Δέν εἶναι πάντα τό νερό σαν ξόδι καί ἡ κίνηση;
Δέν εἶναι μιά μακρόσυρτη κηδεία τό ποτάμι
καί οἱ λιτανεῖες τῶν ἢχων ἀνάμεσα
σέ σκονισμένα γιασεμιά καί τριαντάφυλλα;
Σοῦ γράφω λοιπόν...
Οἱ ἂγγελοι θά γίνουν ἐπιθετικότεροι
κι ὃλο τό Σύμπαν ἀπό κάποιο δρόμο φρικαλέο
θα χωρέσει κάποτε σέ μιά δαχτυλήθρα.
Ὃ,τι στό στήθος μοιάζει μέ κειμήλιο
θέλω νάν τό πετάξω.
ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου