Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΣΥΜΒΟΛΩΝ

Ὃλες οἱ μυστικιστικές παραδόσεις συμπίπτουν στή βεβαιότητα ὃτι ἡ ἀλήθεια τοῦ μυστηρίου συλλαμβάνεται μέ την βοήθεια συμβόλων.Ἡψυχή,λέει κάπου ὁ ἃγιος Ἰσαάκ,ἒχει "δύο μάτια".Τό ἓνα βλέπει τήν ἀλήθεια μέ σύμβολα.Τό ἂλλο  κατά πρόσωπο.Γιά νά ἀνοίξει το δεύτερο εἶναι άνάγκη νά προηγηθεῖ τό πρῶτο.Οἱ μύθοι καί οἱ τελετουργίες ἐνεργοποιοῦν ἓναν κόσμο συμβόλων καί δημιουργοῦν συνθῆκες μετοχῆς στή μυστική σημασία τους.

Ὁ Πλάτων λέει ἐπίσης ὃτι ὁ μύθος δέν εἶναι ἀληθινός μέ τόν τρόπο πού εἶναι  ἀληθινή μιά ἀφήγηση ἢ μιά λογική πρόταση.Ἐκλογικεύοντας τόν μύθο χάνουμε τἠν πρόσβαση στο γνῶθι σαυτόν.

Ὁ μύθος εἶναι ἀληθινός παρά τό γεγονός ὃτι μπορεῖ νά εἶναι ψευδής κρινόμενος ἀπό λογική ἢ ἱστορική ἂποψη.Σέ ἀντίθεση μέ τή λογική καί τή νατουραλιστική ἀλήθεια,πού διέπουν τόν ἀπομυθοποιημένο χῶρο,ὁ μύθος ἐπιτρέπει τή μετοχή σέ μιάν ἂλλου τύπου ἀλήθεια.Τό σύμβολο ἐπιτρέπει τή γνώση τοῦ ἀγνώστου μέ μή λογικό τρόπο:"ἀγνώστως".

Θεόδωρος Ζιάκας,Η ΕΚΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΥΠΟΚΕΙΜΈΝΟΥ,ΑΡΜΌΣ-2001

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ

Οι αισθήσεις μας μιλούν για έναν χαοτικό κόσμο,όπου όλα αλλάζουν και όλα παλιώνουν-πριν καν προλάβουν να υπάρξουν.      

Πράγματα,γνώσεις,πληροφορίες,προσωπικότητες.                        

Ο κόσμος δεν προσφέρει κανένα σταθερό σύστημα συντεταγμένων,έναντι του οποίου να αυτοπροσδιοριστώ ως ύπαρξη μέσα στον χώρο και τον χρόνο.Δίχως όμως σύστημα προσανατολισμού δεν μπορώ να συγκροτήσω σταθερή προσωπικότητα και άρα ταυτότητα.                           

Γίνομαι μαλάκιο που άγεται και φέρεται από το κύμα.                                                                                     

Η μεταμοντέρνα κατάσταση αποδέχεται και ωραιοποιεί την έλλειψη σταθερού προσανατολισμού.Η κατάσταση αυτή κινείται στους αντίποδες ακριβώς της ελληνικής χριστιανικής Παράδοσης,η οποία προσφέρει οντολογικό σύστημα προσανατολισμού,μπούσουλα παντός καιρού,ανεξάρτητο από χώρους και χρόνους.

Θεόδωρος Ζιάκας,Πέρα από το άτομο

ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΧΑΟΣ

Το ιδεώδες της νεωτερικότητας είναι να μετατρέψει ολόκληρη την κοινωνία σε Σύστημα. Ο λόγος είναι ότι στο νεωτερικό φαντασιακό η μηχανή έγινε υποκατάστατο του δούλου. Ο δυτικός άνθρωπος ποτέ δεν μπόρεσε να χειραφετηθεί  από την ανάγκη του δούλου. Γι’αυτό άλλωστε και καθιέρωσε την προσαγόρευση όλων των «κυρίων». Ταύτισε το Άτομο με τον Κύριο. Η μετατροπή της κοινωνίας σε μηχανή φαινόταν να δίνει σάρκα και οστά στο όνειρο του νεωτερικού ατόμου να αποκτήσει τον μηχανικό σούπερ δούλο, ο οποίος θα κάνει όλες τις επαχθείς εργασίες. Παρά τα μυθολογούμενα για την «αθρησκευτικότητα» του ο νεωτερικός άνθρωπος είναι βαθύτατα θρησκευτικός. Η νεωτερικότητα έχει το ισχυρότερο και ίσως το πιο πλήρες σύστημα θρησκείας που έχει φανεί στην ιστορία. Με βαθιά πίστη. Τεράστιο,αλλά προπαντώς,εκπληκτικού κύρους ιερατείο.Πάνδημη δημόσια λατρεία. Το ξαναείπαμε:η νεωτερική θρησκεία είναι ο τεχνολογικός μεσσιανισμός. Η πίστη ότι η επιστήμη και η τεχνολογία θα λύσουν όλα τα προβλήματα και θα φέρουν στον άνθρωπο την ευτυχία.

Θεόδωρος Ι. Ζιάκας,Πέρα από το άτομο,εκδ.ΑΡΜΟΣ,σελ.355