Ο ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗΣ

 

Στὴ θάλασσα Πάσχα 9/4/72

 

Νήστεψα γιἀ νἀ μπορέσω νἀ σοῦ γράψω τοῦτο τὀ γράμμα.Καὶ προσευχήθηκα.Ὁ εἰδωλολάτρης.Ἐκείνη ἡ μικρή κάρτα ποὺ ἒλαβα ἧταν γιομάτη ἀπό ἓνα κόσμο.Ἀπό χιλιάδες κόσμους.Πρώτη φορά πῆρα ἓνα τέτοιο δεῖγμα ἀνθρωπιᾶς ,καλοσύνης!Τὸ φύλλαξα.Θά τὸ φυλλάω,θὰ μὲ προστατεύει.Τό πρωινό σου τηλεφώνημα ἦταν κάτι χαρμόσυνο.Μ’ἒκανε νὰ φύγω γιὰ τὸ πρῶτο φετινό ταξίδι πιό ἢρεμος ,πιό καλός καὶ τιμιότερος.Ταλαιπωρήθηκα στήν Ἀθήνα .Ἒφυγα χρεώστης.Γιά πρώτη μου φορά δὲ μοῦ φταίει κανείς.Ἐγὼ φταίω ποὺ καμιά φορά(σπάνια)ξεγελιέμαι καί πιστεύω γιά μιά στιγμή πὼς ἡ ζωή εἶναι ὂμορφη.Βρίσκω καλό κι ὃ,τι δέν εἶναι καί τά κάνω μούσκεμα καὶ θολό νερό.Ὃμως μόλις βγήκαμε στ’ἀνοιχτά πρίν περάσουμε τά «σαράντα κύματα»ἒριξα ἓνα μπουγέλο θάλασσα ἀπό τὴν κορυφή ὣς τὰ νύχια.Φοροῦσα καὶ καπέλο(ὂχι ναυτικό).Θέλω νὰ ξανάρθω στὸ σπίτι Σας.Νὰ σὲ δῶ.Νὰ δῶ τὰ χαριτωμένα παιδιά σου.Τρεῖς ἀνθρώπους γνώρισα νὰ περπατᾶνε στέρεα στἀ δὐο τους πόδια.Ὁ ἓνας ἧταν Μαλαίσιος,ὁ ἂλλος Ἐγγλέζος.Ὁ τρίτος ὁ ἂντρας σου.Δὲν πίστευαν καθόλου τὰ ἲδια πράγματα .Δέν γνωρίζονται ὂμως μοιάζουν καὶ οἱ τρεῖς στὴ λεβεντιά,τὴ δύναμη καὶ τὴν καλοσύνη.Θὰ ξανάρθω νὰ σᾶς δῶ νὰ καθίσουμε σὲ κεῖνο τὸ φωτεινό δωμάτιο μὲ τὸ τζάκι καὶ θὰ σοῦ πῶ παραμύθια.Δὲ θὰ σὲ κουράσω.Ὃμως θἂ σὲ κἀνω νὰ νυστάξεις καῖ κατόπι θὰ φύγω περπατώντας ξυπόλυτος.Τὰ σκυλιά σου θὰ μὲ πᾶνε ὣς τὴν ξώπορτα καὶ θὰ μοῦ γλεῖφουν τὰ χέρια γιατί θὰ καταλαβαίνουν τὴν ἀγάπη μου γιὰ ὃλους Σας.

 

Ὁ πιό ἀφοσιωμένος φίλος σου,

Κόλιας

 

(Ἀπ’τό βιβλίο ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ-Ο ΑΡΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΟΙΗΤΗΣ,ΣΕΛΙΔΕΣ 184-185 (ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ/ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ/ΑΝΕΚΔΟΤΟ & ΑΓΝΩΣΤΟ ΕΡΓΟ/ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ/ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΦΑΚΕΛΟΣ/ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΑ –ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ,2018