ΤΑΞΙΔΙ

Σήμερα ἡ μπόρα πέρασε

θά μᾶς σηκώσει ο Θεός

θά μᾶς φιλήσει

θά γίνουμε παιδιά του

Γιῶργος Σαραντάρης

ΕΣΧΑΤΗ ΠΤΩΧΕΙΑ

Την ἀπαρχήν τῶν ἐθνῶν,ὁ οὐρανός σοι προσεκόμισε,τῶ κειμένω Νηπίω ἐν φάτνη,δι’άστέρος τους Μάγους καλέσας,οὓς και κατέπληττεν,οὐ σκῆπτρα και θρόνοι,ἀλλ’έσχάτη πτωχεία,

Τι γαρ εὐτελέστερον σπηλαίου;

Τι δε ταπεινότερον σπαργάνων;

Έν οἷς διέλαμψεν ὁ τῆς Θεότητος σου πλοῦτος.

Κύριε δόξα σοι.

ΥΠΑΚΟΗ,ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΤΡΥΦΕΡΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ

Δέν εἶναι πάντα τό νερό σαν ξόδι καί ἡ κίνηση;

Δέν εἶναι μιά μακρόσυρτη κηδεία τό ποτάμι

καί οἱ λιτανεῖες τῶν ἢχων ἀνάμεσα

σέ σκονισμένα γιασεμιά καί τριαντάφυλλα;

Σοῦ γράφω λοιπόν...

Οἱ ἂγγελοι θά γίνουν ἐπιθετικότεροι

κι ὃλο τό Σύμπαν ἀπό κάποιο δρόμο φρικαλέο

θα χωρέσει κάποτε σέ μιά δαχτυλήθρα.

Ὃ,τι στό στήθος μοιάζει μέ κειμήλιο

θέλω νάν τό πετάξω.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

ΜΙΚΡΕΣ ΚΗΛΙΔΕΣ

1.

Τα αδιέξοδα στήνονται μέσα στη θάλασσα

2.

απ'έξω έρχονται όλοι οι άνεμοι

3.

Μπροστά στον Κύριο

4.

σε στάση πληγής

ΕΞΟΝΤΩΣΗ

Και αφού σ'εξοντώσουν

θά'ναι ακόμη ωραίος

ο κόσμος εξαιτίας σου

ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ

Φωτογραφίες από San Gimignano,Italy

ΓΥΜΝΟ ΣΩΜΑ

Κατά βάθος

η σωτηρία μου

και ο κίνδυνος

είναι οι αισθήσεις

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ

ΜΙΛΩ

ΣΙΓΚΑΠΟΥΡΗ,ΩΡΑ ΑΝΕΦΟΔΙΑΣΜΟΥ

Μιλῶ γιατὶ ὑπάρχει ἕνας οὐρανὸς ποὺ μὲ ἀκούει 

Γιῶργος Σαραντάρης

ΣΙΝΔΟΝΗ Τ'ΟΥΡΑΝΟΥ

Από κόκκινο αίμα ο άγγελος έβγαινε
και χύνεται στη σινδόνη τ'ουρανού
μα η ρομφαία λάμπει
στίλβοντας τη δικαιοσύνη που είν'ο έρωτας.

ΚΑΡΟΥΖΟΣ ΝΙΚΟΣ

ΈΛΛΕΙΨΗ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ

Στάθηκε όλη μέρα ακίνητος

το νέο τον κατέβαλε

όταν άρχισε να γράφει

σκύβαλα πετούν

και ο σκύλος αλυχτά

πανομοιότυπα

βουβά σέρνει το κουβάρι 

ο διαχειριστής

κρατούν οι φύλακες τα δώρα

δεν είναι ακόμη η  ώρα

αποφαίνονται

είναι σκυφτή ακόμη

η σκοτεινή φιγούρα

όταν θα φύγουν 

και οι τελευταίοι συνδαιτυμόνες

θα προσφερθούν

οι υπερουράνιες μελωδίες

στα σφιγμένα χείλη

DRIFTING ΣΤΑ 200 ΜΙΛΙΑ

Έχει κάτι τόσο ευάλωτο

 το χνώτο

σε μια ανάσα 

που βαθαίνει στο χρόνο

επιβιώνω

που ταξιδεύει ελάχιστα

ρακένδυτη σχεδόν

στην απέραντη ερημιά

στην απέραντη βοή 

του ανείπωτου

ΕΙΜΑΙ ΠΑΡΩΝ

Ο χρόνος βρήκε πάλι το χρώμα της νιότης του,

ωχρός και γαλάζιος

αναβλύζει μέσα από το χάος·

«χτες, ήμουν μια χώρα έρημη»,

κατοικημένη από τον θάνατο της,

σήμερα,

επληρώθη η γη πάσα της αγάπης σου

είμαι παρών σε όλα της κτίσεώς σου…

Κωστής Μοσκώφ

http://ppirinas.blogspot.com/2018/11/blog-post_15.html

ΔΥΣΕΥΡΕΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ

Σὰν ἄσπρο σύννεφο
ἡ σκιά σου σκεπάζει τὸν ὕπνο
ποὺ σ᾿ ἕνα δυσεύρετο παράδεισο κοιμᾶμαι·
ἀκούω πὼς τραγουδᾶς κάτω ἀπ᾿ τὸν ἥλιο,
μὰ μὲς στὴ φωνή σου λιγώνω
καὶ δὲ βλέπω τὸν οὐρανό

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ

ΠΡΟΣΩΠΙΔΑ ΤΗΣ ΦΘΟΡΑΣ

Αιγυπτιακή γή

Κομμάτι διαμέτρου

 ανθρώπινης

υλικού ουρανίου

στο αμπαρωμένο κορμί

ώρα ανθρώπινη

πολύ ανθρώπινη

προσωπίδα της φθοράς

ΑΠΥΘΜΕΝΟΝ ΦΡΕΑΡ

«Ἠξεύρω ὅτι οὐδεὶς τολμᾷ ποτε ν᾽ ἀτενίσῃ ἐντὸς ἑαυτοῦ, ὡς εἰς βαθὺ καὶ ἀπύθμενον φρέαρ, πρὸς ὃ ἰλιγγιᾷ ἡ ὅρασις. Κατοπτρίζεσθε μᾶλλον ἐν τοῖς σφάλμασι τοῦ πλησίον, καὶ εὐλόγως πράττετε.»

Ἀλ. Παπαδιαμάντη “Οἱ ἔμποροι τῶν ἐθνῶν”

ΑΥΤΟΕΙΔΩΛΟΝ ΕΓΕΝΟΜΗΝ ΤΟΙΣ ΠΑΘΕΣΙ

«Ἐγὼ εἶμαι ποὺ εἶμαι ναυαγὸς εἰς τὴν ξηράν... Ἀλλὰ σὺ μὴν ἐμπιστεύσεις εἰς τὴν θάλασσαν, μὲ τὰ φελούκια ποὺ κάνουν νερά, μήτε εἰς τὰς γυναίκας... Ἀγάπες, ἐπέφερεν ἀποτόμως ἔξαφνα, ἀγάπες, θλιβερέ μου φίλε... Ὤ, μὴν ἔχεις πίστιν εἰς τὶς ἀγάπες ! Πίστευσέ με, ὁ ἄνθρωπος, ἂν καὶ ὡς κοινωνικὸν ζῶον ἔπρεπε ν᾿ ἀγαπᾷ τοὺς πάντας, ὅλον τὸν κόσμον, ἐπειδὴ ἔχει τὴν ἀνάγκην των καὶ δὲν ἠμπορεῖ μόνος νὰ ζήσει, μ᾿ ὅλα ταῦτα, κατ᾿ οὐσίαν, οὐδένα ἀγαπᾶ, εἰ μὴ μόνον τὸν ἑαυτόν του, τὸν ὁποῖον καὶ φθείρει ἀπὸ τὴν πολλὴν φιλαυτίαν... Δι᾿ αὐτὸ λέγει κι ἕνα τροπάρι τὴν Μεγάλην Σαρακοστὴν - ἐσὺ ξεύρεις ἀπ᾿ αὐτὰ - πῶς λέγει; ... - «Αὐτοείδωλον ἐγενόμην τοῖς πάθεσι...».»

Ἀλ. Παπαδιαμάντη “Τὰ ρόδινα ἀκρογιάλια”

SUEZ CANAL PASSING 2

ΧΑΡΙΝ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑΣ

ΠΡΩΙΝΟ,ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΡΟΤΕΡΝΤΑΜ

«Ἄγγλος ἢ Γερμανὸς ἢ Γάλλος δύναται νὰ εἶναι κοσμοπολίτης ἢ ἀναρχικὸς ἢ ἄθεος ἢ ὁ,τιδήποτε. Ἔκαμε τὸ πατριωτικὸν χρέος του, ἔκτισε μεγάλην πατρίδα. Τώρα εἶναι ἐλεύθερος νὰ ἐπαγγέλλεται, χάριν πολυτελείας, τὴν ἀπιστίαν καὶ τὴν ἀπαισιοδοξίαν. Ἀλλὰ Γραικύλος τῆς σήμερον, ὅστις θέλει νὰ κάμῃ δημοσίᾳ τὸν ἄθεον ἢ τὸν κοσμοπολίτην, ὁμοιάζει μὲ νᾶνον ἀνορθούμενον ἐπ᾿ ἄκρων ὀνύχων καὶ τανυόμενον νὰ φθάσῃ εἰς ὕψος καὶ φανῇ καὶ αὐτὸς γίγας. Τὸ ἑλληνικὸν ἔθνος, τὸ δοῦλον, ἀλλ᾿ οὐδὲν ἧττον καὶ τὸ ἐλεύθερον, ἔχει καὶ θὰ ἔχῃ διὰ παντὸς ἀνάγκην τῆς θρησκείας του. Τὸ ἐπ᾿ ἐμοί, ἐνόσω ζῶ καὶ ἀναπνέω καὶ σωφρονῶ, δὲν θὰ παύσω πάντοτε, ἰδίως δὲ κατὰ τὰς πανεκλάμπρους ταύτας ἡμέρας, νὰ ὑμνῶ μετὰ λατρείας τὸν Χριστόν μου, νὰ περιγράφω μετ᾿ ἔρωτος τὴν φύσιν καὶ νὰ ζωγραφῶ μετὰ στοργῆς τὰ γνήσια ἑλληνικὰ ἤθη. Ἐὰν ἐπιλάθωμαί σου, Ἱερουσαλήμ, ἐπιλησθείη ἡ δεξιά μου, κολληθείη ἡ γλῶσσά μου τῷ λάρυγγί μου, ἐὰν οὐ μὴ σοῦ μνησθῶ.»

Ἀλ. Παπαδιαμάντη “Λαμπριάτικος ψάλτης“

ΘΑ'ΡΘΕΙ ΚΑΙΡΟΣ

Θα' ρθει καιρός που θ' αλλάξουν τα πράματα.

Να το θυμάσαι Μαρία.

Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα

εκείνο το παιχνίδι

που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη -

μη βλέπεις εμένα - μην κλαίς.

Εσύ εισ' η ελπίδα

άκου θα' ρθει καιρός

που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς

δεν θα βγαίνουν στην τύχη

Δεν θα υπάρχουνε πόρτες κλειστές

με γυρμένους απέξω

Και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε

δε θα' μαστε άλογα

να μας κοιτάνε στα δόντια.

Οι άνθρωποι - σκέψου!-

θα μιλάνε με χρώματα

κι άλλοι με νότες

Να φυλάξεις μοναχά

σε μια μεγάλη φιάλη με νερό

λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές

απροσάρμοστοι - καταπίεση - μοναξιά - τιμή -

κέρδος - εξευτελισμός

για το μάθημα της ιστορίας.

Είναι Μαρία -

δε θέλω να λέω ψέματα -

δύσκολοι καιροί.

Και θα' ρθουνε κι άλλοι.

Δεν ξέρω - μην περιμένεις κι απο μένα πολλά -

τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω

κι απ' όσα διάβασα ένα κρατάω καλά :

"Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος".

Θα την αλλάξουμε τη ζωή!

Παρ' όλα αυτά Μαρία.

(Από τη δεύτερη ποιητική συλλογή της ηθοποιού και ποιήτριας Κατερίνας Γώγου,"Ιδιώνυμο", Εκδ. Καστανιώτη)

SUEZ CANAL PASSING

ΑΠΟΚΥΕΙ ΘΑΝΑΤΟΝ

ἓκαστος δὲ πειράζεται,

ὑπὸ τῆς ἰδίας ἐπιθυμίας ἐξελκόμενος,

εἶτα ἡ ἐπιθυμία συλλαβοῦσα  τίκτει ἁμαρτίαν,

ἡ δὲ ἁμαρτία ἀποτελεσθεῖσα ἀποκυεί θάνατον

ΙΑΚ,1,14-15

Η ΕΛΠΙΣ ΑΥΤΩΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ ΠΛΗΡΗΣ

Η ΣΙΓΚΑΠΟΥΡΗ ΚΑΘΩΣ ΤΗΝ ΣΤΕΦΑΝΩΝΕΙ  Ο ΗΛΙΟΣ

Το γὰρ ἀπρόσληπτον ,

ἀθεράπευτον

 ὃ δε ἣνωται τῶ Θεῶ,

τούτο και σώζεται

Γρηγορίου Θεολόγου

Η εκκλησία, δια των ευχών της,

 μας απαλλάσσει απ’τη ζοφερή δίνη

που περιπτύσσει τα ορατά,

τον κόσμο

ὃν ἐκρίπτει ὁ ἂνεμος,

πλέκοντας  τον αρραβώνα 

με τo επέκεινα. 

Θεραπεύει την μεγάλη πληγή:

το νου του ανθρώπου.

Γι 'αυτό είναι αδύνατον να χωριστεί 

από αυτόν με οποιαδήποτε 

συμβατική ανθρώπινη κίνηση.

ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΙΗΤΕΣ

Δὲν εἴμαστε ποιητὲς

Σημαίνει ἐγκαταλείπουμε τὸν ἀγῶνα

Παρατᾶμε τὴ χαρὰ στοὺς ἀνίδεους

Τὶς γυναῖκες στὰ φιλιὰ τοῦ ἀνέμου

Καὶ στὴ σκόνη τοῦ καιροῦ

Σημαίνει πὼς φοβόμαστε

Καὶ ἡ ζωή μας ἔγινε ξένη

Ὁ θάνατος βραχνάς.

Γιῶργος Σαραντάρης

ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ Η ΛΑΜΨΗ

Δώσ'μου νερό

είναι η τελειωτική

πριν την αναίμακτη διαδρομή

 κραυγή

κινδυνεύουσα ροή

πάσχοντος

κλαδεύει του ηλίου η λάμψη

ὃν ἐκρίπτει ὁ ἂνεμος

ΚΡΑΤΟΣ ΑΝΕΙΚΑΣΤΟΝ

Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν

Οὗ το κράτος ἀνείκαστον

Και ἡ δόξα ἀκατάληπτος,

Οὗ τό ἒλεος ἀμέτρητον

Και ἡ φιλανθρωπία ἂφατος
(Ευχή Θείας Λειτουργίας)