Σειρά υψηλών θάμνων με άσπρα άνθη
κρύβουν την θέα των φυλακών
σφοδρή επιδρομή θορύβου απ'τα διερχόμενα οχήματα
Δεν μας δικαιώνει η δικαιοσύνη μας
Θα ρθει η ώρα που μια κραυγή θα μας λαμπρύνει
η σαπιλα
αυτό το άσπρο,σκοτεινό τίποτα που βαριανασαινει τις νύχτες
αυτή η εξουδενωση
που απ'το ευτελές, περιβάλλεται ύπαρξη το κτηνωδες...
Περνούν μηχανές περιπολικά της αστυνομίας
Ετεροκρατουμαι
η τυραννία των παθών σαν σφίξιμο
διαμπερές
σφηνωμα στον παράλυτο λιπωμα του ύπνου
Σε κάθε πράξη πεζοδρομιου
πρέπει να ιερουργούμε
σαν τέκνα Θεού
Ώσπου
στο τελος η αθλιότητα μας να γίνει το σκέπασμα μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου