Ι.Μ ΓΡΗΓΟΡΟΥ,ΠΑΣΧΑ 1975
Ο Πεντζίκης καταργεί μέ κύρος τον ψυχαναγκασμό στο μυθιστόρημα καί κατοχυρώνει μέ γνώση τη μυστική φυσική Αντιστοιχία ανάμεσα στο μέγα και τό μικρό,το όλο και το Μέρος - στη Μανία και την ησυχία.Ο λόγος του έχει από τη συγκοινωνία των χυμών,τη συνοχή των ιστών ενός πολυπλόκου φυτικού οργανισμού - αν το Φυτό είναι το τέλειο και το σοφό σώμα,κείμενο μεταξύ ήλιου και γης(κείμενο ήλιου και γης),εκεί όπου το φως γίνεται ίαμβος χλωρός στον στίχο που είναι το δάσος- αλλά είναι και λόγος ερειστικός,δηλαδή στηρικτικός ενός κοσμικού νοήματος: ένας Ειρμός- Σκελετός που συναρθρώνει όργανα(σύμβολα)πολλαπλών κινήσεων,αμέτρητων βουλήσεων,επάλληλων αισθήσεων,άπειρων πράξεων,ακατάσχετων λογισμών.Αποκατέστησε,είπα,την Αντιστοιχία ανάμεσα στο παν και το ένα- αλλά και Αντικατέστησε το παν με το ένα,δηλαδή το παν με τα πάντα,το Πολύ με τα πολλά.Με αυτήν την ίδια αίσθηση αποδέχομαι και την εκκλησιαστική Στερεοτυπία του,ως αντικατάσταση ,ασφαλώς ισάξια,της ένθεης σιωπής από τον Έναρθρο ύμνο- της έκστασης από τον εορτασμό της,του θεϊκού από το ιερό.Δηλαδή του Λόγου από τον Φθόγγο.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ,ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΕΣ Αρ.26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 1984
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου