Έσκυψα προς την ψυχή μου,σα στην άκρη πηγαδιού. Μες στη σκιά που ρίχνει εμπρός μου μία πέτρα απλή ξεχνώ την ψεύτικη του κόσμου φεγγοβολή. Κάτι βουβό και φοβερό μ'έδεσε με ίσκιο αγνώριστο, που όλο πολεμάει να υπάρξει και δεν το κατορθώνει. ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΩΣΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου