ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:Γ.ΛΑΜΠΡΙΝΟΣ
ΤΙΤΛΟΣ:ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ ΕΙΚΟΣΙΕΝΑ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ:Ο ΡΗΓΑΣ
ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΑ:1945

ΞΥΛΟΓΡΑΦΙΕΣ Α. ΤΑΣΣΟΥ

ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

     O Kαρυωτάκης υπήρξε απ'τις πρώτες μου επαφές με την ποίηση,και με ενέπνευσε στις πρώτες μου απόπειρες γραφής.Ήταν η ευαισθησία και οι προβληματισμοί της νιότης που έδιναν μια αίγλη στα πεσιμιστικά αναγνώσματα.Ήταν και η τελευταία πράξη της ζωής του που σφράγιζαν με μία τραγικότητα την ποίησή του.
    Ο ποιητής αποτελεί προφητική μορφή,δεν πρόκειται για μια ακόμη απαισιόδοξη φωνή στην ποίηση.Περιγράφει την σήψη και την κατάρρευση του τότε,αλλά και του σύγχρονου πολιτισμού.Ο λόγος του ακόμη ζωντανός και επίκαιρος φωνάζει μέσα σε έναν ιδεολογικό και ηθικό σχετικισμό,βοηθάει να δούμε όπως είναι στην πραγματικότητα ο κόσμος χωρίς την "ορθόδοξη έξοδο προς την ύπαρξη".Και αρκούν κείμενα σαν το παρακάτω για να επιχειρίσουμε μια "δεύτερη ανάγνωση" στον μεγάλο ποιητή.

ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ

Ι

Η θάλασσα είναι η μόνη μου αγάπη.Γιατί έχει την όψη του ιδανικού.Και τόνομά της είναι ένα θαυμαστικό. 
   Δεν θυμάμαι το πρώτο αντίκρυσμα της.Χωρίς άλλο θα κατέβαινα από την κορφή,φέρνοντας αγκαλιές λουλούδια.Παιδί ακόμα,εσκεπτόμουν το ρυθμό του φλοίσβου της.Ξαπλωμένος στην αμμουδιά εταξίδευα με τα καράβια που περνούσαν.Ένας κόσμος γεννιόταν γύρω μου.Οι αύρες μου άγγιζαν τα μαλλιά.Άστραφτε η μέρα στο πρόσωπό μου και στα χαλίκια.Όλα μου ήταν ευπρόσδεκτα,ο ήλιος,τα λευκά σύννεφα,η μακρινή βοή της.
   Αλλά η θάλασσα,επειδή ήξερε,είχεν αρχίσει το τραγούδι της,το τραγούδι της που δεσμεύει και παρηγορεί.
   Είδα πολλά λιμάνια.Στοιβαγμένες πράσινες βάρκες επήγαιναν δώθε κείθε σαν εύθυμοι μικροί μαθητές.Κουρασμένα πλοία,με ονόματα περίεργα,εξωτικά,ύψωναν κάθε πρωί τη σκιά τους.Άνθρωποι σκεφτικοί,ώριμοι από την άλμη,ανέβαιναν σταθερά τις απότομες,κρεμαστές σκάλες.Άγρια περιστέρια ζυγίζονταν στις κεραίες.
   Ύστερα ενύχτωσε.Μία κόκκινη γραμμή στον ορίζοντα μόλις εύρισκε απάντηση στις ράχες των μεγάλων,αργών κυμάτων.Εσάλευαν σαν από κάποια μυστική,εσωτερική αιτία και άπλωναν πλησιάζοντας,για να σπάσουν απαλά,βουβά.Όλα τ'άλλα,ο ουρανός,τα βουνά αντίκρυ,το ανοικτό πέλαγος-ένα τεράστιο μαύρο παραπέτασμα. 

ΙΙ

   Έζησε κανείς θλιβερά πράγματα.(Σπίτια μαύρα,κλειστά αναιμικά εξόριστα δένδρα του δρόμου.Η "μαντάμα" μετράει απογοητευμένη τις μάρκες της.Στην πλατεία οι λούστροι κουρασμένοι να κάθονται,σηκώνονται και παίζουν μεταξύ τους.Ο νέος νομάρχης,με μονόκλ,επροσφώνησε τους υπαλλήλους.Δίπλα εξύπνησαν για να πάρουν το τραίνο.Ποτά ανδρών 10 δραχ.,ποτά γυναικών 32.50).Στον άνεμο ανοίγει ένα παράθυρο ή έρχεται μπροστά μας.Όλα ξεχνιούνται.Είναι εκεί,άσπιλη,απέραντη,αιώνια.Με το πλατύ της γέλιο σκεπάζει την ασχήμια μας.Με τη βαθύτητά της μυκτηρίζει.Η ψυχή του εμπόρου πεθαμένη και περπατεί.Η ψυχή της κοσμικής κυρίας φορεί τα πατίνια της.Η ψυχή του ανθρώπου λούζεται στην αγνότητα της θαλάσσης.Βρίσκει η νοσταλγία μας διέξοδο και ο πόνος μας την έκφρασή του.

(Κ.ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ)

ΚΡΥΜΜΕΝΗ ΕΦΕΔΡΕΙΑ

Η προσευχή,έστω και ως δυνατότητα ή ως κρυμμένη εφεδρεία,με ανακουφίζει από την θανάσιμη πραγματικότητα.Προτάσεται η  κατάργηση της αξιοπρέπειας και ως τέτοια εννοώ την προτίμηση του πόνου απ'την ευτέλεια.Η απόγνωση ανακυκλώνεται με δραματική ομοιομορφία κάθε μέρα.Το βράδυ στέκει βουβό,με πρόσωπο αιχμηρά αποκαλυπτικό στο προσκέφαλο και ξυπνά το πρωί σαραβαλιασμένη απ'τις τύψεις και τα όνειρα.Η προσευχή ως προοπτική με συντηρεί μέσα σε μια πραγματικότητα που κατασκευάζει φοβισμένα ανθρωπάκια που κινούνται στους δρόμους,που υπάρχουν πίσω από τα τζάμια και η σκιά τους γλύφει το κενό.Οι διαφημίσεις περνούν μπροστά στις αισθήσεις και ήδη μ'έχουν προετοιμάσει καιρό τώρα να δεχτώ πειθήνια ότι προστάζουν,ποιοί...Η προσευχή βρίσκεται μέσα μου ανενεργή,μα με κάνει πιο δυνατό.Ποιος θα συγκρατήσει τα κύματα των συνεχών αναταράξεων;Προσευχή δεν είναι κάτι έξω από μένα,κάτι που κάνω ή όχι.Προσευχή είμαι εγώ,κρυμμένος μέσα στην άθλια μου περιβολή.

ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΣΗ

Μόνος του,δίχως κλήρο στο χώμα,

ν'ακουμπήσει στα γόνατα

για μια προσευχή.

Ν.ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Είχα αψηφήσει την παγερή νύχτα,
θέλησα ν'αποτινάξω το δύστροπο βάρος
και βγήκα έξω
στο απόρθητο κρύο
κάτω απ'την ορφάνια τ'ουρανού.
Σε μια γωνιά,ελάχιστη επινόηση παρηγοριάς
και λίγο πιο κάτω,το γλιστερό οδόστρωμα.
Αυτά μου έκλεισαν το δρόμο,
έτσι επέστρεψα στο εχέμυθο φως
του φορτίου μου.


(Προσκύνημα στον τάφο του Αγίου Παισίου του Αγιορείτου)

AΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ-ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ

ΤΙΤΛΟΣ:ΤΑ ΙΕΡΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ΚΕΦΑΛΑΣ(ΑΓΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ)
ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΕΚ ΤΟΥ ΤΥΠΟΓΡΑΦΕΙΟΥ Α.ΚΟΛΛΑΡΑΚΗ ΚΑΙ Ν.ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ
ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1892

NIKOY Γ. ΠΕΝΤΖΙΚΗ-Ο ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΤΙΤΛΟΣ:Ο ΠΕΘΑΜΕΝΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΝΙΚΟΣ Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ(2η ΕΚΔΟΣΗ)

ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1970

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΥΒΟΥΗ ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ

Αλίμονο σ’όσους του ανοιχτού ορίζοντα δεν έχουν αναμνήσεις,

ν’αναμασούν ξερό στάχυ και να τραβούν το ανηφόρι,

σ’όσους δεν βγήκαν ν’αφουγκραστούν το δροσερό πρωί 

με την πολύβουη σιωπή της φύσεως,

σε αυτούς που βρήκαν το σκάρτο πετράδι νομίζοντας το για πολύτιμο 

και έμειναν να ταξιδεύουν στην ακαταστασία της ερημιάς τους ,

λίγα σύννεφα μαζεύουν οι αφελείς στο πρώτο σκαλοπάτι 
και τριγυρνούν φωνάζοντας «βροχή και καταιγίδα».

ΧΡΟΝΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΦΩΣ

Μας περιβάλλει διαρκώς

μια σκιά.

Δεν είναι αντικειμένου αιώρηση,

δεν είναι παρεμβολή σώματος.

Του φωτός η σαγήνη

διεκπεραιώνει την έλευση

της ζωής στους αρμούς 

και στο αίμα.

Το ίδιο και η συνωστισμένη 

αναπνοή.

Κάποιος άλλος διατρέχει 

με την σκιά του,

το πρωινό.

Κάτι άλλο αναγγέλει 

την παρουσία του,

με την ασάφεια 

της απουσίας 

κάθε χρονικότητας.

ΠΕΡΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ

Ο λόγος και το παράδειγμα του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου όπως μας το διέσωσε ο πατήρ Σωφρόνιος του Έσσεξ αποτελεί διαχρονικό οδηγό και ασφαλή σύμβουλο για όλα τα θέματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο.Ειδικά σε ζητήματα όπως η έννοια του συμφέροντος  και σε προβλήματα διαχείρησης(management)που ταλαιπωρούν κοινωνίες και ποικίλες ομάδες ανθρώπων.

Ότε ο Πατήρ Σιλουανός κατεστάθη οικονόμος,επιστρέφων εκ του ηγουμενείου εις το κελλίον αυτού,προσηύχετο θερμώς να βοηθή αυτόν ο Κύριος όπως εκτελεί δεόντως το υπεύθυνον διακόνημα.Μετά εκτενή προσευχήν έλαβεν απάντησιν εις την ψυχήν αυτού:''Φύλαττε την χάριν την δοθείσαν σοι.''Τότε αντελήφθη ότι να φυλάττει τις την χάριν είναι σπουδαίον και πολυτιμότερον παντός άλλου έργου,και δια τούτο,αναλαβών το νέον αυτού διακόνημα,επαγρύπνει,ίνα μη δώσει πρόσκομμα εις την προσευχήν αυτού.
Είχε υπό τας διαταγάς αυτού έως διακοσίους εργάτας.Το πρωί,περιερχόμενος τα εργαστήρια,έδιδεν εν γενικές γραμμές υποδείξεις εις τους αρχιεργάτας και κατόπιν επέστρεφεν εις το κελλίον αυτού ίνα κλαύσει ''δια τον λαόν του Θεού.''Η καρδιά αυτού έπασχε δια τους εργάτας και έχεε δάκρυα δι'έναν έκαστον αυτών:
"Ιδού ο Μιχάλης.Αφήκε την γυναίκα αυτού και τα παιδία αυτού εις το χωρίον,και εργάζεται εις ημάς δι'ολίγα γρόσια.Πώς να αισθάνηται τοσούτον μακράν της οικίας αυτού μη βλέπων ούτε την γυναίκα,ούτε τα ηγαπημένα αυτού τέκνα...Ιδού ο Νικήτας.Μόλις ενυμφεύθη και εγκατέληψε την νεαράν έγκυον γυναίκα και την γηραιάν μητέρα αυτού...Τι ησθάνθησαν άρα γε,ότε εχωρίζοντο απ'αυτού του ηγαπημένου υιού και ανδρός;...Ιδού ο Γρηγόριος.Εγκατέληψε γέροντας γονείς,νεαράν γυναίκα και δύο μικρά βρέφη και ήλθεν,ίνα εργάζηται δια τεμάχιον άρτου.Τι θα εξοικονομήση παρ'ημίν...Τι πτωχίαν θα είχον,ίνα αποφασίσουν να εγκαταλείψουν όλουσς τους οικίους αυτών...Εν ποία φοβερά στερήσει και θλίψει ζη άπας ο λαός ούτος...Ιδού ο Νικόλαος.Παιδίον έτι...Μετά πόσης θλίψεως θα έστειλαν αυτόν οι γονείς αυτού τοσούτον μακράν εις ξένους ανθρώπους,ίνα λαμβάνη πτωχόν ημερομίσθιον...Πόσον θα λυπήται η καρδία των γονέων αυτού...Ω,εν ποία πενία και ποίοις παθήμασι ζη ο λαός!...Και άπαντες είναι ως απολωλότα πρόβατα.Μανθάνουν παντός είδους διαστροφάς,γίνονται άγριοι,σκληροί...''
Ούτως έλεγεν ο μακάριος Γέρων,και έπασχε η καρδία αυτού δι'όλους τους πτωχούς.Έπασχεν αναμφιβόλως πλείον ή εκείνοι δι'εαυτούς,διότι ούτως έβλεπεν εις την ζωήν αυτών και εκείνα,άτινα οι ίδιοι ηγνόουν.
"Η καρδία ομιλεί εις την καρδία",λέγει η παροιμία.Μυστικώς προσηύχετο ο Γέρων υπέρ "του λαού του Θεού".Οι εργάται ησθάνοντο τούτο και ηγάπων αυτόν.Ουδέποτε επεβάρυνεν αυτούς δια της παρουσίας και της επιτηρήσεως κατά την εργασίαν.Εκείνοι δε περιποιητικοί,ειργάζοντο μάλλον χαίροντες και έτι πλέον δραστηρίως ή εις τους άλλους οικονόμους,οίτινες "ηγρύπνουν δια τα συμφέροντα"της Μονής.Αλλά ποίος αγνοεί ότι,όταν υπεισέρχεται η μέριμνα του "συμφέροντος",τότε ο άνθρωπος παραθεωρείται;Το συμφέρον,το πραγματικό συμφέρον της Μονής,έβλεπε ο Γέρων προ παντός εις την εργασίαν των εντολών του Χριστού.(Απόσπασμα εκ του βιβλίου "Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ,Αρχ.Σωφρονίου,Σαχαρωφ)

Η ΛΥΤΡΩΣΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Νευρικό πέταγμα

ανασεμιά οδύνης

στο φτερούγισμα της φθοράς

ευτυχούμε μέσα σε γυάλινους θαλάμους

πίσω απ'τα εύθραυστα κάγγελα

ζητιανεύουμε το χαμόγελο

όμως το πρωί,κάθε πρωί

φτάνει χωρίς καθηστέρηση η εκπλήρωση

σαν καρδάρα γεμάτη γάλα

τόσο που ο πόνος σαπίζει 

και τις τελευταίες οδούς διαφυγής

Η ΜΑΥΡΗ ΚΟΥΡΣΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΡΟΥΖΟΥ

Τρεις συνομιλίες του ποιητή Νίκου Καρούζου με τον Γιώργο Κακουλίδη για τις αγωνίες της τέχνης,την ορθοδοξία,την πολιτική,την κοινωνική επανάσταση,αλλά και γύρω από στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής.Στο τέλος,ωστόσο,κάθε συνομιλίας προβάλει πάντα η ποίηση,που ήταν για τον Νίκο Καρούζο το ''στασίδι''του στη ζωή.

Ο ποιητής,όπως έλεγε,είναι ''σαλός,που σημαίνει παράφρων αλλά με την έννοια του εν Χριστώ,εν Θεώ.Δεν πρόκειται ,δηλαδή,για κοινή παραφροσύνη.Ο Χριστός δεν είναι μονάχα του χριστιανισμού,είναι ενσάρκωση της μεγάλης πνευματικής αθωότητας,είναι κιόλας η ενσάρκωση μιας τεράστιας πνευματικής οδύνης.Το ένα φέρνει τ'άλλο.Η αθωότητα δεν πάει με την κοινή λογική,που είναι η κακιά τρέλα της μάζας.Η αθωότητα είναι η υπέρτατη νοητική διάνοια,και αυτό στην ορθοδοξία υπάρχει με το πνεύμα της νήψεως,δηλαδή της νηπτικής απάθειας,που είναι η εν Χριστώ σαλότητα.Η δια Χριστόν σαλότητα συνδέεται διαλεκτικά με την έννοια της νήψεως του μυστικισμού της ορθοδοξίας.''

(ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠ'ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ)

ΚΕΡΙΑ

Η "ιεροτελεστία" της αναμονής καθώς και η έλευση κάθε νέου έτους,μου φέρνει στο νου το θαυμάσιο και τόσο αληθινό ποίημα του Καβάφη τα ΚΕΡΙΑ.Τα κεριά μόνο ως αναμμένη προσφορά,ως σύμβολο της θυσίας του χρόνου μας ενώπιον του Θεού απομακρύνουν την οσμή της φθοράς και κάνουν τον εορτασμό της εναλλαγής του Χρόνου πραγματικά χαρμόσυνο γεγονός και όχι θλιβερή μίμηση παγανιστικών εθίμων.

                     Κ Ε Ρ Ι Α

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα-
χρυσά,ζεστά,και ζωηρά κεράκια.


Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων.
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά,λυωμένα,και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω,με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ'αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω,να μη διώ και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
(Κ.ΚΑΒΑΦΗ)

ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ-Ο ΘΕΟΣ ΚΟΝΑΝΟΣ

ΤΙΤΛΟΣ:Ο ΘΕΟΣ ΚΟΝΑΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΚΑΤΑΒΥΘΙΣΗ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ:Σ.ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1944

ΑΝΑΜΟΝΗ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ

Οι λέξεις παραλογισμός και απελπισία θα μονοπωλήσουν και φέτος.Κάθε ανάμνηση θα τείνει να κουρελιαστεί σε μικρές αγχώδεις σταγόνες στη ροή του παρόντος.Την αλήθεια σπανίως θ'αφουγκράζεσαι,στριμωγμένος σε μια παγκόσμια συνωμοσία ψεύδους.
Φτωχοί γύρω σου,μέσα σου με ενοχλητικές ικεσίες  θα ζητούν ένα ψίχουλο,ένα ποτήρι λησμονιάς.Θεάματα εικονικού ευπορισμού θα λικνίζονται παντού και θα είσαι μέσα χωρίς όμως η ιδιόμορφη λάμψη του να αντανακλάται απ'την ζωή σου.
Την νέα χρονιά οι άνθρωποι θα λυπούνται λιγότερο όπως και λιγότερο θα ευφραίνονται,όλο και περισσότερο θα καλύπτει το πρόσωπό τους μια σκληράδα και μια αδιαφορία.Κατάθλιψη,η σύγχρονη αρρώστια που θα κερδίσει περισσότερο έδαφος προς την πρωτιά των νέων μάστιγων.
Ο αντίποδας των λίγων θα γίνει και πάλι  η λογική και η ελπίδα,καθώς και το ζητούμενο.Δηλαδή κατά πόσο θα ξεχωρίσει στο μυαλό μας το φώς απ'το σκότος και πως ο κήπος που μικροί ονειρευτήκαμε θα μπολιαστεί στην ταλαιπωρημένη σάρκα του κόσμου.

ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ-ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ

                                         ΤΙΤΛΟΣ:ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ
                                         ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ
                                         ΕΚΔΟΣΕΙΣ:Σ.ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
                                         ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1944 

ΔΥΣΧΕΡΕΙΑ ΑΙΝΙΓΜΑΤΩΝ

Ξημερώματα Χριστουγέννων,διέσχισε κουρασμένος το ομιχλώδες μονοπάτι με οφθαλμούς ξηρούς από την προσδοκία.Άφαντος Εκείνος δια του οποίου ανοίχτηκαν οι ουρανοί.Εορτασμός διασπαστικός και χαώδης.Κοίταξε γύρω του την πείνα και την ανημποριά,την υψηλοφροσύνη και την ρηχότητα.Εξαγριωνόταν διότι έβλεπε ότι έπασχε.
ΟΤΑΝ ΘΥΜΟΤΑΝ ΤΗΝ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΘΕΟΣ,ΔΕΝ ΑΝΕΧΟΤΑΝ ΝΑ ΠΑΣΧΕΙ.
Συνέχισε τον δρόμο του απελπιστικά μόνος,λίγο πριν φτάσει κοντοστάθηκε στην ανάπηρη θλίψη της πόλης.
Ήταν ένα εξαίσιο πτώμα.

ΠΕΤΡΙΝΗ ΘΛΙΨΗ

Ήμουν πεταμένος 
στην αιώρηση του μίσους
πιασμένος στην πέτρινη θλίψη
με ψευτόλογα αργοπερνούσα την άβυσσο
πώς με τόσο φώς βουλιάζω;
έσκυβαν τα πλήθη 
ως δέντρα αιωνόβια
να περάσω
άφησα πίσω νεφελώματα λέξεων
την σιωπή στο άνοιγμα των ανθών
έμεινε η ακοή 
στην πλάτυνση του απείρου της καρδιάς
 να συντρίβεται
σε ήχους πολέμων
και τυμπανοκρουσίες της αγοράς

ΠΡΟΣ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Κάποτε όλα τελειώνουν:θολά
ποτάμια και νύχτες.Αρκεί να μπορέσεις
να σώσεις στο τέλος την ψυχή σου,καθώς
η μητέρα το βρέφος της
διαβαίνοντας  
                     μια
πυρκαιά ή μια θάλασσα

Νικηφόρος Βρεττάκος

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ  ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΒΗΘΛΕΕΜ

 Η ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΚΥΡΗΝΙΟΥ

Η ΑΝΤΟΧΗ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ-ΜΑΤΘΑΙΟΥ ΜΟΥΝΤΕ

 Κάποτε κάποιοι είχαν δει τον Τάφο αδειανό,
τα σάβανα άχρηστα και πεταμένα.
Δοξάστηκαν τα κίνητρα της αγάπης
διασταυρώνοντας το μυστήριο με τον καημό.
Ο φασκιωμένος νεκρός σηκώθηκε χαράματα
χωρίς αίματα ,χωρίς σπουδή,χωρίς τον επενδύτη του κορμιού,
κι έγινε μια ουράνια εικόνα της Παρηγοριάς.
Ποιός θα βρεθεί τώρα να τους πει πως αν βιάσουν
λίγο τον ουρανό,αν ανοίξουν τη διάσταση των δακρύων,
μπορεί εκείνη η παλιά εικόνα ν'αναστηλωθεί;

Τότε η Παναγία που κάθεται έρημη στα σκίνα 
ίσως σταματήσει να κλαίει

                                                      ΤΙΤΛΟΣ:Η ΑΝΤΟΧΗ ΤΩΝ ΥΛΙΚΩΝ                                                                                                                     

                                                      ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΜΑΤΘΑΙΟΣ  ΜΟΥΝΤΕΣ                                                                                                                ΕΚΔΟΣΕΙΣ:ΙΚΑΡΟΣ                                                            

                                                              ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΣ:1971

                                                      ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΓΙΝΑΝ ΑΠΟ                                                                                                              ΤΗΝ ΣΑΠΦΩ ΚΥΡΙΑΚΗ

                                                      ΚΑΙ ΤΗ ΡΟΔΗ                                                                                                                                    ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΓΛΟΥ

ΜΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΜΑΤΙΑ

αμαρτία

η απουσία από το παρόν

Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ

Περίκειμαι τον στολισμό της αισχύνης

καθάπερ φύλλα συκής εις έλεγχον των εμών

αυτεξουσίων παθών