Η ΓΝΩΣΗ ΜΑΣ ΥΠΟΔΕΙΚΝΎΕΙ ΤΟΝ ΤΟΠΟ

Άνεμος

τίποτα δεν αντιδρά

η αναμονή μονάχα

σαν ξέφτι

ΠΡΩΤΟΣ ΥΠΝΟΣ

Λειψός για διεκπεραίωση

της απλούστερης αριθμητικής πράξης

να το κυρίαρχο συναίσθημα

έχεις και το νόμο της βαρύτητας

αυτό τέλος πάντων  το αιτιώδες της υλικής αυταπάτης

ή μήπως η ροή του αίματος κατευθύνει;

(φθορά ανά μονάδα χρόνου;)

Για το βούισμα στο κεφάλι πάντως κατά κύριο λόγο

οι ηλεκτρομαγνητικές διαδικασίες του εγκεφάλου ευθύνονται

ή κατά τους θεολόγους η μέγιστη απόγνωση,

 πρώιμο στάδιο της καθάρσεως.

Μα είμαι ακόμη στους πρόποδες του όρους Χριστός.

Ούτε καν καθ’οδόν.

ΑΝΑΚΩΧΉ

Διάλεξα 
ήρεμα 
και με περίσκεψη 
τις λέξεις 
πόνος-ανακωχή 
θα χρειαστεί βέβαια
 φυλακή του νοός 
αργά ή γρήγορα 
να βυζάξουμε 
ανεμπόδιστα 
στην αλήθεια 

γεγονός
 που θα μας κάνει 
ανθεκτικούς 
στο ποικίλο 
ψέμα των αισθήσεων 
το σώμα καταρρέει 
είναι και ο χρόνος 
άριστος σύμμαχος 
της λήθης 
θάνατος-προσμονή 
σαν σε όνειρο 
σαν σε διαφάνεια 
με κομπάρσους  
του θεάτρου 
να πηγαινοέρχονται 
 δεν αξίζει 
άλλη συμπεριφορά 
το ανύπαρκτο.

ΦΩΣ ΕΠΙ ΘΥΡΑΙΣ

Όλη η εκκλησία απ’τις μικρές ως τις μεγάλες τελετές, μας μαθαίνει πώς να κάνουμε μεγάλο αποτέλεσμα με μικρά μέσα. Το ανθρώπινο σώμα κινούμενο απλά, η ανθρώπινη φωνή και η μεγάλη ποίηση φυσικά, δημιουργούν εντυπώσεις καταπληκτικές, πολύ ανώτερες από κάθε υπερθέαμα με πολύπλοκα μηχανοκίνητα μέσα. Αυτό το υπέροχο θέατρο φωνής που είναι η εκκλησία(με τη φωνή ως μέσο έκφρασης)είναι για μένα ένα καλό παράδειγμα πώς να φτάνει κανείς σε συγκλονιστικά αποτελέσματα με την πίστη την αυτοσυγκέντρωση και την ευλάβεια.

ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΓΓΕΛΙΚΟ

Πρέπει το πουλί 
να μπουκώσει το ράμφος του 
με χώμα πριν από την πτήση του

Joyce Mansour

ΠΑΘΗ ΤΑ ΠΟΛΥΩΔΥΝΑ

Χθες κάποιος 

έκλαιγε στο τραίνο

και κάποιος άλλος 

έχασε την κίνησή του

βαθιά τρεμάμενος

στην  λίγη του  σάρκα

ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΑΜΦΙΕΣΗΣ

Ο ποτέ δόξαν αθανασίας ημφιεσμένος,

της νεκρώσεως την δοράν,

ως θνητός ελεεινώς περιφέρω

Στιχηρό ιδιόμελο Τριωδίου

Η σπουδή της θάλασσας και η καθημερινή θέα της

 επιτάσσει την μετ-αμφίεση καθώς

η πυκνότητα της ύλης αφήνεται αδιευκρίνιστη εν πολλοίς

στο υγρό περίγραμμα της προσφερομένης θέας

και η αιώνια θεοειδής ύπαρξη του προσώπου χάνεται

αφήνοντας μονάχα το άτομο ως πρόσκαιρο φαινόμενο.

Ο άνθρωπος μετέωρος αναζητεί προσωπείο αμφίεσης έχοντας χάσει την θέαση του υπερβατικού που θα τον απαλλάξει απ’τον βραχνά του θανάτου.

Μονάχα στην εμπειρία των αγίων φυλάσσεται η ανάμνηση της βασιλείας,

 η αμφίεση της αθανασίας ως εικόνα, η συνειδητοποίηση ότι η ζωή του στερείται  ζωής.

Εκεί μονάχα ο άνθρωπος αποκτά ανάστημα ώστε να μπορεί να θρηνήσει

να αισθανθεί την αισχύνη της ελεεινής του περιβολής

και έχοντας οχυρωθεί, να αρχίσει να παλεύει για την ελευθερία του.

ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΩΤΙΑ Η ΣΠΙΘΑ

Μην διαχωρίζετε το περιβάλλον

 από την ροή των πραγμάτων

είναι πρόστυχο να διαλαλείς το φορτίο

τη νύξη του θανάτου αποσιωπώντας

ΚΑΜΠΥΛΩΣΕΙΣ ΠΕΔΙΟΥ

Σε βυθό

ριγμένος

στην καταδίκη της ομορφιάς

φωτιές ανάβουν τριγύρω

φως με ύδατα

αιώνιο σμίλευμα των συνειδήσεων

σαν βγουν τα όνειρα απ’ τις κρύπτες τους

 θα μας αφανίσουν

Η ΑΘΕΛΗΤΗ ΚΡΑΥΓΗ ΤΩΝ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΩΝ

Το άτομο 
απέρχεται 
μέσα 
από 
αθόρυβες 
ενοχές 
βυθίζεται 
στην 
άθλια 
ρωγμή

Galveston,anchorage

29 17 north

 

094 50 west

Η ΑΚΟΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

δεν καταδέχομαι να μην πεθάνω

Νίκος Καρούζος

Σφυρηλατούσαν 

οι σιδεράδες 

ολονυχτίς  

την ακαμψία 

των αυτόχειρων

 κάτω στα εργαστήρια

 της μνήμης

 ώσπου το πρωί 

το φως 

πιο μουντό 

ξεθύμανε 

στις γρίλιες 

της ομίχλης

  θάλασσα 

τριγύρω

όσο να πεις

ήταν

μια κάποια 

παρηγοριά

ΩΣ ΘΡΑΥΣΜΑ ΧΡΟΝΟΥ

Επιστρέφοντας από κάποιο μακρύ περίπατο,

σταματούσε πάντα στην παλιά βρύση για λίγο,

 αφουγκραζόταν  την μανία των άστρων να κυνηγούν το άπειρο

και έπειτα όδευε προς τον αχυρώνα  με τους επαίτες ,

είχε μόλις αρχίσει να βρέχει,

τα παιδιά σαν σπουργίτια σκόρπισαν στα σπαρτά,

τότε πλησίασε ιδρωμένος απ’τον κάματο της μέρας

 ξεσκονίζοντας από πάνω του το σκοτάδι,

-Ήρθες; ψιθύρισα, αποδέχθηκες λοιπόν την Ανάσταση;

-Πώς αλλιώς θα στεκόμουν, αποκρίθηκε

 με αυτά μονάχα τα εναπομείναντα

αιχμηρά δευτερόλεπτα στην τσέπη.

ΑΝΤΟΧΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ

Κάθε στιγμή είναι η θλίψη

μην περιμένεις κάτι άλλο 

ας πούμε μια ανάμνηση  δύσεως 

ή κάποιας ανηφορικής οράσεως ανταύγεια

Ωστόσο διαλέγουν 

τις σωστές διαστάσεις 

στις αποσκευές οι ένοικοι

ώστε στη μεταφορά μην υπερβούν την αντοχή των σωμάτων.

ΜΥΘΙΚΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

α) Χαρούμενος είν’ όποιος  αφάνισε

    και επιφάνεια και βάθος

    αυτός δεν πρόκειται να μελαγχολήσει,

   γιατί πήγε πέρα κι απ’τις τέσσερες

    αριθμητικές πράξεις.

β) Κρίσιμη ζωή σημαίνει πάντοτε

      ζωή περισσότερη,κανένας

      θάνατος δεν μπορεί να τη νικήσει.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

GALLE

Έχουν από ώρα κλείσει τους αρμούς

τώρα πια οι αναθυμιάσεις

εγκλωβίζονται στα πολύ προσωπικά

μένει καθάρια η ατμόσφαιρα

στα υπερώα της συνείδησης

μα μην αγγίξεις ακόμα

τους κάλυκες των ανθών

είναι ανεπούλωτες πληγές

ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Ήρθες

και είσαι φτιαγμένη

με τo πιο φανταχτερό υλικό της ποίησης:

την πραγματικότητα

μόνο που πάντα προσθέτεις

πιο πολύ λευκό στα όνειρα

κάνοντας το φως περισσότερο αναπάντεχο

ΠΙΣΩ ΑΠ'ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΚΟΥΡΙΑΣ

Όλο στροφές κάνουμε

γυρίζουμε σχεδόν πάντα,

τι ώρα είναι;

την ίδια ώρα

όταν έχει τακτοποιήσει η μάνα το προσκέφαλο του βρέφους

και λύνει το σταυρόλεξο της νύχτας

Πυρωμένη είναι

Και ενάντια

ολόδική μας η θλίψη

ΑΡΑ ΑΜΥΝΟΜΕΝΟΣ

Ζώ με αναμνήσεις,

άρα αμυνόμενος

ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΛΟΙΟΣ

Πρώτη αναφορά

κλοιός

και παρότι  μπροστά

στην ανάλυση των χρωμάτων

νυκτώδες

το πρωινό

ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΟ Β’ ΕΩΘΙΝΟ

Έχει πολύ θόρυβο η ψυχή

στην αναμονή της απρόσμενης οδύνης

ρέουν τα σώματα

που εμπιστευτήκαμε

βυθίζονται στους ήχους των αναχωρήσεων

καθώς μένει ανοιχτό και δυσεπίλυτο αίνιγμα

ο μέγας λίθος μετηρμένος

         απέχει η όραση

ΙΧΝΟΣ

Να θυμάσαι λιγάκι το θάνατο,

μα όχι σαν θάνατο

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

Το ίχνος του ηλίου καθώς σβήνει πίσω απ'τα βουνά.Fujairah,anchorage

Η ΝΥΧΤΑ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΤΡΟΜΟΥΣ

Κάθε που τελειώνει η μέρα

σε κόψη

βαθαίνει το χάσμα της ύπαρξης

Ως ο Κανένας

διασχίζοντας του Πολύφημου

την αδηφαγία

καθώς και η νύχτα

μοιράζει τρόμους

ΑΝΑΒΑΘΜΟΣ ΣΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

Εικόνα

  αναμονή

  ή

  νοσταλγία

Το σωματίδιο της ζωής

 λιμνάζοντας

ΤΕΜΑΧΙΖΟΝΤΑΣ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ 'Η ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ

Πατρίδα

με το ένα πόδι

χάσκοντας

στο επαναλαμβανόμενο 

αδιέξοδο

μα η ανάμνηση

καίει ακόμα 

ΑΠΑΝΤΟΧΗ

Δεσμεύω σε κάθε έξοδο

 λίγο χρυσό απ΄τα παλιά εικονίσματα

 βγαίνω μισοφαγωμένος απ’το σκοτάδι 

με αβέβαιο βηματισμό 

καθώς

βεβαρημένοι από ύπνους προαιωνίους οι οφθαλμοί 

λαχταρούν τον θαυμάσιο του ουρανού,αιθέρα

άσπιλος όπως βραδιάζει εκείνος

ρίχνει πέπλο

και φανερώνει μονάχα του ορίζοντα 

την αιμάτινη δίψα

ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΚΕΝΤΡΟ

Αν είναι η ποίηση και οι  άλλες τέχνες να βλαστήσουν πάλι κάποτε ή να ξαναπάρουν την κανονική διάστασή τους, θα πρέπει να απαρνηθούν απόλυτα την αντικανονική πορεία και την γραμμή που τράβηξαν μακρυά  από το χαμένο κέντρο ή την ουράνια ρίζα, που έκανε κάποτε να τρανέψουν.

 ΖΗΣΙΜΟΣ ΛΟΡΕΝΤΖΑΤΟΣ

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ

Οι αισθήσεις μας μιλούν για έναν χαοτικό κόσμο,όπου όλα αλλάζουν και όλα παλιώνουν-πριν καν προλάβουν να υπάρξουν.      

Πράγματα,γνώσεις,πληροφορίες,προσωπικότητες.                        

Ο κόσμος δεν προσφέρει κανένα σταθερό σύστημα συντεταγμένων,έναντι του οποίου να αυτοπροσδιοριστώ ως ύπαρξη μέσα στον χώρο και τον χρόνο.Δίχως όμως σύστημα προσανατολισμού δεν μπορώ να συγκροτήσω σταθερή προσωπικότητα και άρα ταυτότητα.                           

Γίνομαι μαλάκιο που άγεται και φέρεται από το κύμα.                                                                                     

Η μεταμοντέρνα κατάσταση αποδέχεται και ωραιοποιεί την έλλειψη σταθερού προσανατολισμού.Η κατάσταση αυτή κινείται στους αντίποδες ακριβώς της ελληνικής χριστιανικής Παράδοσης,η οποία προσφέρει οντολογικό σύστημα προσανατολισμού,μπούσουλα παντός καιρού,ανεξάρτητο από χώρους και χρόνους.

Θεόδωρος Ζιάκας,Πέρα από το άτομο

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΑΝΗΚΕΙ

Το νερό έχει την διβουλία του χρόνου

κείτεται νεκρός

απορημένος

ο πριν βρύχιος

αναστεναγμός

ΚΕΡΔΟΣ Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ

 

 Ένας άνθρωπος απών
είναι μια θλιβερή πραγματικότητα,

η ζωή σφαδάζει 
σε κάθε γωνιά του δρόμου

γι'αυτό σας λέω,
ένας άνθρωπος 
που δεν ζυγίζει την αγάπη
 ζημιώνει το σύμπαν

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΟΣ ΧΡΟΝΟΥ

Είναι πλούτος να μοιράζεσαι μαζί με τους άλλους την ένδειά σου.

Νίκος Γ.Πεντζίκης

ΖΩΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

Ο Καρούζος είναι δημιούργημα της μοναξιάς.Τα ποιήματά του είναι ζώα του δάσους που κατοικούν μέσα του.Η υπέροχη θέα τους δεν αφαιρεί τίποτα από το γεγονός ότι τρέφονται απ΄τα σπλάχνα του.

Η ποίση έχει καταστρέψει τη ζωή του Καρούζου σαν μια μοιραία και απαιτητική ερωμένη.Πρόκειται για έναν άνθρωπο που η συνείδησή του κατοικείται από λέξεις σε κατάσταση αναβρασμού.Ένας τέτοιος ψυχικός κόσμος στριφογυρίζει υποχρεωτικά μέσα στο παράδοξο.Υποφέρει αλλά δεν πλήττει ποτέ,γιατί η δουλειά του είναι να παράγει μια ανεξάντλητη πείρα σε μυστήρια και αντιξοότητες.Ποτέ στην ελληνική ποίηση το τυχαίο και το αυθόρμητο δεν συνδυάστηκαν τόσο ιδανικά με λεπτές χημικές διεργασίες εμπνευσμένες απ’την μυστικιστική πεποίθηση ότι η γλώσσα διαθέτει δυνατότητες μαγείας,ιδιότητες παραισθησιογόνου,εκείνη την αρχαική πνοή που αναταράζει το μανδύα της γονιμότητας.Το ποίημα γίνεται,κάτι θρησκευτικό,ένας τρόπος να αναβάλλουμε τον θάνατο.

                                  Ευγένιος Αρανίτσης,Περ.Λέξη

ΟΥΡΑΝΟΣ ΠΕΡΑ

Ουρανός πέρα
πετάς έρημο πουλί 
που στηρίζεσαι;



Ιερομόναχος Συμεών

ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΧΑΟΣ

Το ιδεώδες της νεωτερικότητας είναι να μετατρέψει ολόκληρη την κοινωνία σε Σύστημα. Ο λόγος είναι ότι στο νεωτερικό φαντασιακό η μηχανή έγινε υποκατάστατο του δούλου. Ο δυτικός άνθρωπος ποτέ δεν μπόρεσε να χειραφετηθεί  από την ανάγκη του δούλου. Γι’αυτό άλλωστε και καθιέρωσε την προσαγόρευση όλων των «κυρίων». Ταύτισε το Άτομο με τον Κύριο. Η μετατροπή της κοινωνίας σε μηχανή φαινόταν να δίνει σάρκα και οστά στο όνειρο του νεωτερικού ατόμου να αποκτήσει τον μηχανικό σούπερ δούλο, ο οποίος θα κάνει όλες τις επαχθείς εργασίες. Παρά τα μυθολογούμενα για την «αθρησκευτικότητα» του ο νεωτερικός άνθρωπος είναι βαθύτατα θρησκευτικός. Η νεωτερικότητα έχει το ισχυρότερο και ίσως το πιο πλήρες σύστημα θρησκείας που έχει φανεί στην ιστορία. Με βαθιά πίστη. Τεράστιο,αλλά προπαντώς,εκπληκτικού κύρους ιερατείο.Πάνδημη δημόσια λατρεία. Το ξαναείπαμε:η νεωτερική θρησκεία είναι ο τεχνολογικός μεσσιανισμός. Η πίστη ότι η επιστήμη και η τεχνολογία θα λύσουν όλα τα προβλήματα και θα φέρουν στον άνθρωπο την ευτυχία.

Θεόδωρος Ι. Ζιάκας,Πέρα από το άτομο,εκδ.ΑΡΜΟΣ,σελ.355

ΕΤΕΡΟΚΡΑΤΙΑ

Στο απόγειο της λύπης

δεν σε θυμάμαι Κύριε,

 θα πρέπει λιμός 

να πνίξει την γειτονιά

  και ριπές απόγνωσης 

να σαρώσουν τα καλντερίμια

μα ούτε τότε 

θα συλλαβίσω τ’ όνομά Σου

Όταν το χέρι ψηλαφήσει 

την κρύα άβυσσο, 

τότε θα καταπιώ 

το δηλητήριο της αυτάρκειας

και του εγωτικού συνδρόμου 

την πικρία:

Πού είσαι Κύριε; 

θα πω.

Μα ούτε και αυτό...

Φωνή, ήχους  δεν βγάζω

Σκέψεις;

Ανταριασμένα κύματα μόνο

Ε;

JINZHOU

Πρόσφατη ανάμνηση από Jinzhou,Κίνα