Μεταμελούμαι κάθε φορά που σκοτεινιάζει
Έβαλα και γω ένα χεράκι στο επερχόμενο σούρουπο
Επαπειλούμενη η ζωή στενεύει στη χρυσόσκονη της μέρας
Ούτε την αναμαρτησία,βοηθεία του Κυρίου
Πεθύμησα
Μέσα στο βρώμικο λάκκο βουτώ τα βλέφαρα και τους ώμους
Σηκώνομαι το πρωί
Ήλιος,νοσταλγία
Υπάρχει καιρός ακόμα λοιπόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου