ΜΝΗΜΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

 Πάει καιρός από τότε που οι άνθρωποι συγκροτούσαν κοινότητες

Έπειτα ήχησαν οι σειρηνες και εγκατέλειψαν τον τόπο τους

αναζητώντας καλύτερη ζωή στα αστικά κέντρα 

Έτσι είναι και ο τόπος μου 

Η Άνδρος,η Βουρκωτη.Ολα τα χωριά ,τα μικρά και άλλοτε πολυβοα μελισσια.

Ίσως στο μέλλον κάποιο τουριστικό πρόγραμμα ή η επιστροφή κάποιων επιγόνων για εγκατασταση επαναφέρει την ζωή,όμως η παλιά εκείνη αίγλη πέρασε ανεπιστρεπτί.

Στην μνήμη αυτών των τόπων αφιερώνονται τα παρακάτω:

#1

Τραβούν οι σάρκες

η λάσπη πήζει

από ανέλπιστο ψύχος

-Ποια γεύση πικρή

ποιου θανάτου εύρος

θα μας κρατήσει;

-Του σκουληκιού η πέτσα τρίβεται στο χώμα 

χίλια ποτάμια γάργαρα θα κυβερνησουν στις χαράδρες του ύπνου

Μένουν τα πόδια μας ξεφλουδισμενα στις φτέρνες

Κατάκοπα τ'αρνια στρίβουν το μονοπάτι πριν τα βρει η καταιγίδα

και τα καρβουνιασει στη μεγάλη σπηλιά

ο κεραυνός

-σημαίνει η καμπάνα,

ποιο θάνατο θα διαλέξουν οι ξένοι για μας;

 το είδωλο στήνεται στη λάκα δίπλα απ'το καλντερίμι 

 οι παραθεριστες

ήπιαν νερό τρεχούμενο απ'τη σάπια βρύση

και έπιασαν ν ανεβαίνουν προς τον αμαξωτο

υπομονετικα περιμένουν  οι γηγενείς

ακούγοντας τα φουρνελα να ξεθεμελιωνουν τα πανάρχαια βράχια.

Δημοσιεύτηκε στο https://www.enandro.gr/politismos/9345-%CE%BC%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%20.html

SEMPRE

 Σαν τα σκουλήκια τραβάμε

μέσ'το χώμα,

μέσ'το σκοτάδι.

Στο ολοδικο μας τέρμα

-Sempre

Πόρτα σε ερειπωμένη οικία,οδός Στασινού Παγκράτι 

ΑΓΙΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑΣ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ

 Η εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνος στην Ερατοσθένους 

ΕΙΝΑΙ ΜΕΘ'ΗΜΩΝ Ο ΘΕΟΣ;

 

Ἐμμανουήλ ἐρμηνεὐται «μεθ’ἡμῶν ὁ Θεός».Ἂς ἐρευνήσουμε τούς ἑαυτοῦς μας γιά νά δοῦμε ἂν πράγματι ὁ Θεός εἶναι μαζί μας.Ἂν ἀπομακρυνθήκαμε άπό τό κακό καί ἀποξενωθήκαμε ἀπό τό δημιουργό τοῦ κακοῦ,τό διάβολο,πράγματι ὁ Θεός εἶναι μαζί μας.Καί ἂν ἡ ἡδονή ἀπό τό κακό ἀμβλύνθηκε μέσα μας καί ἂν αἰσθανόμαστε εὐχαρίστηση μέ τίς ἀγαθές πράξεις καί ἂν πιστεύουμε βαθιά ὃτι τό πολύτευμα μας βρίσκεται στούς Οὐρανούς,πράγματι ὁ Θεός εἶναι μαζί μας.Ἂν βλέπουμε ὃλους τους ἀνθρώπους ὡς ἓναν καί τόν αὐτό ἂνθρωπο ,καί ὁλες τίς μέρες τοῦ χρόνου τίς βλέπουμε ἲσες καί ὃμοιες ,τότε πράγματι ὁ Θεός εἶναι μαζί μας.Ἂν ἀγαπᾶμε ὃσους μας μισοῦν,μᾶς ὀνειδίζουν μᾶς βρίζουν,μᾶς περιφρονοῦν,μᾶς ἀδικοῦν,μᾶς θλίβουν ὃπως ἀγαπᾶμε ὃσους μᾶς ἀγαποῦν,μᾶς ἐπαινοῦν,μᾶς ὠφελοῦν καί μᾶς ἀναπαύουν,ἀληθινά ὁ Θεός εἷναι μαζί μας.Τό γνώρισμα δέ τοῦ ἀνθρώπου ποῦ ἒχει φτάσει σ’αὐτό τό μέτρο εἶναι νά φέρει πάντοτε μέσα του τό Θεό.Αὐτός που δέν βιώνει τά πράγματα μ’αὐτόν τόν τρόπο οὒτε φέρει τόν Θεό μέσα του ,κατ’ἀνάγκη θά ζεῖ ὂσα ἐμπνέει ὁ ἐχθρός.Καί ἡ συνέχεια μπορεῖ νά ἐννοηθεῖ άπό έκεῖνους πού διαθέτουν τόν κοινό νοῦ.

(ἀπόκριση 837 ἁγίου Βαρσανουφίου απ’το βιβλίο ΒΑΡΣΑΝΟΥΦΙΟΥ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΡΩΤΑΠΟΚΡΙΣΕΙΣ,ΤΟΜΟΣ 3,εκδόσεις ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ 1997)  

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ

 Η εκκλησία του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στου Ρέντη.

Ο ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΗΣ

 

Στὴ θάλασσα Πάσχα 9/4/72

 

Νήστεψα γιἀ νἀ μπορέσω νἀ σοῦ γράψω τοῦτο τὀ γράμμα.Καὶ προσευχήθηκα.Ὁ εἰδωλολάτρης.Ἐκείνη ἡ μικρή κάρτα ποὺ ἒλαβα ἧταν γιομάτη ἀπό ἓνα κόσμο.Ἀπό χιλιάδες κόσμους.Πρώτη φορά πῆρα ἓνα τέτοιο δεῖγμα ἀνθρωπιᾶς ,καλοσύνης!Τὸ φύλλαξα.Θά τὸ φυλλάω,θὰ μὲ προστατεύει.Τό πρωινό σου τηλεφώνημα ἦταν κάτι χαρμόσυνο.Μ’ἒκανε νὰ φύγω γιὰ τὸ πρῶτο φετινό ταξίδι πιό ἢρεμος ,πιό καλός καὶ τιμιότερος.Ταλαιπωρήθηκα στήν Ἀθήνα .Ἒφυγα χρεώστης.Γιά πρώτη μου φορά δὲ μοῦ φταίει κανείς.Ἐγὼ φταίω ποὺ καμιά φορά(σπάνια)ξεγελιέμαι καί πιστεύω γιά μιά στιγμή πὼς ἡ ζωή εἶναι ὂμορφη.Βρίσκω καλό κι ὃ,τι δέν εἶναι καί τά κάνω μούσκεμα καὶ θολό νερό.Ὃμως μόλις βγήκαμε στ’ἀνοιχτά πρίν περάσουμε τά «σαράντα κύματα»ἒριξα ἓνα μπουγέλο θάλασσα ἀπό τὴν κορυφή ὣς τὰ νύχια.Φοροῦσα καὶ καπέλο(ὂχι ναυτικό).Θέλω νὰ ξανάρθω στὸ σπίτι Σας.Νὰ σὲ δῶ.Νὰ δῶ τὰ χαριτωμένα παιδιά σου.Τρεῖς ἀνθρώπους γνώρισα νὰ περπατᾶνε στέρεα στἀ δὐο τους πόδια.Ὁ ἓνας ἧταν Μαλαίσιος,ὁ ἂλλος Ἐγγλέζος.Ὁ τρίτος ὁ ἂντρας σου.Δὲν πίστευαν καθόλου τὰ ἲδια πράγματα .Δέν γνωρίζονται ὂμως μοιάζουν καὶ οἱ τρεῖς στὴ λεβεντιά,τὴ δύναμη καὶ τὴν καλοσύνη.Θὰ ξανάρθω νὰ σᾶς δῶ νὰ καθίσουμε σὲ κεῖνο τὸ φωτεινό δωμάτιο μὲ τὸ τζάκι καὶ θὰ σοῦ πῶ παραμύθια.Δὲ θὰ σὲ κουράσω.Ὃμως θἂ σὲ κἀνω νὰ νυστάξεις καῖ κατόπι θὰ φύγω περπατώντας ξυπόλυτος.Τὰ σκυλιά σου θὰ μὲ πᾶνε ὣς τὴν ξώπορτα καὶ θὰ μοῦ γλεῖφουν τὰ χέρια γιατί θὰ καταλαβαίνουν τὴν ἀγάπη μου γιὰ ὃλους Σας.

 

Ὁ πιό ἀφοσιωμένος φίλος σου,

Κόλιας

 

(Ἀπ’τό βιβλίο ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ-Ο ΑΡΜΕΝΙΣΤΗΣ ΠΟΙΗΤΗΣ,ΣΕΛΙΔΕΣ 184-185 (ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ/ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ/ΑΝΕΚΔΟΤΟ & ΑΓΝΩΣΤΟ ΕΡΓΟ/ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ/ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΦΑΚΕΛΟΣ/ΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ)

ΕΙΣΑΓΩΓΗ-ΕΡΕΥΝΑ –ΚΕΙΜΕΝΑ ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ,2018

ΑΓΙΟΣ ΠΑΥΛΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ