ΤΟ ΝΕΡΟ

Το νερό αλάνθαστο γνωρίζει

το βάρος εκείνου που βυθίζεται.

Με όργανα υψίστης ακριβείας

εκχέει μιαν απίστευτα ακριβή(ως

το πολλοστημόριο) και δίκαιη ποσότητα.

Μια ισόποση έξωση,σαν παραχώρηση

για καθετί βαρύτερο.

(Η αρχή του ειδικού βάρους ως σύνεση

αυτοφυής.Ως βούληση αυτόφωρη.)

Από πριν γνωρίζει το εκτόπισμα.

Καθρεφτίζει το σώμα του

και το θυμάται.

Θυμήσου:

Είσαι εκείνο που σου επιστρέφει.

Εκείνο που του εμπιστεύτηκες.

Εκείνο που,εκτοπίζοντας,σε υψώνει

και σε κρίνει.

ΜΑΝΟΛΗΣ ΠΡΑΤΙΚΑΚΗΣ-ΤΟ ΝΕΡΟ,ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ 2002