Κάπου σημείωσα δυό λογάκια πολύ αναπαυτικά σαν ήχο από γάργαρο τρεχούμενο
νεράκι από την βιογραφία και τις διδαχές του αγίου γέροντος παπά Δημήτρη
Γκαγκαστάθη από τις εκδοσεις της "ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΥΨΕΛΗΣ". Η εποχή μας αναδίδει δυσοσμία,όλα πλέουν σε μία θολή ακίνητη
λίμνη,τίποτα πραγματικά ζωντανό δεν έχουν οι γιορτές και οι ηδονές του
κόσμου,τίποτα ζωντανό δεν έχει και κάθε εικόνα ή ήχος που ζητά την συγκατάθεση των αισθήσεών μας:
"-Μόνον τον Θεόν να φοβάστε και όχι τον άνθρωπον.
-Άνθρωποι χωρίς Θεόν,περιφρονημένη γή.
-Πιστεύω ότι υπάρχουν αγνές ψυχές,
που προσεύχονται και παρακαλούν
και
αγρυπνούν για εμάς
και δια αυτό μακροθυμεί ο καλός Θεός,
περιμένοντας την
μετάνοιά μας.
-Ο χρόνος παρέρχεται
και εμείς ευρισκόμεθα ακόμη ανέτοιμοι,
θα μας πάρει η
νύχτα
και θα μείνουμε έξω του νυμφώνος.
-Θέλει ο Άγιος Θεός όλοι να σωθούν
και δίδει τον καιρόν σε όλους."
