Ἡ θἀλασσα,ὁρμή καὶ δρόμος
ὃπως μᾶς κράζει μὲ τρομερή φωνή
μέσ'στὴ φριχτὴ ἡσυχία τοῦ ὓπνου μας.
Ἡ θάλασσα-ὂχι ὁ ἂνεμος-
τὰ νύχια τοῦ νεροῦ μᾶς ξεφλουδίζουν
οἱ φωσφορίζουσες πλῶρες τῶν ταξιδιῶν.
Ἀπέραντο σῶμα
κατοικημένο ἀπὸ θηρία καὶ μνῆμες
ρόδινο στῆθος καὶ μελανό.
Ἐπάνω του
οἱ κούφιοι ἐμεῖς
ψόφιοι ἐκβρασμένοι ἱππόκαμποι.
ΤΑΣΣΟΣ ΡΟΥΣΣΟΣ
ΤΑΣΟΣ ΡΟΥΣΣΟΣ-Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ,ΔΙΦΡΟΣ 1962