Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2016

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΝΑROVA

Πότε εδώ
πότε εκεί
ανελέητα σφαζόμαστε
στα ξυράφια της προκυμαίας
ή μάλλον αγκυροβόλιο είμασταν
καταμεσής του ποταμού
όταν ξεφόρτωσαν
ένα τόνο ψαροκόκκαλα στο δωμάτιο του πρώτου
οι αποσκευές κενές φορτίου
που πήγαν τόσα αστέρια 
καταμεσίς στο πέλαγος
που πήγαν οι στίχοι
και η ματωμένη μέσα τους
θανάσιμη λήθη;

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΠΡΟΣΩΠΟ

 Το πρόσωπό μου σαν πρόσωπο φαγωμένο απ'τον καιρό, σαν  την ωραιότητα και την θλίψη ενός προσώπου. Αυτό είναι το πρόσωπό μου. Πετρέλευση...