ΕΝΘΕΗ ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΕΝΑΡΘΡΟΣ ΥΜΝΟΣ

Ι.Μ ΓΡΗΓΟΡΟΥ,ΠΑΣΧΑ 1975

 

 

 

Ο Πεντζίκης καταργεί μέ κύρος τον ψυχαναγκασμό στο μυθιστόρημα καί κατοχυρώνει μέ γνώση τη μυστική φυσική Αντιστοιχία ανάμεσα στο μέγα και τό μικρό,το όλο και το Μέρος - στη Μανία και την ησυχία.Ο λόγος του έχει από τη συγκοινωνία των χυμών,τη συνοχή των ιστών ενός πολυπλόκου φυτικού οργανισμού - αν το Φυτό είναι το τέλειο και το σοφό σώμα,κείμενο μεταξύ ήλιου και γης(κείμενο ήλιου και γης),εκεί όπου το φως γίνεται ίαμβος  χλωρός στον στίχο που είναι το δάσος- αλλά είναι και λόγος ερειστικός,δηλαδή στηρικτικός ενός κοσμικού νοήματος: ένας Ειρμός- Σκελετός που συναρθρώνει όργανα(σύμβολα)πολλαπλών κινήσεων,αμέτρητων βουλήσεων,επάλληλων αισθήσεων,άπειρων πράξεων,ακατάσχετων λογισμών.Αποκατέστησε,είπα,την Αντιστοιχία ανάμεσα στο παν και το ένα- αλλά και Αντικατέστησε  το παν με το ένα,δηλαδή το παν με τα πάντα,το Πολύ με τα πολλά.Με  αυτήν την ίδια αίσθηση  αποδέχομαι  και την εκκλησιαστική Στερεοτυπία του,ως αντικατάσταση ,ασφαλώς ισάξια,της ένθεης σιωπής από τον Έναρθρο ύμνο- της έκστασης από τον εορτασμό της,του θεϊκού από το ιερό.Δηλαδή του Λόγου από τον Φθόγγο.

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ,ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ  ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΕΣ Αρ.26  ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ  1984  

 

 

 

 

 

ΜΙΑ ΛΥΠΗ

 

Τήν ἀγγλική  μετάφραση διώρθωσε ἡ ἀνηψιά τοῦ Νίκου –Γαβριήλ Πεντζίκη-ἡ ὁποία φυσικά,ἀρνήθηκε,ὃπως σοῦ εἶπα  ,κάθε ἐπίσημη συμμετοχή στήν ὑπογραφή τοῦ κειμένου.Ἡ ἲδια τό πληροφόρησε στόν θεῖο της,ὁ ὁποίος συνεπαρμένος ὃσο καί θορυβημένος ,ἀπό τόν τίτλο τοῦ κοματιοῦ μου,θέλησε νά σέ γνωρίσει (φοβᾶμαι ὃτι κατάλαβε λάθος,ὃτι δηλαδή ἐσύ ζωγράφησες ἓναν Ἃγιο  Γεώργιο ἢ ὃτι ἐγώ ζωγράφησα ἒναν Ἃγιο Γεώργιο  κι ἐσύ τόν σχολιάζεις,κάτι τέτοιο ἐν πάσει περιπτώσει-εἶναι γνωστή ,ἐξάλλου,ἡ εὐαισθησία του σέ ἃ γ ι α θέματα).Πιθανόν ,νά σοῦ γράψει ἢ νά θελήσει νά σέ δεῖ.Σοῦ τά γράφω αὐτά γιά νά εἶσαι προετοιμασμένος γιὰ μιὰν ἐνδεχόμενη ἐπαφή σου μ’αὐτόν τόν πληθωρικό,ὃσο καὶ ἐλκυστικό ἂνθρωπο-ποὺ ἐγῶ ,εἰλικρινά,τοῦ τρέφω πάρα πολλή συμπάθεια καί μοῦ κάνει άφάνταστα καλό νὰ τὸν ἀκούω νὰ μοῦ μιλᾶ,τὶς σπάνιες φορές ποὺ ἒρχεται καὶ βλεπόμαστε ἐδῶ στήν Ἀθήνα.Ἒχω γι’αὐτόν τό μοναδικό αἲσθημα ποὺ μὲ εὶδοποιεῖ ὃτι σχετίζομαι ὃσο μπορεῖ νὰ γίνει οὐσιαστικά μ’ἓναν ἂνθρωπο:μιὰ λύπη.

 

Ἀχρονολόγητη ἐπιστολή τοῦ Γιώργου Χειμωνᾶ στον φίλο του ποιητή καὶ ζωγράφο Ἀλέξανδρο Ἲσαρη σχετικά μέ τό κείμενο «Ἃγιος Γεώργιος»

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ,ΠΕΖΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ-ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΚΔΟΣΗ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΕΝΗ,Σελ.549

ΜΙΚΡΟΙ ΘΆΝΑΤΟΙ ΤΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ

 

Πιστεύω σ'ενα λόγο διάτρητο από σιωπές που παρεμβάλλονται οργανικά ανάμεσα στις λέξεις, ανάμεσα στις προτάσεις...Παρεμβαίνουν, αυτές οι σιωπές σαν μικροί θάνατοι της γλώσσας:μνήμη των λέξεων που χάθηκαν και προσδοκία μετενσαρκώσης τους στις λέξεις που γεννιούνται

Γ.Χειμωνας 

Έξι Μαθηματα

ΑΡΧΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ

Ἐμπεδόκλειο σχῆμα εἶναι ὁ κυκλοθυμισμός νὰ μεταπέφτεις αὐθαίρετα ἀπὸ τὴν εἰλικρινῆ ἀγάπη στὸ πιὸ παράλογο μῖσος ἀναφορικά στὸ ἲδιο πράγμα καὶ μοῦ συμβαίνει καμιά φορά δείχνει πὼς κάποιο φράγμα ἒχει σπάσει μέσα μου κι ἀλλοίμονο ἂν τὰ φράγματα ποὺ ἒχει ἡ ψυχἠ ἀρχινᾶν νὰ καταρρέουν.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ-ἡ θεία ντομνή,από το πεζογράφημα ΠΕΙΣΙΣΤΡΑΤΟΣ. Aπ’το βιβλίο ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ,Πεζογραφήματα- Εκδόσεις Καστανιώτη,Δεύτερη έκδοση συμπληρωμένη.

ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ ΤΩΝ ΔΕΝΤΡΩΝ

Τὰ δέντρα χειρονομοῦν ἀτελείωτα καὶ μιλᾶν πράσινες λέξεις

Γιώργος Χειμώνας,Πεισίστρατος.Πεζογραφήματα,εκδόσεις Καστανιώτη