Ο ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗΣ

 

Στὴ θάλασσα Πάσχα 9/4/72

 

Νήστεψα γιἀ νἀ μπορέσω νἀ σοῦ γράψω τοῦτο τὀ γράμμα.Καὶ προσευχήθηκα.Ὁ εἰδωλολάτρης.Ἐκείνη ἡ μικρή κάρτα ποὺ ἒλαβα ἧταν γιομάτη ἀπό ἓνα κόσμο.Ἀπό χιλιάδες κόσμους.Πρώτη φορά πῆρα ἓνα τέτοιο δεῖγμα ἀνθρωπιᾶς ,καλοσύνης!Τὸ φύλλαξα.Θά τὸ φυλλάω,θὰ μὲ προστατεύει.Τό πρωινό σου τηλεφώνημα ἦταν κάτι χαρμόσυνο.Μ’ἒκανε νὰ φύγω γιὰ τὸ πρῶτο φετινό ταξίδι πιό ἢρεμος ,πιό καλός καὶ τιμιότερος.Ταλαιπωρήθηκα στήν Ἀθήνα .Ἒφυγα χρεώστης.Γιά πρώτη μου φορά δὲ μοῦ φταίει κανείς.Ἐγὼ φταίω ποὺ καμιά φορά(σπάνια)ξεγελιέμαι καί πιστεύω γιά μιά στιγμή πὼς ἡ ζωή εἶναι ὂμορφη.Βρίσκω καλό κι ὃ,τι δέν εἶναι καί τά κάνω μούσκεμα καὶ θολό νερό.Ὃμως μόλις βγήκαμε στ’ἀνοιχτά πρίν περάσουμε τά «σαράντα κύματα»ἒριξα ἓνα μπουγέλο θάλασσα ἀπό τὴν κορυφή ὣς τὰ νύχια.Φοροῦσα καὶ καπέλο(ὂχι ναυτικό).Θέλω νὰ ξανάρθω στὸ σπίτι Σας.Νὰ σὲ δῶ.Νὰ δῶ τὰ χαριτωμένα παιδιά σου.Τρεῖς ἀνθρώπους γνώρισα νὰ περπατᾶνε στέρεα στἀ δὐο τους πόδια.Ὁ ἓνας ἧταν Μαλαίσιος,ὁ ἂλλος Ἐγγλέζος.Ὁ τρίτος ὁ ἂντρας σου.Δὲν πίστευαν καθόλου τὰ ἲδια πράγματα .Δέν γνωρίζονται ὂμως μοιάζουν καὶ οἱ τρεῖς στὴ λεβεντιά,τὴ δύναμη καὶ τὴν καλοσύνη.Θὰ ξανάρθω νὰ σᾶς δῶ νὰ καθίσουμε σὲ κεῖνο τὸ φωτεινό δωμάτιο μὲ τὸ τζάκι καὶ θὰ σοῦ πῶ παραμύθια.Δὲ θὰ σὲ κουράσω.Ὃμως θἂ σὲ κἀνω νὰ νυστάξεις καῖ κατόπι θὰ φύγω περπατώντας ξυπόλυτος.Τὰ σκυλιά σου θὰ μὲ πᾶνε ὣς τὴν ξώπορτα καὶ θὰ μοῦ γλεῖφουν τὰ χέρια γιατί θὰ καταλαβαίνουν τὴν ἀγάπη μου γιὰ ὃλους Σας.

 

Ὁ πιό ἀφοσιωμένος φίλος σου,

Κόλιας

 

(Ἀπ’τό βιβλίο ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ-Ο ΑΡΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΟΙΗΤΗΣ,ΣΕΛΙΔΕΣ 184-185 (ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ/ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ/ΑΝΕΚΔΟΤΟ & ΑΓΝΩΣΤΟ ΕΡΓΟ/ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ/ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΦΑΚΕΛΟΣ/ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΑ –ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ,2018

ΜΑΡΑΜΠΟΥ

Απόγεμα ο Μαραμπού°έπιασε εδώ το καράβι του °έρχεται από την Αυστραλία.Φοράει μιά μαβιά φανέλα ως το λαιμό.Δεν έχει ρούχα,παρά τα καλοκαιρινά του,λέει.Αυτός είναι ταξιδιώτης στ'αλήθεια.

Μιλάει για τα νησιά Κόκο,κάτοικοι λιγότεροι από εκατό,όπου άραξαν για να νοσηλέψουν έναν θερμαστή που τον χτύπησε στο χέρι μιά σταγόνα μαζούτ(μια μικρή σταγόνα, λέει,τινάζεται με τόση πίεση που μπορεί να σου κόψουν το χέρι).Είναι ένα αξεδιάλυτο μείγμα μύθου καί αλήθειας αυτός ο άνθρωπος,καθώς μιλά ψευδίζοντας ή μ'έκείνον το συρτό τόνο απαγγελίας.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ ΜΕΡΕΣ,11-02-1956

(Αναφορά στον Νίκο Καββαδία)

ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΠΟΥ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ

 Η Έλγκα η ανιψιά του Νίκου Καββαδία αναφέρει σχετικά με την αλληλογραφία και τη σχέση της με τον ποιητή:¨αναφέρει πολλές φορές στα γράμματά τα δώρα που μου αγόραζε.Σημασία δεν είχε τόσο το ίδιο το αντικείμενο όσο η ιστορία που θα ακολουθούσε.Η περιγραφή της πολιτείας,του δρόμου,του μαγαζιού,του ανθρώπου που τα πουλούσε.

Έτσι με ταξίδευε μαζί του.¨

ΠΡΩΤΗ ΝΥΧΤΑ

Και πάντα σ’όλες μου τις φυγές

και σ’αυτές που μέλλονται

θα πεθαίνω το ίδιο την πρώτη νύχτα.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ,ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΔΕΛΦΗ ΤΟΥ ΤΖΕΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΓΚΑ