Η ΑΘΕΛΗΤΗ ΚΡΑΥΓΗ ΤΩΝ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΩΝ

Το άτομο 
απέρχεται 
μέσα 
από 
αθόρυβες 
ενοχές 
βυθίζεται 
στην 
άθλια 
ρωγμή

Galveston,anchorage

29 17 north

 

094 50 west

Η ΑΚΟΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

δεν καταδέχομαι να μην πεθάνω

Νίκος Καρούζος

Σφυρηλατούσαν 

οι σιδεράδες 

ολονυχτίς  

την ακαμψία 

των αυτόχειρων

 κάτω στα εργαστήρια

 της μνήμης

 ώσπου το πρωί 

το φως 

πιο μουντό 

ξεθύμανε 

στις γρίλιες 

της ομίχλης

  θάλασσα 

τριγύρω

όσο να πεις

ήταν

μια κάποια 

παρηγοριά

ΩΣ ΘΡΑΥΣΜΑ ΧΡΟΝΟΥ

Επιστρέφοντας από κάποιο μακρύ περίπατο,

σταματούσε πάντα στην παλιά βρύση για λίγο,

 αφουγκραζόταν  την μανία των άστρων να κυνηγούν το άπειρο

και έπειτα όδευε προς τον αχυρώνα  με τους επαίτες ,

είχε μόλις αρχίσει να βρέχει,

τα παιδιά σαν σπουργίτια σκόρπισαν στα σπαρτά,

τότε πλησίασε ιδρωμένος απ’τον κάματο της μέρας

 ξεσκονίζοντας από πάνω του το σκοτάδι,

-Ήρθες; ψιθύρισα, αποδέχθηκες λοιπόν την Ανάσταση;

-Πώς αλλιώς θα στεκόμουν, αποκρίθηκε

 με αυτά μονάχα τα εναπομείναντα

αιχμηρά δευτερόλεπτα στην τσέπη.

ΑΝΤΟΧΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ

Κάθε στιγμή είναι η θλίψη

μην περιμένεις κάτι άλλο 

ας πούμε μια ανάμνηση  δύσεως 

ή κάποιας ανηφορικής οράσεως ανταύγεια

Ωστόσο διαλέγουν 

τις σωστές διαστάσεις 

στις αποσκευές οι ένοικοι

ώστε στη μεταφορά μην υπερβούν την αντοχή των σωμάτων.

ΜΥΘΙΚΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

α) Χαρούμενος είν’ όποιος  αφάνισε

    και επιφάνεια και βάθος

    αυτός δεν πρόκειται να μελαγχολήσει,

   γιατί πήγε πέρα κι απ’τις τέσσερες

    αριθμητικές πράξεις.

β) Κρίσιμη ζωή σημαίνει πάντοτε

      ζωή περισσότερη,κανένας

      θάνατος δεν μπορεί να τη νικήσει.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

GALLE

Έχουν από ώρα κλείσει τους αρμούς

τώρα πια οι αναθυμιάσεις

εγκλωβίζονται στα πολύ προσωπικά

μένει καθάρια η ατμόσφαιρα

στα υπερώα της συνείδησης

μα μην αγγίξεις ακόμα

τους κάλυκες των ανθών

είναι ανεπούλωτες πληγές

ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Ήρθες

και είσαι φτιαγμένη

με τo πιο φανταχτερό υλικό της ποίησης:

την πραγματικότητα

μόνο που πάντα προσθέτεις

πιο πολύ λευκό στα όνειρα

κάνοντας το φως περισσότερο αναπάντεχο

ΠΙΣΩ ΑΠ'ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΚΟΥΡΙΑΣ

Όλο στροφές κάνουμε

γυρίζουμε σχεδόν πάντα,

τι ώρα είναι;

την ίδια ώρα

όταν έχει τακτοποιήσει η μάνα το προσκέφαλο του βρέφους

και λύνει το σταυρόλεξο της νύχτας

Πυρωμένη είναι

Και ενάντια

ολόδική μας η θλίψη

ΑΡΑ ΑΜΥΝΟΜΕΝΟΣ

Ζώ με αναμνήσεις,

άρα αμυνόμενος

ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΛΟΙΟΣ

Πρώτη αναφορά

κλοιός

και παρότι  μπροστά

στην ανάλυση των χρωμάτων

νυκτώδες

το πρωινό

ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΟ Β’ ΕΩΘΙΝΟ

Έχει πολύ θόρυβο η ψυχή

στην αναμονή της απρόσμενης οδύνης

ρέουν τα σώματα

που εμπιστευτήκαμε

βυθίζονται στους ήχους των αναχωρήσεων

καθώς μένει ανοιχτό και δυσεπίλυτο αίνιγμα

ο μέγας λίθος μετηρμένος

         απέχει η όραση

ΙΧΝΟΣ

Να θυμάσαι λιγάκι το θάνατο,

μα όχι σαν θάνατο

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

Το ίχνος του ηλίου καθώς σβήνει πίσω απ'τα βουνά.Fujairah,anchorage

Η ΝΥΧΤΑ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΤΡΟΜΟΥΣ

Κάθε που τελειώνει η μέρα

σε κόψη

βαθαίνει το χάσμα της ύπαρξης

Ως ο Κανένας

διασχίζοντας του Πολύφημου

την αδηφαγία

καθώς και η νύχτα

μοιράζει τρόμους

ΑΝΑΒΑΘΜΟΣ ΣΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

Εικόνα

  αναμονή

  ή

  νοσταλγία

Το σωματίδιο της ζωής

 λιμνάζοντας

ΤΕΜΑΧΙΖΟΝΤΑΣ ΠΕΠΡΑΓΜΕΝΑ 'Η ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ

Πατρίδα

με το ένα πόδι

χάσκοντας

στο επαναλαμβανόμενο 

αδιέξοδο

μα η ανάμνηση

καίει ακόμα 

ΑΠΑΝΤΟΧΗ

Δεσμεύω σε κάθε έξοδο

 λίγο χρυσό απ΄τα παλιά εικονίσματα

 βγαίνω μισοφαγωμένος απ’το σκοτάδι 

με αβέβαιο βηματισμό 

καθώς

βεβαρημένοι από ύπνους προαιωνίους οι οφθαλμοί 

λαχταρούν τον θαυμάσιο του ουρανού,αιθέρα

άσπιλος όπως βραδιάζει εκείνος

ρίχνει πέπλο

και φανερώνει μονάχα του ορίζοντα 

την αιμάτινη δίψα

ΤΟ ΧΑΜΕΝΟ ΚΕΝΤΡΟ

Αν είναι η ποίηση και οι  άλλες τέχνες να βλαστήσουν πάλι κάποτε ή να ξαναπάρουν την κανονική διάστασή τους, θα πρέπει να απαρνηθούν απόλυτα την αντικανονική πορεία και την γραμμή που τράβηξαν μακρυά  από το χαμένο κέντρο ή την ουράνια ρίζα, που έκανε κάποτε να τρανέψουν.

 ΖΗΣΙΜΟΣ ΛΟΡΕΝΤΖΑΤΟΣ

ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ

Οι αισθήσεις μας μιλούν για έναν χαοτικό κόσμο,όπου όλα αλλάζουν και όλα παλιώνουν-πριν καν προλάβουν να υπάρξουν.      

Πράγματα,γνώσεις,πληροφορίες,προσωπικότητες.                        

Ο κόσμος δεν προσφέρει κανένα σταθερό σύστημα συντεταγμένων,έναντι του οποίου να αυτοπροσδιοριστώ ως ύπαρξη μέσα στον χώρο και τον χρόνο.Δίχως όμως σύστημα προσανατολισμού δεν μπορώ να συγκροτήσω σταθερή προσωπικότητα και άρα ταυτότητα.                           

Γίνομαι μαλάκιο που άγεται και φέρεται από το κύμα.                                                                                     

Η μεταμοντέρνα κατάσταση αποδέχεται και ωραιοποιεί την έλλειψη σταθερού προσανατολισμού.Η κατάσταση αυτή κινείται στους αντίποδες ακριβώς της ελληνικής χριστιανικής Παράδοσης,η οποία προσφέρει οντολογικό σύστημα προσανατολισμού,μπούσουλα παντός καιρού,ανεξάρτητο από χώρους και χρόνους.

Θεόδωρος Ζιάκας,Πέρα από το άτομο

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ ΑΝΗΚΕΙ

Το νερό έχει την διβουλία του χρόνου

κείτεται νεκρός

απορημένος

ο πριν βρύχιος

αναστεναγμός

ΚΕΡΔΟΣ Η ΕΠΙΒΙΩΣΗ

 

 Ένας άνθρωπος απών
είναι μια θλιβερή πραγματικότητα,

η ζωή σφαδάζει 
σε κάθε γωνιά του δρόμου

γι'αυτό σας λέω,
ένας άνθρωπος 
που δεν ζυγίζει την αγάπη
 ζημιώνει το σύμπαν

ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΕΝΑΠΟΜΕΙΝΑΝΤΟΣ ΧΡΟΝΟΥ

Είναι πλούτος να μοιράζεσαι μαζί με τους άλλους την ένδειά σου.

Νίκος Γ.Πεντζίκης

ΖΩΑ ΤΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

Ο Καρούζος είναι δημιούργημα της μοναξιάς.Τα ποιήματά του είναι ζώα του δάσους που κατοικούν μέσα του.Η υπέροχη θέα τους δεν αφαιρεί τίποτα από το γεγονός ότι τρέφονται απ΄τα σπλάχνα του.

Η ποίση έχει καταστρέψει τη ζωή του Καρούζου σαν μια μοιραία και απαιτητική ερωμένη.Πρόκειται για έναν άνθρωπο που η συνείδησή του κατοικείται από λέξεις σε κατάσταση αναβρασμού.Ένας τέτοιος ψυχικός κόσμος στριφογυρίζει υποχρεωτικά μέσα στο παράδοξο.Υποφέρει αλλά δεν πλήττει ποτέ,γιατί η δουλειά του είναι να παράγει μια ανεξάντλητη πείρα σε μυστήρια και αντιξοότητες.Ποτέ στην ελληνική ποίηση το τυχαίο και το αυθόρμητο δεν συνδυάστηκαν τόσο ιδανικά με λεπτές χημικές διεργασίες εμπνευσμένες απ’την μυστικιστική πεποίθηση ότι η γλώσσα διαθέτει δυνατότητες μαγείας,ιδιότητες παραισθησιογόνου,εκείνη την αρχαική πνοή που αναταράζει το μανδύα της γονιμότητας.Το ποίημα γίνεται,κάτι θρησκευτικό,ένας τρόπος να αναβάλλουμε τον θάνατο.

                                  Ευγένιος Αρανίτσης,Περ.Λέξη

ΟΥΡΑΝΟΣ ΠΕΡΑ

Ουρανός πέρα
πετάς έρημο πουλί 
που στηρίζεσαι;



Ιερομόναχος Συμεών

ΤΑΞΗ ΚΑΙ ΧΑΟΣ

Το ιδεώδες της νεωτερικότητας είναι να μετατρέψει ολόκληρη την κοινωνία σε Σύστημα. Ο λόγος είναι ότι στο νεωτερικό φαντασιακό η μηχανή έγινε υποκατάστατο του δούλου. Ο δυτικός άνθρωπος ποτέ δεν μπόρεσε να χειραφετηθεί  από την ανάγκη του δούλου. Γι’αυτό άλλωστε και καθιέρωσε την προσαγόρευση όλων των «κυρίων». Ταύτισε το Άτομο με τον Κύριο. Η μετατροπή της κοινωνίας σε μηχανή φαινόταν να δίνει σάρκα και οστά στο όνειρο του νεωτερικού ατόμου να αποκτήσει τον μηχανικό σούπερ δούλο, ο οποίος θα κάνει όλες τις επαχθείς εργασίες. Παρά τα μυθολογούμενα για την «αθρησκευτικότητα» του ο νεωτερικός άνθρωπος είναι βαθύτατα θρησκευτικός. Η νεωτερικότητα έχει το ισχυρότερο και ίσως το πιο πλήρες σύστημα θρησκείας που έχει φανεί στην ιστορία. Με βαθιά πίστη. Τεράστιο,αλλά προπαντώς,εκπληκτικού κύρους ιερατείο.Πάνδημη δημόσια λατρεία. Το ξαναείπαμε:η νεωτερική θρησκεία είναι ο τεχνολογικός μεσσιανισμός. Η πίστη ότι η επιστήμη και η τεχνολογία θα λύσουν όλα τα προβλήματα και θα φέρουν στον άνθρωπο την ευτυχία.

Θεόδωρος Ι. Ζιάκας,Πέρα από το άτομο,εκδ.ΑΡΜΟΣ,σελ.355

ΕΤΕΡΟΚΡΑΤΙΑ

Στο απόγειο της λύπης

δεν σε θυμάμαι Κύριε,

 θα πρέπει λιμός 

να πνίξει την γειτονιά

  και ριπές απόγνωσης 

να σαρώσουν τα καλντερίμια

μα ούτε τότε 

θα συλλαβίσω τ’ όνομά Σου

Όταν το χέρι ψηλαφήσει 

την κρύα άβυσσο, 

τότε θα καταπιώ 

το δηλητήριο της αυτάρκειας

και του εγωτικού συνδρόμου 

την πικρία:

Πού είσαι Κύριε; 

θα πω.

Μα ούτε και αυτό...

Φωνή, ήχους  δεν βγάζω

Σκέψεις;

Ανταριασμένα κύματα μόνο

Ε;

JINZHOU

Πρόσφατη ανάμνηση από Jinzhou,Κίνα

ΑΛΥΣΙΔΕΣ

Κύριε,αυτούς τους τοίχους που υψώνονται τριγύρω μου,
δεν είμαι εγώ που τους έχτισα,
τους βρήκα να ορθώνονται γύρα μου,
φράζοντας τον ήλιο,κρύβοντας το φεγγάρι,
τις αλυσίδες αυτές που πληγώνουνε τα χέρια μου,
δεν είμαι εγώ που τις έκανα εγώ που τις φόρεσα,
ήταν εδώ προτού γεννηθώ.

ΠΟΛΙΤΗΣ ΦΑΙΔΩΝ

ΣΚΙΑ

Έσκυψα προς την ψυχή μου,σα στην άκρη πηγαδιού.
Μες στη σκιά που ρίχνει εμπρός μου μία πέτρα απλή
 ξεχνώ την ψεύτικη του κόσμου φεγγοβολή.
Κάτι βουβό και φοβερό μ'έδεσε με ίσκιο αγνώριστο,
που όλο πολεμάει να υπάρξει και δεν το κατορθώνει.

ΠΑΛΑΜΑΣ ΚΩΣΤΗΣ

NINGBO,CHINA

ΠΟΙΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ

Τι να κυνηγάω και γω

νέφη και ορίζοντα ομιχλώδη

στέρεο φως

επί των υδάτων

πεινασμένη η υφήλιος

δέντρα ριζωμένα

πάνω στα κύματα

τα πάθη

εν πλώ  

  lat: 22  27 north  

 long:017 54 west  

ΒΑΠΤΙΣΜΑ

δι'ου 
ημείς 
την ρέουσαν,
του βίου 
διαπερώμεν
 διάβασιν

ΠΕΡΙΦΡΟΝΗΜΕΝΗ ΓΗ

Κάπου σημείωσα δυό λογάκια πολύ αναπαυτικά σαν ήχο από γάργαρο τρεχούμενο νεράκι από την βιογραφία και τις διδαχές του αγίου γέροντος παπά Δημήτρη Γκαγκαστάθη από τις εκδοσεις της "ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΥΨΕΛΗΣ". Η εποχή μας αναδίδει δυσοσμία,όλα πλέουν σε μία θολή ακίνητη λίμνη,τίποτα πραγματικά ζωντανό δεν έχουν οι γιορτές και οι ηδονές του κόσμου,τίποτα ζωντανό δεν έχει και κάθε εικόνα ή ήχος που ζητά την  συγκατάθεση των αισθήσεών μας:  

"-Μόνον τον Θεόν να φοβάστε και όχι τον άνθρωπον.

 -Άνθρωποι χωρίς Θεόν,περιφρονημένη γή.

 -Πιστεύω ότι υπάρχουν αγνές ψυχές,

  που προσεύχονται και παρακαλούν 

  και αγρυπνούν για εμάς 

  και δια αυτό μακροθυμεί ο καλός Θεός,

  περιμένοντας την μετάνοιά μας.

 -Ο χρόνος παρέρχεται 

  και εμείς ευρισκόμεθα ακόμη ανέτοιμοι,

  θα μας πάρει η νύχτα 

  και θα μείνουμε έξω του νυμφώνος.

 -Θέλει ο Άγιος Θεός όλοι να σωθούν 

  και δίδει τον καιρόν σε όλους."

Η ΑΘΕΑΤΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Συνεδέθημεν εις του χρόνου το δέος.

Ανύπαρκτος η διάρκεια και αθέατος.

Άχρωμος εικών ανυπαρξίας.

Ανωφελής η τάσις προς έξαρσιν,

πικρά η εξύψωσις,

Η θυσία ματαία.

Καλέργης-Μαυρογένης Ν.

ΕΙΣ ΑΝΑΠΑΙΣΤΟΝ ΜΕΤΡΟΝ

Επί βράχου ριζιμαίου Αθωνείου εκτισμένη,

υπέρ πόντον ως τις φάρος φωτοβόλος ιδρυμένη,

υπό υψηλών ορέων αποκρήμνων κυκλουμένη,

και υδάτων ταχυρρόων ζωηφόρων βρεχομένη.

Ιερά Μονή Οσίου μοναχού πεφημισμένη,

ως μετέωρος βολίς τις εις τα ύψη κρεμαμένη,

και εις ύδατα Αιγαίου διαυγή οπτριζομένη,

ομοιάζεις ως Σελήνη εν φωτί εποχουμένη,

υπό θυελλών,ανέμων,και κλυδώνων δερομένη,

αψηφείς και δεν φοβείσαι των στοιχείων την μανίαν,

ουδέ του παμφάγου χρόνου και παμφθόρου την πορείαν.

Ο Δομήτωρ σου ο Σίμων Θεοπρόβλητος Λευίτης,

του ουρανομήκους Άθω Σταυροφόρος Μυροβλήτης,

του Σωτήρος των ανθρώπων,ο αγαπητός πολίτης,

ην των μοναχών το κλέος των Οσίων στεφανίτης.

Ως τις άλλος Θεολόγος θείαν είδεν οπτασίαν,

ως τις μάγος της Περσίας ακτινοβολήν αστρίαν,

εις αυτόν εδώ τον βράχον μοναστήν και Θεοφόρον,

οδηγούσαν ίνα κτίση την Μονήν την Χριστοφόρον,

Βηθλεέμ ως εν σπηλαίω,

επί πέτρας Αθωνείας της Γεννήσεως Σωτήρος 

του Χριστού ημών Αγίας,

Ιερόν ο Σίμων κτίζει τω Θεώ τω αιωνίω,

εν αδαμαντίνη βάσει,εν αφθόρω θεμελίω.

(Ωδή ποιηθείσα υπό Ι. Γορδίου,Καθηγητού τη 22^α Απριλίου 1900 κατά την αυτόθι διαμονήν του,εις ανάπαιστον μέτρον)

ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΔΥΣΧΕΡΕΙΕΣ

Η φαντασμαγορία των εορτών επλήγη

 από τα διάσπαρτα πλήθη των αρουραίων

 που κατέκλυσαν τα καφενεία 

οι ζητιάνοι στους δρόμους ήθελαν να προσευχηθούν,

μα το τσουχτερό κρύο εμπόδιζε την απρόσκοπτη ροή 

του αίματος στο σώμα:

"για να τηρήσει ο άνθρωπος τις εντολές του Θεού 

είναι αναγκαίο να είναι σκληρός προς τον εαυτό του,ανήλεος,

όχι όμως αδιάκριτα".

ΤΟΥΣ ΞΕΝΩΘΕΝΤΑΣ ΣΩΣΗΣ ΚΥΡΙΕ

Ο πολιτισμός μας-ο περιβόητος νεωτερικός πολιτισμός-έχει προ πολλού βεβαίως εισέλθει στην επιθανάτιο κλίνη.Ο καθένας δέχεται αναλόγως και τους σπασμούς της αγωνιώδους προσπάθειάς του να κρατηθεί στο προσκήνιο.

Κάτι τέτοιο είναι και αυτό που αντιλαμβάνεται ως πανηγύρι και εορτή, την κατανάλωση ως μοναδικό τρόπο βιώσεως μιας κάποιας πληρότητος τόσο όμως επίπλαστης και προσωρινής. Την κατανάλωση χάρτινων ευχών και ομοιωμάτων, την κατανάλωση σκιών μέσα στον πάμφωτο διάκοσμο. Και φυσικά πρέπει να ξεχαστεί  ότι έχει πόνο και αδικία γύρω του. Όλοι μας τρέχουμε να απολαύσουμε εν τέλει αυτό που μας σερβίρεται.

Η θλίψη μένει τεράστια και θα είχαμε προ καιρού παραιτηθεί από κάθε είδους αγώνα εάν δεν ξέραμε ότι η Εκκλησία εν μέσω χάους και ταραχών και έλλειψης νοημάτων, θριαμβεύει  και ότι ο Κύριος πάντα συνεργεί εις αγαθόν και πάντας καλεί εις σωτηρία. Μένει μονάχα η ώρα του καθενός να "συγκαταβεί" στην ταπείνωση του Χριστού. Ο καθένας μας δηλαδή,ο πτωχεύσας ακρασία πικροτάτης βρώσεως, να κατέβει από το μεγαλεπίβολο άρμα της α-νοησίας του και να προσκυνήσει τον Κύριο επί φάτνης αλόγων  ως βρέφος σπαργανούμενον εκ της Παρθένου.