Δεν είχε κοπάσει η μαστίγωση της σιωπής,
ο
καθένας έπαιρνε την μερίδα του,
δύο ανούσιες παραιτήσεις,
πέντ'-έξι ρύπους
απόγνωσης όλα κι όλα,
έπειτα στην μοναχική κλίνη
χρωμάτιζε κάτω απ' το ημίφως
της άγνοιας,την απροσμέτρητη φθορά.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΠΡΟΣΩΠΟ
Το πρόσωπό μου σαν πρόσωπο φαγωμένο απ'τον καιρό, σαν την ωραιότητα και την θλίψη ενός προσώπου. Αυτό είναι το πρόσωπό μου. Πετρέλευση...
-
Όχι μόνον για τή αλήθια, αλλά και για την ομορφιά της αλήθιας νιάζομαι. Ηλία Πετρόπουλου,Ποιήματα (Νεφέλη,1993)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου