Σέρνουν τά ποτάμια,σέρνουν στά νερά
ὃ,τι συναντήσουνε ξερριζωμένο:
χῶμα πού δέν ἂντεξε στούς ἀρμούς τῆς γῆς
ψώφια ζῶα μέ τό σχῆμα τους τυμπανισμένο
πουλιά πού’πεσαν καί μάδησαν σάν γιασεμιά
ράκη ἀπό λυωμένα ροῦχα ἢ παπούτσια
ξύλα,περιττώματα,πλαστικά,κονσερβοκούτια
τῶν γερόντων τά ὂνειρα
τῶν παιδιῶν τά παραμύθια.
Κι ὃλα αὐτά τά ἐπί τέλους ξοφλημένα
Μέ τό λύτρο τῆς ἀνθρώπινης ὀδύνης
τά περιμαζεύει ἀνακεφαλαιώνοντας
ὁ Ὠκεανός τῆς θείας μεγαλοσύνης.
Χάλκη 15-7-80
Σ.Σ. ΧΑΡΚΙΑΝΑΚΗ-ΕΙΣ ΩΤΑ ΑΚΟΥΟΝΤΩΝ
ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ 1981
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου