ΑΥΤΟΜΙΣΟΣ

Καθ'όν τρόπον οι άνθρωποι ζουν μετ'εντάσεως τας τυχόν θανατηφόρους ασθενείας,όπως επί παραδείγματι τον καρκίνον,ούτως-ενίοτε δε και μετά μεγαλυτέρας φρίκης-ζουν τινες την εν αυτοίς παρουσίαν αμαρτωλών παθών,άτινα χωρίζουν από του Κυρίου.Ούτοι αληθώς επιγινώσκουν εαυτούς ως "χειρίστους πάντων"'βλέπουν ειλικρινώς εαυτούς εις το εξώτερον σκότος.Τότε συνάγεται εν αυτοίς η μεγίστη ενέργεια προσευχής μετανοίας.Αύτη δε δύναται να φθάση εις τοιούτον βαθμόν,ώστε ο νούς αυτών παύει να λειτουργή και δεν δύναται να είπη ει μη:

"Ιησού,σώσόν με τον αμαρτωλόν"

Είναι σωτήριον δι'ημάς,εάν αυξάνη εντός ημών η αποστροφή προς την αμαρτίαν,ήτις μεταβάλλεται εις αυτομίσος.Αλλέως διατρέχομεν τον κίνδυνον να εξοικειωθώμεν μετά της αμαρτίας,ήτις είναι τοσούτον πολύπλευρος και λεπτή,ώστε συνήθως δεν παρατηρούμεν την παρουσίαν αυτής εις όλας ημών τας ενεργείας τας εισέτι κατ'όψιν καλάς.Είναι δύσκολος,αλλά και θαυμαστός ο αγών της καταδύσεως του ηγεμονικού νου εις το αόρατον κέντρον της προσωπικότητος ημών δια της επικλήσεως του Ονόματος του Ιησού Χριστού,άνευ της πίστεως εις τον οποίον ουδείς δύναται να διακρίνη τον εντός ημών ενεργούντα θανατηφόρον ιόν της αμαρτίας.Δια της τοιαύτης πάλης προς το εν ημίν ζων κακόν αποκαλύπτονται ουχί μόνον τα βάθη του ιδίου ημών είναι,αλλά και αι μυστηριώδεις άβυσσοι της ζωής όλου του κόσμου.

Τότε το πνεύμα ημών αφίσταται των ψιλών και επιπολαίων καθ'ημέραν φαινομένων και εν "φρίκη" δι'εαυτό αναγνωρίζει την αγίαν δύναμιν άλλης πρπσευχής;άλλου επιπέδου,κράζον:

"Κύριε Ιησού,ο Σωτήρ μου,ελέησον,ελέησον με τον ελεεινόν"

Άγιος Σωφρόνιος Σαχάρωφ ,απ'το βιβλίο ΠΕΡΙ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ