ΦΩΣ ΕΠΙ ΘΥΡΑΙΣ

Όλη η εκκλησία απ’τις μικρές ως τις μεγάλες τελετές, μας μαθαίνει πώς να κάνουμε μεγάλο αποτέλεσμα με μικρά μέσα. Το ανθρώπινο σώμα κινούμενο απλά, η ανθρώπινη φωνή και η μεγάλη ποίηση φυσικά, δημιουργούν εντυπώσεις καταπληκτικές, πολύ ανώτερες από κάθε υπερθέαμα με πολύπλοκα μηχανοκίνητα μέσα. Αυτό το υπέροχο θέατρο φωνής που είναι η εκκλησία(με τη φωνή ως μέσο έκφρασης)είναι για μένα ένα καλό παράδειγμα πώς να φτάνει κανείς σε συγκλονιστικά αποτελέσματα με την πίστη την αυτοσυγκέντρωση και την ευλάβεια.

ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΓΓΕΛΙΚΟ

Πρέπει το πουλί 
να μπουκώσει το ράμφος του 
με χώμα πριν από την πτήση του

Joyce Mansour

ΠΑΘΗ ΤΑ ΠΟΛΥΩΔΥΝΑ

Χθες κάποιος 

έκλαιγε στο τραίνο

και κάποιος άλλος 

έχασε την κίνησή του

βαθιά τρεμάμενος

στην  λίγη του  σάρκα

ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ ΑΜΦΙΕΣΗΣ

Ο ποτέ δόξαν αθανασίας ημφιεσμένος,

της νεκρώσεως την δοράν,

ως θνητός ελεεινώς περιφέρω

Στιχηρό ιδιόμελο Τριωδίου

Η σπουδή της θάλασσας και η καθημερινή θέα της

 επιτάσσει την μετ-αμφίεση καθώς

η πυκνότητα της ύλης αφήνεται αδιευκρίνιστη εν πολλοίς

στο υγρό περίγραμμα της προσφερομένης θέας

και η αιώνια θεοειδής ύπαρξη του προσώπου χάνεται

αφήνοντας μονάχα το άτομο ως πρόσκαιρο φαινόμενο.

Ο άνθρωπος μετέωρος αναζητεί προσωπείο αμφίεσης έχοντας χάσει την θέαση του υπερβατικού που θα τον απαλλάξει απ’τον βραχνά του θανάτου.

Μονάχα στην εμπειρία των αγίων φυλάσσεται η ανάμνηση της βασιλείας,

 η αμφίεση της αθανασίας ως εικόνα, η συνειδητοποίηση ότι η ζωή του στερείται  ζωής.

Εκεί μονάχα ο άνθρωπος αποκτά ανάστημα ώστε να μπορεί να θρηνήσει

να αισθανθεί την αισχύνη της ελεεινής του περιβολής

και έχοντας οχυρωθεί, να αρχίσει να παλεύει για την ελευθερία του.

ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΦΩΤΙΑ Η ΣΠΙΘΑ

Μην διαχωρίζετε το περιβάλλον

 από την ροή των πραγμάτων

είναι πρόστυχο να διαλαλείς το φορτίο

τη νύξη του θανάτου αποσιωπώντας

ΚΑΜΠΥΛΩΣΕΙΣ ΠΕΔΙΟΥ

Σε βυθό

ριγμένος

στην καταδίκη της ομορφιάς

φωτιές ανάβουν τριγύρω

φως με ύδατα

αιώνιο σμίλευμα των συνειδήσεων

σαν βγουν τα όνειρα απ’ τις κρύπτες τους

 θα μας αφανίσουν

Η ΑΘΕΛΗΤΗ ΚΡΑΥΓΗ ΤΩΝ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΩΝ

Το άτομο 
απέρχεται 
μέσα 
από 
αθόρυβες 
ενοχές 
βυθίζεται 
στην 
άθλια 
ρωγμή

Galveston,anchorage

29 17 north

 

094 50 west

Η ΑΚΟΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ

δεν καταδέχομαι να μην πεθάνω

Νίκος Καρούζος

Σφυρηλατούσαν 

οι σιδεράδες 

ολονυχτίς  

την ακαμψία 

των αυτόχειρων

 κάτω στα εργαστήρια

 της μνήμης

 ώσπου το πρωί 

το φως 

πιο μουντό 

ξεθύμανε 

στις γρίλιες 

της ομίχλης

  θάλασσα 

τριγύρω

όσο να πεις

ήταν

μια κάποια 

παρηγοριά

ΩΣ ΘΡΑΥΣΜΑ ΧΡΟΝΟΥ

Επιστρέφοντας από κάποιο μακρύ περίπατο,

σταματούσε πάντα στην παλιά βρύση για λίγο,

 αφουγκραζόταν  την μανία των άστρων να κυνηγούν το άπειρο

και έπειτα όδευε προς τον αχυρώνα  με τους επαίτες ,

είχε μόλις αρχίσει να βρέχει,

τα παιδιά σαν σπουργίτια σκόρπισαν στα σπαρτά,

τότε πλησίασε ιδρωμένος απ’τον κάματο της μέρας

 ξεσκονίζοντας από πάνω του το σκοτάδι,

-Ήρθες; ψιθύρισα, αποδέχθηκες λοιπόν την Ανάσταση;

-Πώς αλλιώς θα στεκόμουν, αποκρίθηκε

 με αυτά μονάχα τα εναπομείναντα

αιχμηρά δευτερόλεπτα στην τσέπη.

ΑΝΤΟΧΗ ΤΩΝ ΣΩΜΑΤΩΝ

Κάθε στιγμή είναι η θλίψη

μην περιμένεις κάτι άλλο 

ας πούμε μια ανάμνηση  δύσεως 

ή κάποιας ανηφορικής οράσεως ανταύγεια

Ωστόσο διαλέγουν 

τις σωστές διαστάσεις 

στις αποσκευές οι ένοικοι

ώστε στη μεταφορά μην υπερβούν την αντοχή των σωμάτων.

ΜΥΘΙΚΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

α) Χαρούμενος είν’ όποιος  αφάνισε

    και επιφάνεια και βάθος

    αυτός δεν πρόκειται να μελαγχολήσει,

   γιατί πήγε πέρα κι απ’τις τέσσερες

    αριθμητικές πράξεις.

β) Κρίσιμη ζωή σημαίνει πάντοτε

      ζωή περισσότερη,κανένας

      θάνατος δεν μπορεί να τη νικήσει.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

GALLE

Έχουν από ώρα κλείσει τους αρμούς

τώρα πια οι αναθυμιάσεις

εγκλωβίζονται στα πολύ προσωπικά

μένει καθάρια η ατμόσφαιρα

στα υπερώα της συνείδησης

μα μην αγγίξεις ακόμα

τους κάλυκες των ανθών

είναι ανεπούλωτες πληγές

ΕΠΕΤΕΙΟΣ

Ήρθες

και είσαι φτιαγμένη

με τo πιο φανταχτερό υλικό της ποίησης:

την πραγματικότητα

μόνο που πάντα προσθέτεις

πιο πολύ λευκό στα όνειρα

κάνοντας το φως περισσότερο αναπάντεχο

ΠΙΣΩ ΑΠ'ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΤΡΑΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΚΟΥΡΙΑΣ

Όλο στροφές κάνουμε

γυρίζουμε σχεδόν πάντα,

τι ώρα είναι;

την ίδια ώρα

όταν έχει τακτοποιήσει η μάνα το προσκέφαλο του βρέφους

και λύνει το σταυρόλεξο της νύχτας

Πυρωμένη είναι

Και ενάντια

ολόδική μας η θλίψη

ΑΡΑ ΑΜΥΝΟΜΕΝΟΣ

Ζώ με αναμνήσεις,

άρα αμυνόμενος

ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΛΟΙΟΣ

Πρώτη αναφορά

κλοιός

και παρότι  μπροστά

στην ανάλυση των χρωμάτων

νυκτώδες

το πρωινό

ΣΠΟΥΔΗ ΣΤΟ Β’ ΕΩΘΙΝΟ

Έχει πολύ θόρυβο η ψυχή

στην αναμονή της απρόσμενης οδύνης

ρέουν τα σώματα

που εμπιστευτήκαμε

βυθίζονται στους ήχους των αναχωρήσεων

καθώς μένει ανοιχτό και δυσεπίλυτο αίνιγμα

ο μέγας λίθος μετηρμένος

         απέχει η όραση

ΙΧΝΟΣ

Να θυμάσαι λιγάκι το θάνατο,

μα όχι σαν θάνατο

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

Το ίχνος του ηλίου καθώς σβήνει πίσω απ'τα βουνά.Fujairah,anchorage

Η ΝΥΧΤΑ ΜΟΙΡΑΖΕΙ ΤΡΟΜΟΥΣ

Κάθε που τελειώνει η μέρα

σε κόψη

βαθαίνει το χάσμα της ύπαρξης

Ως ο Κανένας

διασχίζοντας του Πολύφημου

την αδηφαγία

καθώς και η νύχτα

μοιράζει τρόμους

ΑΝΑΒΑΘΜΟΣ ΣΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

Εικόνα

  αναμονή

  ή

  νοσταλγία

Το σωματίδιο της ζωής

 λιμνάζοντας