ΜΙΑ ΛΥΠΗ

 

Τήν ἀγγλική  μετάφραση διώρθωσε ἡ ἀνηψιά τοῦ Νίκου –Γαβριήλ Πεντζίκη-ἡ ὁποία φυσικά,ἀρνήθηκε,ὃπως σοῦ εἶπα  ,κάθε ἐπίσημη συμμετοχή στήν ὑπογραφή τοῦ κειμένου.Ἡ ἲδια τό πληροφόρησε στόν θεῖο της,ὁ ὁποίος συνεπαρμένος ὃσο καί θορυβημένος ,ἀπό τόν τίτλο τοῦ κοματιοῦ μου,θέλησε νά σέ γνωρίσει (φοβᾶμαι ὃτι κατάλαβε λάθος,ὃτι δηλαδή ἐσύ ζωγράφησες ἓναν Ἃγιο  Γεώργιο ἢ ὃτι ἐγώ ζωγράφησα ἒναν Ἃγιο Γεώργιο  κι ἐσύ τόν σχολιάζεις,κάτι τέτοιο ἐν πάσει περιπτώσει-εἶναι γνωστή ,ἐξάλλου,ἡ εὐαισθησία του σέ ἃ γ ι α θέματα).Πιθανόν ,νά σοῦ γράψει ἢ νά θελήσει νά σέ δεῖ.Σοῦ τά γράφω αὐτά γιά νά εἶσαι προετοιμασμένος γιὰ μιὰν ἐνδεχόμενη ἐπαφή σου μ’αὐτόν τόν πληθωρικό,ὃσο καὶ ἐλκυστικό ἂνθρωπο-ποὺ ἐγῶ ,εἰλικρινά,τοῦ τρέφω πάρα πολλή συμπάθεια καί μοῦ κάνει άφάνταστα καλό νὰ τὸν ἀκούω νὰ μοῦ μιλᾶ,τὶς σπάνιες φορές ποὺ ἒρχεται καὶ βλεπόμαστε ἐδῶ στήν Ἀθήνα.Ἒχω γι’αὐτόν τό μοναδικό αἲσθημα ποὺ μὲ εὶδοποιεῖ ὃτι σχετίζομαι ὃσο μπορεῖ νὰ γίνει οὐσιαστικά μ’ἓναν ἂνθρωπο:μιὰ λύπη.

 

Ἀχρονολόγητη ἐπιστολή τοῦ Γιώργου Χειμωνᾶ στον φίλο του ποιητή καὶ ζωγράφο Ἀλέξανδρο Ἲσαρη σχετικά μέ τό κείμενο «Ἃγιος Γεώργιος»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ,ΠΕΖΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΕΝΗ,Σελ.549

ΝΕΤΑ

 Γαντζωνομαι στην καινούργια μέρα.Παλευα    τη νύχτα να βγω από μια θανάσιμη άπνοια,

λογεις λογεις αλυσίδες που κρέμονταν στις άκρες των βαρουλκων και απ'την άλλη άκρη η πίεση του λαδιού να περιστρέφει τις αντλίες κινωντας τα στροφεία

ενοιωθα την ένταση και όλα τα εγκλωβισμένα εντός μου σκυβαλα τινάχτηκαν όταν άκουσα το "νέτα"

Finish With Engine 

ΑΠΟΣΤΑΣΙΑ

 

Κύριε,

μαῦρο σερπετό,στῆς ἁμαρτίας

τούς δρόμους σβαρνίζω τά πόδια μου

μέ τά πόδια μου βρωμίζω τή λάσπη

μέ τά χέρια μου λερώνω τά πράγματα

μέ τήν καρδιά μου πληγώνω τ’ἀδέλφια μου

μέ τά μάτια μου τούς ζαλίζω σάν φίδι

μέ τῆς πνιχτῆς ἀνάσας μου τό ρύπο

τόν πεντακάθαρο ἀέρα σου μολύνω.

 

Συλλογίζομαι:σήμερα,Κύριε,

μέ τί πόδια νά περπατήσω τό δρόμο σου

καί μέ τί χέρια νά χτυπήσω τήν πόρτα σου...

 

ΜΥΣΤΙΚΟ ΕΑΡ,ΔΟΚΙΜΕΣ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ-Π.Β.ΠΑΣΧΟΥ

ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ,ΑΘΗΝΑ 1964

ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΑΣ ΜΗΝΥΜΑ

 

Ὁ ἀρχιστράτηγος ποτέ τῶν οὐρανίων ταγμάτων

σύνθημα φιλανθρωπίας

δεξάμενος,ἐπείγετο ἐμφανίσαι τῆ παρθένω ὡς γέγραπται

καί ἐλθών εἰς Ναζαρέτ πρός τήν σκηνήν

τοῦ Ἰωσήφ έξεπλήττετο,

ὃτι πῶς ὁ ὑψηλός τοῖς ταπεινοῖς ἀγαπᾶ συνεπάγεσθαι

«Ὃλος»,φησίν,«ὁ οὐρανός καί ὁ πύρινος θρόνος

οὐ χωρεῖ μου τόν δεσπότην

καί ἡ εὐτελής αὓτη πῶς αὐτόν ὑποδέχεται;

ἂνω φρικτός καί κάτω πῶς ὁρατός;

Πάντως ὡς βούλεται,τί οὗν ἳσταμαι καί οὐχ  ἳπταμαι;

Καί τῆ κόρη φθέγγομαι

«χαῖρε,νύμφη ἀνύμφευτε»;

ΡΩΜΑΝΟΥ ΤΟΥ ΜΕΛΩΔΟΥ - ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ,β’

 

 

Άπόδοση στά νέα Ἑλληνικά Ἀρχιμανδρίτου Ἀνανία Κουστένη

 

Ἓναν καιρό ὁ Ἀρχιστράτηγος τῶν οὐρανίων ταγμάτων

Φιλανθρωπίας μήνυμα

δέχτηκε κι ἒτρεχε στήν Παρθένο νά ἐμφανισθῆ,καθώς

εἶναι γραμμένο.

Καί φτάνοντας στή Ναζαρέτ,στό φτωχικό τοῦ Ἰωσήφ,

ἀποροῦσε

πῶς ὁ Μεγάλος ἀγαπάει στούς ταπεινούς νά ἒρχεται.

Ἒλεγε: «Ὁλόκληρος ὁ οὐρανός καί ὁ πύρινος Θρόνος δέν

χωράει τό Δεσπότη μου

καί πῶς Ἐτοῦτη ἡ ἀσήμαντη Αύτόν ὑποδέχεται;

Οἱ ἐπάνω συγκλονίζονται κι οἱ κάτω πῶς Τόν βλέπουν;

Ὃμως ὂπως θέλει.Τί στέκομαι,λοιπόν καί δέν πετάω

καί στήν Κόρη νά πῶ:

‘’χαῖρε,Νύμφη ἀνύμφευτε’’;»