ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΝ ΜΕΣΩ ΚΡΙΣΕΩΣ

-Δεν μπορεί να πει κανείς για την Ελλάδα ότι είναι νεκρή,είναι πολύ ζωντανή.
-Έχουμε ανησυχία και για την Ελλάδα...
-Δεν πιστεύετε ότι θα νικήσομε;
-Πιστεύομε...
(Συνομιλία του Πατρός Σωφρονίου του Έσσεξ με Αγιορείτη ηγούμενο).                                                               (ΣΧΕΔΙΟ ΡΑΛΛΗ  ΚΟΨΙΔΗ)

                                                                                                                                                                   

                                                                                                               

ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ Δ

Φάροι.Οι φρουροί της θάλασσας,οι "άγιοι" των ναυτικών,

το άσβεστο φως που καθοδηγεί.

Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ ΓΡΙΑΣ 

ΠΑΝΤΑ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΒΟΛΤΑ

Κλειστά παντζούρια προχωρημένο μεσημέρι καιρός απόλυτης ελευθερίας,είπα:ας ήμουν χαμένος στο πλήθος χωρίς κανένας να νοιαστεί,στυγνή απόλυτη τυραννία,καμία υπόσχεση δεν απέσπασα για την επαύριον την στριμωγμένη παράξενη μέρα όταν ο ήλιος θα με ρωτήσει αν υπήρξα χωρίς να πάρει απάντηση,ώσπου να με ξεβράσει κάποιο πρωί η θάλασσα που την είπα τύχη ή μοίρα γιατί κάποιο μερίδιο μου έχει φυλαγμένο ο Πατέρας και είναι κρίμα σκέφτηκα να πεθάνω της πείνας.

ΠΤΩΣΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ

Όταν το σπαθί χαμήλωσε από ένα φτωχό ρακένδυτο υποκείμενο

και η ιστορία λογάριασε μονάχα τη φήμη μιας σκανδαλώδους πράξεως

ήρθαν τα στίφη των φτωχών και αδικημένων

να σπάσουν με την τεμπελιά τους την συντήρηση του στρατού

δεν παραμιλώ χωρίς λόγο απλώς βαθαίνω το χάσμα με το παρόν

καθώς ο φόβος τρίζει τα δόντια στην καλοστημένη ευζωία

Ώσπου τα κεκτημένα γκρέμισαν την ένδεια 

και χρειάστηκαν δρεπανοφόροι ιδεών

στρέφοντας την βία προς τα έξω

απαιτήθηκαν σιδερένιες πόρτες, κλειδαριές και

κωδικοί προστασίας για το ευτελές προϊόν του πάθους.  

Η ΜΑΣΤΙΓΩΣΗ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ

Δεν είχε κοπάσει η μαστίγωση της σιωπής,

ο καθένας έπαιρνε την μερίδα του,

δύο ανούσιες παραιτήσεις,

πέντ'-έξι ρύπους απόγνωσης όλα κι όλα,

έπειτα στην μοναχική κλίνη

χρωμάτιζε κάτω απ' το ημίφως της άγνοιας,την απροσμέτρητη φθορά.  

Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ

-έρχεται  πρώτη

         -στο παγίδευμα της νιότης 
          αναδίδει το ωραιότερο άρωμα


        - η άκρα καταφυγή γίνεται
           στα φρικτότερα λάθη.
           


     

ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ

διψάμε και χορεύουμε στο ξέφωτο της πίκρας δισάκι μόνο στην δύσπνοια του ήλιου και απάνεμη σκανδάλη στην τραγική μοίρα ζηλεύουμε διαβάτες της παρακοής εμείς και είρωνες μπροστά στην εικόνα μας οι διάδοχοι νικητές είμαστε και σέρνουμε ως λάφυρο την σάρκα       της πατρίδας

ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΛΗΘΗ

ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΑ ΔΟΧΕΙΑ

Πεσμένος στα σκουπίδια

Περισσότερο σκιά παρά άνθρωπος

Καμιά φαμίλια δεν τον περιμένει

Στ’ανοιχτά

Μετά το πρώτο τράνταγμα είχε ακουμπήσει την πλάτη

μην μπουν τα νερά και βυθιστούν όλοι τους

«θα μοιραστούμε έναν κόσμο τρόμου»,μού’πε

Αποτόλμησε τότε μια ικεσία στον πεθαμένο

Είχα απομείνει να τον κοιτώ με αποστροφή

Να τον στείλω πίσω

Σ’έναν κόσμο ανύπαρκτο

Επιθυμούσα

Οι προσευχές μου να μην χαραχτούν ποτέ ξανά

Από τούτες τις φρικτές κραυγές του κατευόδιου

  

Ο ΠΟΝΟΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΠΡΟΣΙΤΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ

Μεταμελούμαι κάθε φορά που σκοτεινιάζει

Έβαλα και γω ένα χεράκι στο επερχόμενο σούρουπο

Επαπειλούμενη η ζωή στενεύει στη χρυσόσκονη της μέρας

Ούτε την αναμαρτησία,βοηθεία του Κυρίου

Πεθύμησα

Μέσα στο βρώμικο λάκκο βουτώ τα βλέφαρα και τους ώμους

Σηκώνομαι το πρωί

Ήλιος,νοσταλγία

Υπάρχει καιρός ακόμα λοιπόν

ΑΓΡΥΠΝΙΑ

                    Σήμερα λαχανιασμένος ήρθα ως το πρωί 
             όλη νύχτα πάλευα με ένα σμήνος πουλιών
           έφτασα έστω,λέω
στο παμφάγο ξέφωτο
                    δίχως άλλη επιλογή
αφήνω να φαγωθούν
 πρώτα οι θλίψεις
                                            μετά
                         μέσα στο στήθος
          της προσευχής
       οι ψίθυροι 

ΑΜΜΕΣΗ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ

Μαζεύω προσεχτικά τα κομμάτια της ιστορίας κάθε βράδυ,
βέβαια είναι τόσο βίαιος ο θρυμματισμός,ώστε κάποια υπολείμματα 
σκορπούν μαζί με τα ψίχουλα στην άκρη του δωματίου
και πάνω στο χαλί
Μα αρκούν απλώς δυο-τρεις διαβεβαιώσεις για να καθαριστεί την επαύριον όλο το σπίτι,
το σαλόνι,οι σκάλες που οδηγούν στον ουρανό 
και το τεράστιο τζάμι που κάθε δειλινό αγναντεύουμε τον ορίζοντα.
Την επόμενη φορά που θα ξαναφτιαχτεί η ιστορία και θα δοθεί προς κατανάλωση
όλοι οι παριστάμενοι θα παρατείνουν ως αργά την αναπόφευκτη ανακωχή.

Η ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΣΥΜΦΕΡΕΙ

Επιμένω
χωρίς προσευχή
δεν έχουμε μερτικό στην απελπισία
είμαστε στην καταδίκη της υλώδους ευτυχίας
πίσω απ' τους φωταγωγημένους τίτλους
στο μέτρημα κάθε θανάτου
και στην θλίψη των δρόμων.

ΑΦΙΕΡΩΣΗ

ΜΟΝΤΕΛΟ ΧΟΙΡΟΣΤΑΣΙΟΥ

Δεν απομένει παρά η αναμονή 

για έξωθεν βοήθεια, 
των φίλων

 την ανάκτηση της πρότερης ευτυχίας. 

Η ίδια τυραννία της βαρυτικής εξοβέλισης

 εξουθενώνει, 

αδυναμία του συστήματος για ορθολογικό προσδιορισμό των αναγκών,

ίσως μείνουμε σύξυλοι στην απεραντοσύνη

 της μετριότητας, 

όσο ελπίζουμε βεβαίως.

Η θύελλα ξεσηκώνει την απόγνωση 

προς μετακίνηση του ογκόλιθου των παθών,

παρά τον μέγα αναρριχητικό αγώνα.

Ω τι εφευρίσκω για να μείνει άθικτο το θηρίο.  

  

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΕΡΕΙΠΙΩΝ

  Αν η αρχιτεκτονική του τσιμέντου είναι η εικόνα της κονιορτοποιημένης ύπαρξης του σύγχρονου ανθρώπου που δεν έχει ανάσες,μέσα σ'ένα κόσμο απομονωμένο απ'τη φύση και πλήρως εναρμονισμένο με την ηλεκτρονική αύρα της προσωρινότητας του,τα ερείπια συμβολίζουν την υπέρβαση απ'την υλόφρονη μάζωξη των συνωστισμένων.

  Τα ερείπια χάσκουν γεμάτα απορία για την βιασύνη και την απουσία νοήματος,τα ερείπια συνεχίζουν να υπάρχουν διαμελίζοντας τον χρόνο και κυκλοφορούν ως σαλοί στην πολυάσχολη ασημαντότητα των πόλεων.

  Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΕΡΕΙΠΙΩΝ θα αναρτάται κατά καιρούς με αυτοτελή         θεματολογία  φωτογραφιών και κείμενων στο παρόν ιστολόγιο. 

Η ΥΠΑΡΞΗ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ

 δεν θάβεται ούτε ζητάει ελεημοσύνη,η ύπαρξη τινάζει τις στάχτες της επιβίωσης,κραδαίνει την μάχαιρα του ανέφικτου και τεμαχίζει τα ανίδεα όνειρα,

 τις σκόρπιες ελπίδες,τα γράμματα που στείλαμε κάποτε χωρίς να λάβουμε απάντηση...

Προειδοποιεί η ύπαρξη προς όλες τις κατευθύνσεις σέρνοντας πάνω στα αιχμηρά δευτερόλεπτα το μένος της ακήρυχτης μάχης.

         

ΠΑΛΙΟΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΙ

Ήρθαν όπως άλλοτε
με την βροχή να ρέει στα πλακάκια
και στις ρωγμές του δρόμου,
"αγγελικοί και πρόστυχοι επισκέπτες"
έφευγε η άλλη ζωή στο χαρτί
ρουφώντας τα χθεσινά χρώματα,
εκείνοι φοβούμενοι μην μείνει η γιορτή
χωρίς συνδαιτυμόνες
έστρωσαν με άνοιξη την είσοδο,
"εδώ τα πάθη,εδώ και η υπερνίκηση τους"
έντυσαν τότε με την βιαστική τους μνήμη
τους παλιάτσους και τους τρελούς που έμπαιναν
μην αντέχοντας τη γύμνια
στα παλιόρουχα και στην ανάσα,
"συγγενεύουμε με τ' άστρα"
ήταν μικρή η μέρα
για άλλες συνδιαλλαγές.

ΠΑΤΡΙΔΟΓΝΩΣΙΑ Γ

Εξώπορτα σε παραδοσιακό σπίτι στην Βουρκωτή Άνδρου.

ΚΑΠΟΙΑ ΣΚΑΛΑ

 οδηγεί στην υπόγεια ιστορία. 

Αυτήν να κατέβεις

 για να μάθεις,

 ποια υπερούσια αναμονή

 συντηρεί τα βήματα

 στο ολισθηρό πεζοδρόμιο