Πεσμένος στα σκουπίδια
Περισσότερο σκιά παρά άνθρωπος
Καμιά φαμίλια δεν τον περιμένει
Στ’ανοιχτά
Μετά το πρώτο τράνταγμα είχε ακουμπήσει την πλάτη
μην μπουν τα νερά και βυθιστούν όλοι τους
«θα μοιραστούμε έναν κόσμο τρόμου»,μού’πε
Αποτόλμησε τότε μια ικεσία στον πεθαμένο
Είχα απομείνει να τον κοιτώ με αποστροφή
Να τον στείλω πίσω
Σ’έναν κόσμο ανύπαρκτο
Επιθυμούσα
Οι προσευχές μου να μην χαραχτούν ποτέ ξανά
Από τούτες τις φρικτές κραυγές του κατευόδιου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου