ΦΩΣ ΤΗΣ ΓΗΣ

Ἡ ἀγάπη στό μεγαλύτερο  φῶς τῆς γῆς,χωρίς τόν ἲσκιο κανενός αἰσθησιακοῦ δέντρου.Ὁ οὐρανός εἶναι φῶς,ἡ γῆ εἶναι φῶς και ὁ ὁρίζοντας εἶναι ἐλεύθερος-τίποτε ἂλλο.Εἶναι δύσκολο νά φτάσει ἂνθρωπος σ'αὐτό τό σημεῖο.Εἶναι ἒργο τῆς ταπεινωσύνης.Γνώρισα αὐτό πού γύρευα χρόνια τώρα.Ὁ κόπος πού μένει  ἀξίζει τόν κόπο.

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΕΦΕΡΗΣ   ΜΕΡΕΣ 21.02.1933

ΠΑΛΙΟΙ ΕΧΘΡΟΙ

 

Οἱ ἐχθροί του πέθαναν ἢ χάθηκαν.

 

Ζωγραφίζει σκάλες κι ἀνεβαίνει στόν οὐρανό καί τούς ἐπισκέπτεται.

 

Ἓνας εἶναι ψηλά σέ ἀτραπούς ἐρώτων

  ἂλλος λογχίζει τά γυάλινα δέντρα

  πολλοί τραυλίζουν τά μυστικά καί τά δήθεν

 

 τούς κουράζει νά ξέρουν τόσο πολλά καί ἂχρηστα

  εἶναι εὐπαθεῖς καί εὐάλωτοι

 φυματικοί σέ χιονισμένα βουνά μέ τή φωνή ἀπό πάγο.

 

Κατεβαίνει πιό μόνος καί καταστρέφει τή ζωγραφιά.

 

ΜΑΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ απ'την ποιητική συλλογή Τό νεκρό καφενεῖο,Εκδόσεις Καστανιώτη  1997

Ο ΛΙΜΟΣ

 Το θυμό της καταιγίδας να φοβάσαι,λένε,

Ολόκληρα νοικοκυριά στη λάσπη.

Ή το θυμό της σκόνης της ερήμου

Που θάβει τα χωριά των πεινασμένων.

Ή το θυμό μιας άδικης τύχης

(Λες κι είναι τίποτε εδώ κάτω δίκαιο).

 

Μα όταν θυμώνουνε,όταν θεριεύουν τα τριαντάφυλλα,

Όταν παλεύουνε να τιναχτούν απ'το σκοτάδι,

Όταν χυμάνε παντού τα αρώματα

Κι η μαύρη σκέψη τους όλον τον κήπο σαρκάζει,

 

Τότε ποιος μπορεί να κοιμάται ήσυχος

Πως αγαπήθηκε ως και την τελευταία του γεύση,

Πως δεν θα τον θερίσει πείνα αγάπης...

 

ΔΗΜΗΤΡΑ Χ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Απ την ποιητική συλλογή ΛΙΜΟΣ εκδόσεων Νεφέλη. Αθήνα 2007

 

Η ΑΙΧΜΗΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΙΚΕΙΩΝ

Σκυμμένος πάνω απ'το σκοτωμένο μου πρόσωπο

η τελική έκφραση δεν είναι οδύνη

δεν είναι κάν έκφραση προσώπου

έρχονται και άλλοι

Στέκονται από πάνω

-Είναι λαβωμένο,λέει ο ένας

-Δεν έχει ίχνος ζωής,λέει ένας άλλος

Παίρνω στα χέρια

Το πρόσωπο

Όχι σαν κάτι σκοτωμένο

Αλλά σαν λαβή ξίφους

TETRIS

Προσηλωμένοι στην εμπερίστατη μνήμη ξαφνιάστηκαν

όταν άρχισαν να πέφτουν σώματα ανθρώπινα απ'το ταβάνι

και στοιβάζονταν καταμεσίς

στο δωμάτιο

άψυχες κούκλες

με ραμμένα ρούχα πάνω απ'τα συνθετικά εντόσθια

η κίνηση διάφανη

μέσα στην σκοτοδίνη

και έντρομος η πτώση

καθώς όταν σου αρπάζουν

στην τελευταία μπουκιά

την πρώτη σου αλήθεια.

ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ

 

Σέρνουν τά ποτάμια,σέρνουν στά νερά

 ὃ,τι συναντήσουνε ξερριζωμένο:

χῶμα πού δέν ἂντεξε στούς ἀρμούς τῆς γῆς

 ψώφια ζῶα μέ τό σχῆμα τους τυμπανισμένο

 πουλιά πού’πεσαν καί μάδησαν σάν γιασεμιά

 ράκη ἀπό λυωμένα ροῦχα ἢ παπούτσια

 ξύλα,περιττώματα,πλαστικά,κονσερβοκούτια

            τῶν γερόντων τά ὂνειρα

            τῶν παιδιῶν τά παραμύθια.

Κι ὃλα αὐτά τά ἐπί τέλους ξοφλημένα

 Μέ τό λύτρο τῆς ἀνθρώπινης ὀδύνης

  τά περιμαζεύει ἀνακεφαλαιώνοντας

 ὁ Ὠκεανός τῆς θείας μεγαλοσύνης.

                                 Χάλκη 15-7-80

 

Σ.Σ. ΧΑΡΚΙΑΝΑΚΗ-ΕΙΣ ΩΤΑ ΑΚΟΥΟΝΤΩΝ

ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ     1981

 

ΤΥΦΛΟΥ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

καί τίς ἐστι,Κύριε,ἳνα πιστεύσω εἰς αὐτόν;

Ιω.  θ' 36

ΙΣΟΛΟΓΙΣΜΟΙ ΤΟΥ ΜΕΤΑΝΑΣΤΗ

 

Κάθε φορά που γυρνά τους βρίσκει λιγότερους

κάθε φορά που φεύγει τους αφήνει πιό λυπημένους.

Μια δύναμη κακόβουλη θαρείς καιροφυλακτεί

να γυρίσει την πλάτη του

για να του ξηλώσει το κέντημα.

Όμως σε τούτο το εργόχειρο

ο ιστός

είναι τελείως ασώματος

στην αυξομειούμενη επιφάνειά του

οι τρύπες

αντί να υπονομεύουν την αντοχή

βαραίνουν την μνήμη.

 

Σ.Σ.Χαρκιανάκη.Από το ΑΛΓΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΡΗΣΙΑΣ,Δόμος 1996

 

ΟΙ ΕΡΠΥΣΤΡΙΕΣ

Ακίνητες μοιάζουν οι μέρες

χωρίς ένα παράγγελμα

"Προσοχή!"

να ξυπνήσουν τα ατροφικά μέλη

 

Μα αυτή η γαλήνη είναι μόνο στην επιφάνεια

Αν προσέξεις

θ'αντιληφθείς

το φως που τρεμοπαίζει

και τα κυκλάμινα που θροίζουν

στο ξέφωτο με τους σταλαγμίτες

καθώς για πολλοστή φορά περνούν

οι ερπύστριες

ξεκοιλιάζοντας τα βατράχια

ΘΑΛΛΑΣΣΙΝΟΣ ΒΙΟΣ

Σε μια λακκούβα στρίμωξα το γέλιο

Της επίγειας ζωής μου

Κι έχυσα πάνω του πιπέρι

Για να συντηρηθεί

Ύστερα δεν το σκέφτηκα πια

Μέσα στη θάλασσα ζητούσα

Ένα μαχαίρι να βρω

Να κόψω πάλι κάποια φλέβα μου

Το αίμα μου να γίνει θάλασσα

Η θάλασσα να γίνει αίμα μου

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ

στη δόξα των πουλιών

ΕΚΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ

ΙΟΥΛΙΤΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ,ΙΚΑΡΟΣ 2014

 

ΤΟ ΦΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ

 

Δεν ταξιδεύω ολόκληρος,μόνο με κάποια αίσθηση,με κάποια ανάμνηση,με ένα χέρι,

με ένα φτερό.Όλα τελειώνουν στην ώρα τους.Ακόμη κι οι μεγαλύτερες μουσικές επιτυχίες έχουν ένα ανάλογο της αναγνωρισιμότητάς τους φινάλε.

Χωρίς φινάλε καμιά φόρμα δεν είναι ολοκληρωμένη.

Μη μου σκουπίζετε τα δάκρυα.Τα θέλω τα δάκρυά μου.

Να τρέχουν ελεύθερα

στα μάγουλα,να φτάνουν αλμυρά στα χείλια.

Τα αλμυρά δάκρυα,μόνη γεύση που διατηρείται ακόμη.

 

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ-Προετοιμασία ταφής,ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ  2012

ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ Ο ΦΟΒΟΣ

Παγωνιά

μια στημένη

γκρίζα φλόγα

έσβησε πάνω

στους βράχους

ολόκληρος ο φόβος

μου χαρίζεται

τι να τα κάνω

τα δικά σας

ξεροκόμματα

ΟΛΟΤΕΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ

Έχω πάει τέσσερις φορές στον Άθωνα.Οι ερημίτες εντυπωσιάζουν.Ένας απ'αυτούς μου είπε κάποτε:"Θα σου συστήσω ένα βιβλίο".Περιμένω ν'ακούσω.Εκείνος όμως δεν έλεγε τίποτα.Λες κι έψαχνε μέσα στη μνήμη.Πέρασαν αρκετά λεπτά της ώρας ώσπου ρώτησα:"Ποιό είναι αυτό το  βιβλίο"κι εκείνος μου είπε:"Κανένα"!Μετά την αναπάντεχη απόκριση του ερημίτη,βρέθηκα ξαφνικά χωρίς επιφάνεια και βάθος.Ήμουνα ολότελα πραγματικός.

 

(Συνομιλία του Νίκου Καρούζου στο θεατρικό περιοδικό "Δρώμενα"με τον Νίκο Κακουλίδη.)

Η μαύρη κούρσα του κυρίου Καρούζου-ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΟΦΙΛΩΝ,ΑΘΗΝΑ 1999

 

ΕΠΙΘΥΜΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑΣ

Κάθε ἂνθρωπος χάνει ἀναπόφευκτα τήν ἐλευθερία του,μόλις ἐμφανισθεῖ σέ αὐτόν ἡ ἐπιθυμία ἐξουσίας ἐπάνω σέ ὁποιονδήποτε ὃμοιό του.Δέν μπορῶ χωρίς βαθύτατο πόνο νά βλέπω ἀνθρώπους ὑπόδουλους,ἀλλά μοῦ φαίνεται μεγαλύτερη συμφορά νά εἶμαι ἐγώ ἐκεῖνος πού ὑποδουλώνει.Ἀδυνατῶ τελείως νά ἐννοήσω πῶς,σέ ἀνθρὠπους πού δημιουργήθηκαν κατ’εἰκόνα Θεοῦ,ἐμφανίστηκε ἡ ἐπιθυμία νά ἐξουσιάζουν καί νά κατακυριεύουν σέ ὁμοίους τους.Μοῦ φαίνεται πώς ἡ τάση αὐτή ἀποτελεῖ συνέπεια ἐσωτερικῆς δουλείας.Ἡ ἀληθινή αἲσθηση τῆς θεοειδοῦς κυριότητος ἀποκλείει τή δυνατότητα τῆς δουλοκτησίας,γιατί στήν ὑποδούλωση δέν ὑπάρχει ἀγάπη.

 

Ἀρχιμανδρίτου ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ(Σαχάρωφ)-ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ

Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Ἒσσεξ Ἀγγλίας  2009