Μιὰ πληγὴ ὁλάκερος ὁ ἂνθρωπος,εἰδικὰ τῆς σημερινῆς ἐποχῆς.Ἀνάπηρος νὰ ἐρωτευθεῖ καὶ νὰ ἀγαπηθεῖ,ἂν καὶ τὰ θέλει καὶ τὰ δύο.Τά θέλει χωρὶς νὰ ἒχει τὶς προϋποθέσεις.Ὁ ἂνθρωπος εἶναι κατ’ἐξοχὴν ἐρωτικὸ ὂν.¨Τὸ πνεῦμα ποὺ ζωοποιεῖ τὸ σῶμα τοῦ ἀνθρώπου εἶναι νοερός ἒρωτας¨,θὰ πεῖ ἑξήμισι αἰῶνες πρωτύτερα ὁ Γρηγόριος Παλαμᾶς,συνοψίζοντας τὴ θεολογία δεκατεσσάρων αἰώνων.Δείχνει σὲ ὃλους πὼς ὃποιος θέλει,μέσα στὸ σκάμμα τῆς Ἐκκλησίας,μετατρέπει τὴν πληγή σὲ πηγὴ,μὲ τὴν ἀφαίρεση τοῦ ὑγροῦ πύου τῶν παθῶν.
Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΧΟΡΟΣ ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΣ-Νότες χαρμολύπης στόν Νίκο Γ.Πεντζίκη
Π.Εφραίμ Τριανταφυλλόπουλος,εκδόσεις πορφύρα 2018
