Παρασκευή 3 Απριλίου 2015
Τετάρτη 1 Απριλίου 2015
ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΧΩΡΟΥ
Στέκω στην άκρη του κήπου
-οι φύλακες άφαντοι-
απορημένος με την σφοδρότητα του καιρού
βήματα οδηγημένα
μέσα στην θύελλα
ομιχλώδης ορίζοντας μετά την ιστορία
ο ήρωας ζητά ανάσες
καθώς οδεύει προς το αμετάκλητο
ούτε οι δάφνες τον εμποδίζουν
να κλάψει
αντάμα με τους κακόμοιρους
με τις ενοχές σαν όρνεα
πάνω απ’τους ώμους
ανώφελο στο μυαλό
το αίσθημα καθώς μ’εξισώνει
με τις σκιές
και όντως πολύ σκοτάδι
εισέρχεται
δια της εκδικήσεως
ως ροπής προς τον άλλον
τόση η βιασύνη να επιδεικνύεις
ως κορώνα την μόνωση
απ'τον κόσμο
είχαμε φουντάρει
-οι φύλακες άφαντοι-
απορημένος με την σφοδρότητα του καιρού
βήματα οδηγημένα
μέσα στην θύελλα
ομιχλώδης ορίζοντας μετά την ιστορία
ο ήρωας ζητά ανάσες
καθώς οδεύει προς το αμετάκλητο
ούτε οι δάφνες τον εμποδίζουν
να κλάψει
αντάμα με τους κακόμοιρους
με τις ενοχές σαν όρνεα
πάνω απ’τους ώμους
ανώφελο στο μυαλό
το αίσθημα καθώς μ’εξισώνει
με τις σκιές
και όντως πολύ σκοτάδι
εισέρχεται
δια της εκδικήσεως
ως ροπής προς τον άλλον
τόση η βιασύνη να επιδεικνύεις
ως κορώνα την μόνωση
απ'τον κόσμο
είχαμε φουντάρει
μέγα κατόρθωμα
η απόγνωση
στις ρωγμές
των απόκρυφων
στεναγμών
παρέλαση χορών μαρτύρων της αγάπης
έλεγα
γιατί συνήθως η ησυχία ερχόταν
με κάποια
σφοδρότητα
και είχα ελάχιστα ανταλλάγματα
στη συνδιαλλαγή
των παθών.
Δευτέρα 30 Μαρτίου 2015
ΕΧΟΥΜΕ ΗΤΤΗΘΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ
Είχε αφηνιάσει το μέλλον
κρατώντας ίσα-ίσα
το πρόσχημα του τρόμου
χρησιμοποιούσε ασυνήθιστες λέξεις για να υποδηλώσει την μοίρα που έφτανε
όπως "άθροιση ιστοριών" ή "προδοσία"
σε πολύ μακρινές εικόνες και όνειρα που στριμώχτηκαν σαν γέρικα σκαριά
και ξύλα στο απώτερο παρελθόν
ήξερε να φυλάει τα ανεξήγητα παρείσακτα σύμβολα
που ξέρασε η ιστορία
σαν θέλησε και κείνη να βύζάξει όπου κοκκίνιζε χάραμα
και όπου λαμπύριζε το φως
κρατώντας ίσα-ίσα
το πρόσχημα του τρόμου
χρησιμοποιούσε ασυνήθιστες λέξεις για να υποδηλώσει την μοίρα που έφτανε
όπως "άθροιση ιστοριών" ή "προδοσία"
σε πολύ μακρινές εικόνες και όνειρα που στριμώχτηκαν σαν γέρικα σκαριά
και ξύλα στο απώτερο παρελθόν
ήξερε να φυλάει τα ανεξήγητα παρείσακτα σύμβολα
που ξέρασε η ιστορία
σαν θέλησε και κείνη να βύζάξει όπου κοκκίνιζε χάραμα
και όπου λαμπύριζε το φως
Κυριακή 29 Μαρτίου 2015
ΤΟ ΑΙΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΛΗΤΕΥΕΙ
H περίσσια
του αίματος
στοχεύει
απευθείας
στη διαδοχή
των
εποχών
απ’τη δίνη των τζιτζικιών
ως την ανάπαυση του ελαιώνα,
Αρδεύει τη συγγνώμη της προσευχής
και στα δυσνόητα πρωινά του χειμώνα
συλλαβίζει μετάνοια
Και όλα αυτά μέσα
στο σώμα.
Σάββατο 28 Μαρτίου 2015
ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΤΑΞΙΔΙΟΥ
Μαζεύοντας
κάθε μέρα,
ικανότητες και αρετές
να πως δημιουργήθηκε τούτος ο τεράστιος σωρός
από άχρηστα υλικά,
την μεγάλη ώρα που κρέμονται όλα τα βλέμματα πάνω σου
δεν
έχεις βοήθεια από πουθενά
οι πόρτες ερμητικά κλειστές,
οι ζωές χτυπημένες από
ένα ανεξήγητο σαράκι,
οδεύεις προς απόγνωση
αν αποτύχεις να κρατήσεις το καλό
σου όνομα,
εκτός αν δεις...
τι άφησε πίσω της η ιστορία,αλυσίδες ατελείωτες προσώπων
που στην ακραία στιγμή της αγωνίας
αναζήτησαν καταφύγιο στην ιδέα τους
μα το μόνο που βρήκαν ήταν ένα πουλί
να χαιδεύει με την σκιά του το τζάμι
στην άκρη του ωκεανού
Παρασκευή 27 Μαρτίου 2015
ΟΛΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ ΣΚΕΨΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ
Πώς να συλλάβουμε τον λόγο,τον πολύ χαρακτηριστικό:¨Ποιήσομεν άνθρωπον¨ και όχι ¨πολλά ανθρώπινα όντα-ανθρώπους¨…Οφείλουμε
να αποκτήσουμε τη συνείδηση ότι το ανθρώπινο ¨είναι¨ είναι ένα.Είναι μονάδα θρυμματισμένη τώρα από την πτώση,με
συνέπεια να γίνουμε ένα πλήθος ατόμων και η φύση μας να κατακερματιστεί σε
μικρά κομμάτια…(ΑΡΧ.ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ,ΟΙΚΟΔΟΜΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΝΑΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,ΤΟΜΟΣ Α’σελ,357)
Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015
ΟΡΙΣΜΟΣ ΕΝΤΡΟΠΙΑΣ
Εκείνο το πρωί έβρεχε ασταμάτητα
ποταμοί υδάτων έτρεχαν πάνω απ’τους φακούς
έσταζαν οι άνθρωποι ντροπή και απορία
καθώς πέφταν οι σάρκες τους προς τη γη
από μια θανατηφόρα άσκηση της βαρύτητας
τα χείλη έχασκαν
και η θάλασσα ακόμα τυραννιόταν να σταθεί στο στερέωμα
ήταν η μέρα που απεκδυθήκαμε το βασιλικό ιμάτιο
και βάλαμε σαν ανόητοι τα παλιόρουχα
της έσχατης κατάπτωσης.Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015
Ο ΧΡΟΝΟΣ ΩΣ ΦΩΣ
Ο λόγος των δευτερολέπτων στην ισορροπία της αίσθησης
υπάρχω γέφυρα της ηλεκτρομαγνητικής πανδαισίας
βγαίνοντας καθώς το φως διαλύεται
το αισθητό
το παρηγορητικό
το ανακριτικό
διαχωρίζω τα άχρηστα υλικά προς ανακύκλωση
ΤΙΚ-ΤΑΚ
αυλαία χρόνου
ο ουρανός γεμάτος χρονικότητα
απειρίζουσα
απειροφορούσα
07.52 12-3-2012
Τρίτη 24 Μαρτίου 2015
Δευτέρα 23 Μαρτίου 2015
Κυριακή 22 Μαρτίου 2015
ΠΑΝΤΑ ΣΥΜΦΕΡΕΙ ΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΒΟΛΤΑ
Κλειστά παντζούρια προχωρημένο μεσημέρι καιρός
απόλυτης ελευθερίας,είπα:ας ήμουν χαμένος στο πλήθος χωρίς κανένας να νοιαστεί,στυγνή απόλυτη τυραννία,καμία υπόσχεση δεν απέσπασα για την επαύριον την
στριμωγμένη παράξενη μέρα όταν ο ήλιος θα με ρωτήσει αν υπήρξα χωρίς να
πάρει απάντηση,ώσπου να με ξεβράσει κάποιο πρωί η θάλασσα που την είπα τύχη ή μοίρα
γιατί κάποιο μερίδιο μου έχει φυλαγμένο ο Πατέρας και είναι κρίμα σκέφτηκα να πεθάνω της
πείνας.
Σάββατο 21 Μαρτίου 2015
ΠΤΩΣΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ
Όταν το
σπαθί χαμήλωσε από ένα φτωχό ρακένδυτο υποκείμενο
και η ιστορία λογάριασε μονάχα
τη φήμη μιας σκανδαλώδους πράξεως
ήρθαν τα στίφη των φτωχών και αδικημένων
να
σπάσουν με την τεμπελιά τους την συντήρηση του στρατού
δεν παραμιλώ χωρίς λόγο
απλώς βαθαίνω το χάσμα με το παρόν
καθώς ο φόβος τρίζει τα δόντια στην
καλοστημένη ευζωία
Ώσπου τα
κεκτημένα γκρέμισαν την ένδεια
και χρειάστηκαν δρεπανοφόροι ιδεών
στρέφοντας
την βία προς τα έξω
απαιτήθηκαν σιδερένιες πόρτες, κλειδαριές και
κωδικοί προστασίας για το ευτελές
προϊόν του πάθους.
Παρασκευή 20 Μαρτίου 2015
Πέμπτη 19 Μαρτίου 2015
Η ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ
-έρχεται πρώτη
-στο παγίδευμα της νιότης
αναδίδει το ωραιότερο άρωμα
- η άκρα καταφυγή γίνεται
στα φρικτότερα λάθη.
Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015
ΝΕΟΕΛΛΗΝΕΣ
διψάμε και χορεύουμε
στο ξέφωτο της πίκρας δισάκι μόνο στην δύσπνοια του ήλιου και απάνεμη σκανδάλη
στην τραγική μοίρα ζηλεύουμε διαβάτες της παρακοής εμείς και είρωνες μπροστά στην εικόνα μας οι
διάδοχοι νικητές είμαστε και σέρνουμε ως λάφυρο την σάρκα της πατρίδας
Τρίτη 17 Μαρτίου 2015
Δευτέρα 16 Μαρτίου 2015
ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΑ ΔΟΧΕΙΑ
Πεσμένος στα σκουπίδια
Περισσότερο σκιά παρά άνθρωπος
Καμιά φαμίλια δεν τον περιμένει
Στ’ανοιχτά
Μετά το πρώτο τράνταγμα είχε ακουμπήσει την πλάτη
μην μπουν τα νερά και βυθιστούν όλοι τους
«θα μοιραστούμε έναν κόσμο τρόμου»,μού’πε
Αποτόλμησε τότε μια ικεσία στον πεθαμένο
Είχα απομείνει να τον κοιτώ με αποστροφή
Να τον στείλω πίσω
Σ’έναν κόσμο ανύπαρκτο
Επιθυμούσα
Οι προσευχές μου να μην χαραχτούν ποτέ ξανά
Από τούτες τις φρικτές κραυγές του κατευόδιου
Κυριακή 15 Μαρτίου 2015
Ο ΠΟΝΟΣ ΚΑΝΕΙ ΠΙΟ ΠΡΟΣΙΤΟ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ
Μεταμελούμαι κάθε φορά που σκοτεινιάζει
Έβαλα και γω ένα χεράκι στο επερχόμενο σούρουπο
Επαπειλούμενη η ζωή στενεύει στη χρυσόσκονη της μέρας
Ούτε την αναμαρτησία,βοηθεία του Κυρίου
Πεθύμησα
Μέσα στο βρώμικο λάκκο βουτώ τα βλέφαρα και τους ώμους
Σηκώνομαι το πρωί
Ήλιος,νοσταλγία
Υπάρχει καιρός ακόμα λοιπόν
Σάββατο 14 Μαρτίου 2015
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
ΟΙ ΧΑΡΑΔΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ
Σαν ήρθε η άνοιξη βάλανε οι άνθρωποι σε σιγαση τους ηχους και απ' τις εικόνες κράτησαν ότι τους έδενε με τη φύση όταν ήταν παιδιά: Τ...
-
Ὑπάρχουν ἂνθρωποι ποὺ «θεωροῦν» ὃτι ὁ ποιητὴς ἒχει φαντασία,εἶναι δηλαδή ἑνα σύννεφο ποὺ πιπαλᾶ πάνω σ’ἓνα ἂλλο σύννεφο.Ἡ ἀλήθεια εἶναι ...
-
Αἱ μὲν ἐντολαὶ τοῦ Κυρίου διδάσκουσιν ἠμᾶς τοῖς μέσοις εὐλόγως χρήσασθαι πράγμασιν.Ἡ δὲ εὒλογος τῶν μεσῶν χρῆσης τὴν τῆς ψυχῆς καθαίρει...