ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΟΡΑΣΗΣ

Αν φεύγουν
σιωπηλοί
είναι
για λόγους
όρασης

στις σκιές επωάζεται
το σώμα

ΣΥΝΤΑΓΗ ΖΩΗΣ

Kάθε πρωί πρίν ξεκινήσεις τή δουλειά σου
ὃπλισε τήν ψυχή σου μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ
πού δέν σοῦ θέτει μονάχα εὐδιάκριτα τά ὁρόσημα
ἀνάμεσα στά "ναί" καί τά "οὐ"
φιλτράροντας κάθε λεπτό σέ ἀπλοποιημένες ἀλήθειες
τίς σοφιστεῖες τῶν ἀργυραμοιβῶν
καί τάς πλοκάς τῶν Ἀθηναίων,
ἀλλά σοῦ δανείζει καί τά μέσα
ν'ἀντιμετωπίσεις τά παρόντα μέ προκαταβολή τά μέλλοντα.
Κάθε πρωί λοιπόν,κάθε πρωί
πού δέν ξέρεις ποιός θά σοῦ σερβίρει τή θλίψη
μήν λησμονήσεις τήν ἁπλῆ συνταγή:
προσυνάλλασσε τά παρόντα τοῖς μἐλλουσι!

Σ.Σ.ΧΑΡΚΙΑΝΑΚΗΣ

ΦΑΝΕΡΩΣΟΥ ΜΟΙΡΑ

Φανερώσου μοίρα


δεν θα χρεώσω άλλο

τον επίγειο  θάνατο

Η ΧΑΜΗΛΟΤΕΡΗ ΣΤΙΓΜΗ

Σκέψη τοῦ παροδικοῦ
πού σέ παραλύει.
Σπίτια,θάνατοι,χωρισμοί.
Ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου
εἶναι καμωμένη ἀπό καιρούς:
καιρός νά σπείρεις,
καιρός νά θερίσεις,
καιρός τῆς θλίψης,
καιρός τῆς χαρᾶς,
καιρός τῆς ἀγάπης,
καιρός τῆς μοναξιάς.
Ἂν τό σκεφτεῖς ἒτσι,
θα μπορέσεις
καί στη χαμηλότερη στιγμή
νά στηριχτεῖς,
γιατί κί αὐτή θά ἀνήκει σ'ἓναν
ἀπό τούς καιρούς
τῆς ζωῆς σου.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ,ΜΕΡΕΣ 18.09.1935

Η ΦΘΟΡΑ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΡΕΦΕΤΑΙ

Μου δίνεται απλόχερα ο καιρός και ο χώρος
παρότι η φθορά δεν αντιστρέφεται
μου δίνεται καιρός
μου δίνεται ένα καινούριο φώς
κάθε μέρα
λες και είναι νεογέννητο
μέσα απ'του Θεού τα χέρια 

33 36 south
032 55 east
course 069

ΕΝΑ ΕΛΑΧΙΣΤΟ

Εἶναι ὧρες,ὃλο καί πιό συχνά τώρα τελευταία,πού αἰσθάνομαι τόν ἑαυτό μού νά θέλει καί νά μήν θέλει  μέ τήν ἲδιαν ἀκριβῶς ἒνταση,νά δημιουργεῖ μιάν ἱσορροπία,καί αὐτή ἡ ἱσορροπία εἶναι τό χάος.Ξέρω πώς χρειάζεται ἒνα ἐλάχιστο γιά νά σπάσει ἡ ἰσορροπία,γιά νά κινηθεῖ ἡ μηχανή.Αὐτό τό ἐλάχιστο εἶναι τό δῶρο τοῦ Θεοῦ.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ,ΜΕΡΕΣ  27.12.1934

ΕΞΩΠΟΡΤΑ ΤΩΝ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ

Ἀγανακτήσει κατ'αὐτῶν ὓδωρ θαλάσσης,

ποταμοί δέ συγκλύσουσιν ἀποτόμως

Καί ἐρημώσει πᾶσαν τήν γῆν ἀνομίαν,

καί ἡ κακοπραγία περιτρέψει θρόνους δυναστῶν.

Σοφία Σολομῶντος

ΚΟΣΜΗΜΑ

Σ’ἀμνημόνευτα χρόνια,ὁ ἂνθρωπος που ζοῦσε στις σπηλιές,σήκωσε το χέρι του και με ἒνα ὑποτυπῶδες ὂργανο,χάραξε πάνω στην πέτρα ἒνα σχέδιο ἀφηρημένο,ἒνα σχήμα ζώου ἢ ἀνθρώπου.Ἠ σημασία τῆς χειρονομίας αύτῆς εἶναι διπλή:ἠθική και αἰσθητική.

Ἠθική,ἐπειδή μ’αὐτή του την πράξη ὁ ἂνθωπος,βεβαιώνοντας τη θεική του καταβολή και κάμνοντας χρήση τῆς ἐλευθερίας του ἀλλοίωσε  τον ἐξωτερικό κόσμο,προσθέτοντας  στη δημιουργία  τοῦ Θεοῦ ἓνα δημιούργημα δικό του.Τό δημιούργημα αὐτό,ἀποτελεί πράξη τοῦ πνεύματος πού εμφύσησε μέσα του ὁ Δημιουργός.Ἒτσι,διά μέσου τοῦ ἀνθρώπου,εἶναι σά να συνεχίζεται το ἒργο τοῦ Θεοῦ μέσα στον δημιουργημένο κόσμο.

Αισθητική,ἐπειδή άναφέρεται στη ἀνθρώπινη ὂραση.Για πρώτη φορά φαίνεται το μάτι τοῦ ἀνθρώπου να μήν ἀρκεῖται στο θέαμα τοῦ κόσμου,να μην θεωρεί πλήρες αὐτό που βλέπει για την ἱκανοποίησή του.Δέν πρόκειται πιά για την διακρίβωση και την ἀπόλαυση τῆς ὀμορφιᾶς που το μάτι τοῦ ἀνθρώπου άποκαλύπτει και πιστοποιεῖ τριγύρω του.Ἡ χαρά αὐτή φαίνεται ἀδρανής ,παθητική.Πρόκειται για χαρά ἐνεργητική ,τη χαρά τοῦ δημιουργοῦ που με την αἲσθηση κάποιου κενοῦ στα θεατά,ἁπτοποιεῖ την δημιουργική του ἐλευθερία και κάνει ὁρατή τη ψυχή του με το σχέδιο και το χρώμα.Αἲσθηση τοῦ κενοῦ,τοῦ ἑλλιποῦς  στο ὁρατό κόσμο,αἲσθηση τῆς ὀμορφιάς ,τῆς ἀρμονίας  στο ἀόρατο ,συνηφαίνονται,ἀλληλογνωρίζονται,καρποφοροῦν και πλάθουν τό κόσμημα.

Κώστας Ε. Τσιρόπουλος

Π.ΒΑΜΠΟΥΛΗ

ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΔΙΑΚΟΣΜΗΤΙΚΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΣΤΕΡΟΣ,1992     

ΜΠΟΥΣΟΥΛΑΣ

Μετρά ο χρόνος

βρίσκεται

μπούσουλας ανεμίζει

πέρνουν και άλλες αντιστοιχίες

στα μανομετρικά ύψη

ΤΟ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ ΣΤΗΘΟΣ

Ὢ θάνατε

βασιλέα

τῶν πραγμάτων

πιέζεις 

ἀπόψε 

τό μικρό μου 

στῆθος

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

ΑΝΑΧΑΙΤΙΣΗ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ

Τί ἀναχαιτίζεις σου τά ὓδατα,ὦ Ἰορδάνη;

τί ἀναποδίζεις τό ρεῖθρον 

καί οὐ προβαίνεις τήν κατά φύσιν πορείαν;

Oὐ δύναμαι φέρειν,φησί,πῦρ καταναλίσκον,

ἐξίσταμαι καί φρίττω τήν ἂκραν συγκατάβασιν,

ὃτι οὐκ εἲωθα τόν καθαρόν ἀποπλύνειν,

οὐκ ἒμαθον τόν ἀναμάρτητον ἀποσμήχειν,

ἀλλά τά ρερυπωμένα σκεύη ἐκκαθαίρειν.

Ἀκάνθας φλέγειν με ἁμαρτημάτων 

διδάσκει ὁ ἐν ἐμοί βαπτιζόμενος Χριστός,

ὁ Ἰωάννης συμμαρτυρεί μοι,

ἡ φωνή τοῦ Λόγου βοᾶ:

Ἲδε ὁ ἀμνός τοῦ Θεοῦ 

ὁ αἲρων τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου.

Αὐτῶ πιστοί βοήσωμεν.

Ὁ ἐπιφανείς Θεός εἰς τήν ἡμῶν σωτηρίαν δόξα σοι.

ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΦΤΕΡΩΜΑ

πολλοί 

οἱ πολεμοῦντές με

ἀπό ὓψους

ψαλμοῦ 55

Αέρας συνθλίβει

υπάρχει

έμεινε πια η εγκοπή 

στα 

λυμένα πτερύγια

BITTER END

Στέκει επιστροφή;
φώτα σαλεύουν
σε ανημέρωτα πρόσωπα
ξημερώνει;
ή όνειρο οδηγείται στο χαμό;
λάσπες και χυμένες μπογιές στα αξημέρωτα
στο bitter end
έμεινε όλη η σκουριά

ΤΑΞΙΔΙ

Σήμερα ἡ μπόρα πέρασε

θά μᾶς σηκώσει ο Θεός

θά μᾶς φιλήσει

θά γίνουμε παιδιά του

Γιῶργος Σαραντάρης

ΕΣΧΑΤΗ ΠΤΩΧΕΙΑ

Την ἀπαρχήν τῶν ἐθνῶν,ὁ οὐρανός σοι προσεκόμισε,τῶ κειμένω Νηπίω ἐν φάτνη,δι’άστέρος τους Μάγους καλέσας,οὓς και κατέπληττεν,οὐ σκῆπτρα και θρόνοι,ἀλλ’έσχάτη πτωχεία,

Τι γαρ εὐτελέστερον σπηλαίου;

Τι δε ταπεινότερον σπαργάνων;

Έν οἷς διέλαμψεν ὁ τῆς Θεότητος σου πλοῦτος.

Κύριε δόξα σοι.

ΥΠΑΚΟΗ,ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΤΡΥΦΕΡΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Δέν εἶναι πάντα τό νερό σαν ξόδι καί ἡ κίνηση;

Δέν εἶναι μιά μακρόσυρτη κηδεία τό ποτάμι

καί οἱ λιτανεῖες τῶν ἢχων ἀνάμεσα

σέ σκονισμένα γιασεμιά καί τριαντάφυλλα;

Σοῦ γράφω λοιπόν...

Οἱ ἂγγελοι θά γίνουν ἐπιθετικότεροι

κι ὃλο τό Σύμπαν ἀπό κάποιο δρόμο φρικαλέο

θα χωρέσει κάποτε σέ μιά δαχτυλήθρα.

Ὃ,τι στό στήθος μοιάζει μέ κειμήλιο

θέλω νάν τό πετάξω.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

ΜΙΚΡΕΣ ΚΗΛΙΔΕΣ

1.

Τα αδιέξοδα στήνονται μέσα στη θάλασσα

2.

απ'έξω έρχονται όλοι οι άνεμοι

3.

Μπροστά στον Κύριο

4.

σε στάση πληγής

ΕΞΟΝΤΩΣΗ

Και αφού σ'εξοντώσουν

θά'ναι ακόμη ωραίος

ο κόσμος εξαιτίας σου

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Φωτογραφίες από San Gimignano,Italy

ΓΥΜΝΟ ΣΩΜΑ

Κατά βάθος

η σωτηρία μου

και ο κίνδυνος

είναι οι αισθήσεις

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

ΜΙΛΩ

ΣΙΓΚΑΠΟΥΡΗ,ΩΡΑ ΑΝΕΦΟΔΙΑΣΜΟΥ

Μιλῶ γιατὶ ὑπάρχει ἕνας οὐρανὸς ποὺ μὲ ἀκούει 

Γιῶργος Σαραντάρης

ΣΙΝΔΟΝΗ Τ'ΟΥΡΑΝΟΥ

Από κόκκινο αίμα ο άγγελος έβγαινε
και χύνεται στη σινδόνη τ'ουρανού
μα η ρομφαία λάμπει
στίλβοντας τη δικαιοσύνη που είν'ο έρωτας.

ΚΑΡΟΥΖΟΣ ΝΙΚΟΣ

ΈΛΛΕΙΨΗ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Στάθηκε όλη μέρα ακίνητος

το νέο τον κατέβαλε

όταν άρχισε να γράφει

σκύβαλα πετούν

και ο σκύλος αλυχτά

πανομοιότυπα

βουβά σέρνει το κουβάρι 

ο διαχειριστής

κρατούν οι φύλακες τα δώρα

δεν είναι ακόμη η  ώρα

αποφαίνονται

είναι σκυφτή ακόμη

η σκοτεινή φιγούρα

όταν θα φύγουν 

και οι τελευταίοι συνδαιτυμόνες

θα προσφερθούν

οι υπερουράνιες μελωδίες

στα σφιγμένα χείλη

DRIFTING ΣΤΑ 200 ΜΙΛΙΑ

Έχει κάτι τόσο ευάλωτο

 το χνώτο

σε μια ανάσα 

που βαθαίνει στο χρόνο

επιβιώνω

που ταξιδεύει ελάχιστα

ρακένδυτη σχεδόν

στην απέραντη ερημιά

στην απέραντη βοή 

του ανείπωτου

ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΩΝ

Ο χρόνος βρήκε πάλι το χρώμα της νιότης του,

ωχρός και γαλάζιος

αναβλύζει μέσα από το χάος·

«χτες, ήμουν μια χώρα έρημη»,

κατοικημένη από τον θάνατο της,

σήμερα,

επληρώθη η γη πάσα της αγάπης σου

είμαι παρών σε όλα της κτίσεώς σου…

Κωστής Μοσκώφ

http://ppirinas.blogspot.com/2018/11/blog-post_15.html

ΔΥΣΕΥΡΕΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Σὰν ἄσπρο σύννεφο
ἡ σκιά σου σκεπάζει τὸν ὕπνο
ποὺ σ᾿ ἕνα δυσεύρετο παράδεισο κοιμᾶμαι·
ἀκούω πὼς τραγουδᾶς κάτω ἀπ᾿ τὸν ἥλιο,
μὰ μὲς στὴ φωνή σου λιγώνω
καὶ δὲ βλέπω τὸν οὐρανό

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ

ΠΡΟΣΩΠΙΔΑ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ

Αιγυπτιακή γή

Κομμάτι διαμέτρου

 ανθρώπινης

υλικού ουρανίου

στο αμπαρωμένο κορμί

ώρα ανθρώπινη

πολύ ανθρώπινη

προσωπίδα της φθοράς

ΑΠΥΘΜΕΝΟΝ ΦΡΕΑΡ

«Ἠξεύρω ὅτι οὐδεὶς τολμᾷ ποτε ν᾽ ἀτενίσῃ ἐντὸς ἑαυτοῦ, ὡς εἰς βαθὺ καὶ ἀπύθμενον φρέαρ, πρὸς ὃ ἰλιγγιᾷ ἡ ὅρασις. Κατοπτρίζεσθε μᾶλλον ἐν τοῖς σφάλμασι τοῦ πλησίον, καὶ εὐλόγως πράττετε.»

Ἀλ. Παπαδιαμάντη “Οἱ ἔμποροι τῶν ἐθνῶν”

ΑΥΤΟΕΙΔΩΛΟΝ ΕΓΕΝΟΜΗΝ ΤΟΙΣ ΠΑΘΕΣΙ

«Ἐγὼ εἶμαι ποὺ εἶμαι ναυαγὸς εἰς τὴν ξηράν... Ἀλλὰ σὺ μὴν ἐμπιστεύσεις εἰς τὴν θάλασσαν, μὲ τὰ φελούκια ποὺ κάνουν νερά, μήτε εἰς τὰς γυναίκας... Ἀγάπες, ἐπέφερεν ἀποτόμως ἔξαφνα, ἀγάπες, θλιβερέ μου φίλε... Ὤ, μὴν ἔχεις πίστιν εἰς τὶς ἀγάπες ! Πίστευσέ με, ὁ ἄνθρωπος, ἂν καὶ ὡς κοινωνικὸν ζῶον ἔπρεπε ν᾿ ἀγαπᾷ τοὺς πάντας, ὅλον τὸν κόσμον, ἐπειδὴ ἔχει τὴν ἀνάγκην των καὶ δὲν ἠμπορεῖ μόνος νὰ ζήσει, μ᾿ ὅλα ταῦτα, κατ᾿ οὐσίαν, οὐδένα ἀγαπᾶ, εἰ μὴ μόνον τὸν ἑαυτόν του, τὸν ὁποῖον καὶ φθείρει ἀπὸ τὴν πολλὴν φιλαυτίαν... Δι᾿ αὐτὸ λέγει κι ἕνα τροπάρι τὴν Μεγάλην Σαρακοστὴν - ἐσὺ ξεύρεις ἀπ᾿ αὐτὰ - πῶς λέγει; ... - «Αὐτοείδωλον ἐγενόμην τοῖς πάθεσι...».»

Ἀλ. Παπαδιαμάντη “Τὰ ρόδινα ἀκρογιάλια”

SUEZ CANAL PASSING 2

ΧΑΡΙΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ

ΠΡΩΙΝΟ,ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΡΟΤΕΡΝΤΑΜ

«Ἄγγλος ἢ Γερμανὸς ἢ Γάλλος δύναται νὰ εἶναι κοσμοπολίτης ἢ ἀναρχικὸς ἢ ἄθεος ἢ ὁ,τιδήποτε. Ἔκαμε τὸ πατριωτικὸν χρέος του, ἔκτισε μεγάλην πατρίδα. Τώρα εἶναι ἐλεύθερος νὰ ἐπαγγέλλεται, χάριν πολυτελείας, τὴν ἀπιστίαν καὶ τὴν ἀπαισιοδοξίαν. Ἀλλὰ Γραικύλος τῆς σήμερον, ὅστις θέλει νὰ κάμῃ δημοσίᾳ τὸν ἄθεον ἢ τὸν κοσμοπολίτην, ὁμοιάζει μὲ νᾶνον ἀνορθούμενον ἐπ᾿ ἄκρων ὀνύχων καὶ τανυόμενον νὰ φθάσῃ εἰς ὕψος καὶ φανῇ καὶ αὐτὸς γίγας. Τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος, τὸ δοῦλον, ἀλλ᾿ οὐδὲν ἧττον καὶ τὸ ἐλεύθερον, ἔχει καὶ θὰ ἔχῃ διὰ παντὸς ἀνάγκην τῆς θρησκείας του. Τὸ ἐπ᾿ ἐμοί, ἐνόσω ζῶ καὶ ἀναπνέω καὶ σωφρονῶ, δὲν θὰ παύσω πάντοτε, ἰδίως δὲ κατὰ τὰς πανεκλάμπρους ταύτας ἡμέρας, νὰ ὑμνῶ μετὰ λατρείας τὸν Χριστόν μου, νὰ περιγράφω μετ᾿ ἔρωτος τὴν φύσιν καὶ νὰ ζωγραφῶ μετὰ στοργῆς τὰ γνήσια ἑλληνικὰ ἤθη. Ἐὰν ἐπιλάθωμαί σου, Ἱερουσαλήμ, ἐπιλησθείη ἡ δεξιά μου, κολληθείη ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγγί μου, ἐὰν οὐ μὴ σοῦ μνησθῶ.»

Ἀλ. Παπαδιαμάντη “Λαμπριάτικος ψάλτης“

ΘΑ'ΡΘΕΙ ΚΑΙΡΟΣ

Θα' ρθει καιρός που θ' αλλάξουν τα πράματα.

Να το θυμάσαι Μαρία.

Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα

εκείνο το παιχνίδι

που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη -

μη βλέπεις εμένα - μην κλαίς.

Εσύ εισ' η ελπίδα

άκου θα' ρθει καιρός

που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς

δεν θα βγαίνουν στην τύχη

Δεν θα υπάρχουνε πόρτες κλειστές

με γυρμένους απέξω

Και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε

δε θα' μαστε άλογα

να μας κοιτάνε στα δόντια.

Οι άνθρωποι - σκέψου!-

θα μιλάνε με χρώματα

κι άλλοι με νότες

Να φυλάξεις μοναχά

σε μια μεγάλη φιάλη με νερό

λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές

απροσάρμοστοι - καταπίεση - μοναξιά - τιμή -

κέρδος - εξευτελισμός

για το μάθημα της ιστορίας.

Είναι Μαρία -

δε θέλω να λέω ψέματα -

δύσκολοι καιροί.

Και θα' ρθουνε κι άλλοι.

Δεν ξέρω - μην περιμένεις κι απο μένα πολλά -

τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω

κι απ' όσα διάβασα ένα κρατάω καλά :

"Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος".

Θα την αλλάξουμε τη ζωή!

Παρ' όλα αυτά Μαρία.

(Από τη δεύτερη ποιητική συλλογή της ηθοποιού και ποιήτριας Κατερίνας Γώγου,"Ιδιώνυμο", Εκδ. Καστανιώτη)