Τούτο που σκέφτομαι,γρίφος
που με καθορίζει και μ' αναιρεί
Στιγμή που μου ματώνεις την καρδιά
μαχαίρι στο στήθος,μικρό,μικρότατο,
απειροελάχιστο μόριο του χρόνου
που δεν κόβεσαι,
δεν τεμαχίζεσαι με τεχνάσματα του νου
και πάνω στις χίμαιρες τα όνειρά μου χτίζω
για μένα η πραγματικότητα είναι
την ζώ
η σκέψη πίσω τρέχει αλυσοδεμένη απ'το μακρύ,το αιωνόβιο
την ευτυχία,την ξεκάθαρη εικόνα που αποθανατίζει
το ανοιγοκλείσιμο του ματιού
η στιγμή αυτή,το σκουπιδάκι που ενοχλεί
δεν διακρίνεται
βαραίνει
Πόσο ζυγίζει;
Πόσο ζυγίζει η προαιώνιος βουλή;
Πόσο η κλίση άνωθεν;
Είμαι μέγας τσογαδόρος
Παίζω κορώνα-γράμματα
σε άπειρα αυτοσχέδια παιχνίδια
εκείνο το πολύτιμο το δώρο
Μύρο πολύτιμο σε ακριβό δοχείο
Αν χυθεί
πλημμύρισε το σύμπαν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου