ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ

 

Σέρνουν τά ποτάμια,σέρνουν στά νερά

 ὃ,τι συναντήσουνε ξερριζωμένο:

χῶμα πού δέν ἂντεξε στούς ἀρμούς τῆς γῆς

 ψώφια ζῶα μέ τό σχῆμα τους τυμπανισμένο

 πουλιά πού’πεσαν καί μάδησαν σάν γιασεμιά

 ράκη ἀπό λυωμένα ροῦχα ἢ παπούτσια

 ξύλα,περιττώματα,πλαστικά,κονσερβοκούτια

            τῶν γερόντων τά ὂνειρα

            τῶν παιδιῶν τά παραμύθια.

Κι ὃλα αὐτά τά ἐπί τέλους ξοφλημένα

 Μέ τό λύτρο τῆς ἀνθρώπινης ὀδύνης

  τά περιμαζεύει ἀνακεφαλαιώνοντας

 ὁ Ὠκεανός τῆς θείας μεγαλοσύνης.

                                 Χάλκη 15-7-80

 

Σ.Σ. ΧΑΡΚΙΑΝΑΚΗ-ΕΙΣ ΩΤΑ ΑΚΟΥΟΝΤΩΝ

ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ     1981