Ο ΤΡΟΠΟΣ ΠΟΥ ΜΠΑΙΝΟΒΓΑΙΝΕΙ Η ΘΛΙΨΗ

Δρασκελώντας την απανθρωπιά της πόλης
κρότος βημάτων,κονιορτός
και στρίγκλισμα από φρένα
πήρα και γω την άτσαλη σειρά μου
ν'αντιταχθώ στην μηχανή
μ'ένα μπουκέτο από άνθη
μυρισμένα ,άοσμα όνειρα
είχα τις αυταπάτες μου
διάρκεια στον στροβιλισμό του ύπνου
με δύο τρία κομματάκια αντίδωρο
απ'το χέρι του λειτουργού 
μα δεν διήρκεσε πολύ η αυταπάτη
τά'λεγα,
πως θα μπουν οι δίσεκτοι καιροί 
θα μας ρημάξουν
η έλλειψη νερού
κ'οι αστραπές