ΜΝΗΜΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ

 Πάει καιρός από τότε που οι άνθρωποι συγκροτούσαν κοινότητες

Έπειτα ήχησαν οι σειρηνες και εγκατέλειψαν τον τόπο τους

αναζητώντας καλύτερη ζωή στα αστικά κέντρα 

Έτσι είναι και ο τόπος μου 

Η Άνδρος,η Βουρκωτη.Ολα τα χωριά ,τα μικρά και άλλοτε πολυβοα μελισσια.

Ίσως στο μέλλον κάποιο τουριστικό πρόγραμμα ή η επιστροφή κάποιων επιγόνων για εγκατασταση επαναφέρει την ζωή,όμως η παλιά εκείνη αίγλη πέρασε ανεπιστρεπτί.

Στην μνήμη αυτών των τόπων αφιερώνονται τα παρακάτω:

#1

Τραβούν οι σάρκες

η λάσπη πήζει

από ανέλπιστο ψύχος

-Ποια γεύση πικρή

ποιου θανάτου εύρος

θα μας κρατήσει;

-Του σκουληκιού η πέτσα τρίβεται στο χώμα 

χίλια ποτάμια γάργαρα θα κυβερνησουν στις χαράδρες του ύπνου

Μένουν τα πόδια μας ξεφλουδισμενα στις φτέρνες

Κατάκοπα τ'αρνια στρίβουν το μονοπάτι πριν τα βρει η καταιγίδα

και τα καρβουνιασει στη μεγάλη σπηλιά

ο κεραυνός

-σημαίνει η καμπάνα,

ποιο θάνατο θα διαλέξουν οι ξένοι για μας;

 το είδωλο στήνεται στη λάκα δίπλα απ'το καλντερίμι 

 οι παραθεριστες

ήπιαν νερό τρεχούμενο απ'τη σάπια βρύση

και έπιασαν ν ανεβαίνουν προς τον αμαξωτο

υπομονετικα περιμένουν  οι γηγενείς

ακούγοντας τα φουρνελα να ξεθεμελιωνουν τα πανάρχαια βράχια.

Δημοσιεύτηκε στο https://www.enandro.gr/politismos/9345-%CE%BC%CE%BD%CE%AE%CE%BC%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%84%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%20.html