Έχει κάτι τόσο ευάλωτο
το χνώτο
σε μια ανάσα
που βαθαίνει στο χρόνο
επιβιώνω
που ταξιδεύει ελάχιστα
ρακένδυτη σχεδόν
στην απέραντη ερημιά
στην απέραντη βοή
του ανείπωτου
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΠΡΟΣΩΠΟ
Το πρόσωπό μου σαν πρόσωπο φαγωμένο απ'τον καιρό, σαν την ωραιότητα και την θλίψη ενός προσώπου. Αυτό είναι το πρόσωπό μου. Πετρέλευση...
-
Όχι μόνον για τή αλήθια, αλλά και για την ομορφιά της αλήθιας νιάζομαι. Ηλία Πετρόπουλου,Ποιήματα (Νεφέλη,1993)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου