"Ἀδιαλείπτως
προσεύχεσθε"(Α'Θεσσ.,ε' 17),προτρέπει ἐπίμονα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος,γιατί ἡ
προσευχή εἶναι ἡ πηγή τῆς ὑπάρξεώς μας καί ἡ πιό οἰκία μορφή τῆς ζωῆς
μας."Εἲσελθε εἰς τό ταμεῖον σου,καί κλείσας τήν θύραν σου πρόσευξαι τῶ
πατρί σου τῶ ἐν τῶ κρυπτῶ"(Ματθ.στ'6).Αύτά τά λόγια μᾶς καλοῦν νά εἰσέλθουμε στόν ἑαυτό μας καί νά κάνουμε
ἐκεῖ ἓνα ἱερό.Ὁ "ἱερός τόπος" εἶναι ἡ ἀνθρώπινη καρδιά.Ἡ ζωή τῆς προσευχῆς, ἡ πυκνότητα,τό
βάθος καί ὁ ρυθμός της εἶναι τό μέτρο τῆς πνευματικῆς μας ὑγείας καί μᾶς
ἀποκαλύπτουν τόν ὶδιο τόν ἑαυτό μας.
"Καί
πρωί ἒννυχα λίαν ἀναστάς ἐξῆλθε καί
ἀπῆλθε,εἰς ἒρημον τόπον,κἀκεῖ
προσηύχετο"(Μάρκ. α' 35).
Ὁ
"ὲρημος τόπος" κατά τούς ἀσκητάς ἐσωτερικεύεται καί σημαίνει τήν
αὐτοσυγκέντρωση ἑνός πνεύματος συγκεντρωμένου στόν ἑαυτό του καί
σιωπηλοῦ.Σ'αὐτό τό ἐπίπεδο,ὃπου ὁ ὰνθρωπος κατορθώνει ἐπιτέλους νά
σιωπήση,τοποθετεῖται ἡ ἀληθινή προσευχή καό ὁ ἂνθρωπος δέχεται τήν ἐπίσκεψη τοῦ
μυστηρίου.
Γιά νά
ἀκούσουμε τή φωνή τοῦ Λόγου,πρέπει νά μάθουμε ν'ἀκούμε τή σιωπή του.Καί πρέπει
νά τό μάθουμε,κυρίως,γιατί αὐτή εἶναι ἡ γλώσσα τοῦ "μέλλοντος
αἰῶνος".Ἡ "σιωπή τοῦ πνεύματος" εἶναι ἀνώτερη ἀκόμα καί ἀπό τήν
προσευχή.Ἡ ἐμπειρία τῶν Πατέρων εἶναι κατηγορηματική:
ἂν στή ζωή μας δέν ξέρουμε
νά δίνουμε θέση στήν περισυλλογή καί στή σιωπή,εἶναι ἀδύνατον νά φθάσουμε σ'ἒνα
ἀνώτερο ἐπίπεδο καί νά μπορέσουμε νά προσευχώμαστε στους δημόσιους χώρους.
Ἡ
προσευχή μᾶς κάνει νά συνειδητοποιήσουμε ὃτι ἓνα μέρος τῆς ὑπάρξεώς μας εἶναι
βουτηγμένο στήν ἀμεσότητα,διαρκῶς ἐμπερίστατο καί διεσπασμένο,καί ὃτι ἓνα
ἂλλο μέρος τῆς ὑπάρξεώς μας τό παρατηρεῖ
μέ ἒκπληξη καί συμπόνια.
Π.ΕΥΔΟΚΙΜΩΦ
"Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ
ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ"
ΕΚΔΟΣΕΙΣ
ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ,1980
