Ο Θεός έσται τα πάντα εν πάσι
Α’Κορ.15,28
O χρόνος αποτελεί μορφή της ευμετάβλητης
υπάρξεως.Σε κάθε αλλαγή εμπεριέχεται το στοιχείο του πάθους και ακόμη του
θανάτου.
Εμείς οι άνθρωποι
ανήκοντας ταυτόχρονα,μάλλον παράλληλα,σε δύο κόσμους,τον άνω και τον
κάτω,είμαστε κατά κάποιο τρόπο διχασμένοι σε όλη την πορεία της επίγειας ζωής μας.Ορμάμε
προς την αιώνια ζωή έχοντας ενώπιόν μας τη μορφή του Θείου είναι,του αναλλοίωτου στην τελειότητά του,και
ταυτόχρονα βυθιζόμαστε στις μέριμνες για τα γήινα,χωρίς να είμαστε σε θέση να
περιφρονήσουμε τις ανάγκες της ζωής αυτής.¨Προσδοκώ ανάστασιν νεκρών¨.Μόνο
αυτή,η προσδοκώμενη αιώνια ζωή,αποτελεί την αυθεντική ζωή.
Πρέπει να θεωρήσουμε την
αιωνιότητα όχι συνέχεια του χρόνου στο ατελεύτητο,αλλά μοναδική αδιάστατη πράξη
του πληρώματος του είναι.Η αιωνιότητα περιπτύσεται όλη την έκταση του χρόνου,η
ίδια όμως δεν έχει έκταση.Στην αιωνιότητα οι έννοιες της έκτασης και της διαδοχικότητας,της
αρχής και του τέλους,του πρίν και του μετά,έννοιες που σχηματίσαμε εμείς μέσα
στα όρια της εμπειρικής πραγματικότητας,δεν μπορούν να έχουν εφαρμογή.
Αιώνια ζωή είναι η
πνευματική ζωή.
Αιωνιότητα είναι η ειρήνη
της καθαρής σκέψης και του ήθους στην αδιαίρετη ενότητά τους.
Από το βιβλίο ΑΓΩΝΑΣ
ΘΕΟΓΝΩΣΙΑΣ,Η αλληλογραφία του γέροντος Σωφρονίου με τον Δ.Μπαλφουρ ΑΡΧΙΜΑΝΔΡΙΤΟΥ
ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ ,ΕΣΣΕΞ ΑΓΓΛΙΑΣ,2004.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου