Δεσμεύω σε κάθε
έξοδο
λίγο χρυσό απ΄τα παλιά εικονίσματα
βγαίνω μισοφαγωμένος απ’το σκοτάδι
με
αβέβαιο βηματισμό
καθώς
βεβαρημένοι από ύπνους προαιωνίους οι οφθαλμοί
λαχταρούν τον θαυμάσιο του ουρανού,αιθέρα
άσπιλος όπως βραδιάζει εκείνος
ρίχνει πέπλο
και φανερώνει μονάχα του ορίζοντα
την αιμάτινη δίψα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου