεστία" της αναμονής καθώς και η έλευση κάθε νέου έτους,μου φέρνει στο νου το θαυμάσιο και τόσο αληθινό ποίημα του Καβάφη τα ΚΕΡΙΑ.Τα κεριά μόνο ως αναμμένη προσφορά,ως σύμβολο της θυσίας του χρόνου μας ενώπιον του Θεού απομακρύνουν την οσμή της φθοράς και κάνουν τον εορτασμό της εναλλαγής του Χρόνου πραγματικά χαρμόσυνο γεγονός και όχι θλιβερή μίμηση παγανιστικών εθίμων.

                     Κ Ε Ρ Ι Α

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα-
χρυσά,ζεστά,και ζωηρά κεράκια.


Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων.
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά,λυωμένα,και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω,με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ'αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω,να μη διώ και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
(Κ.ΚΑΒΑΦΗ)