ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ

Αθρόα η προσέλευση των συζητητών,

"δεχτήκαμε το έλεος 

αλλά ωστόσο αρνηθήκαμε την διαύγεια των ήχων",

το πρώτο χτύπημα διήρκεσε λίγους αιώνες,                                             

στο τρίτο,η Είσοδος μας βρήκε στην κλίνη                                                       

 να σπάμε τα βράχια στα μέτρα μας                                                          

και να πετροβολάμε όσους εξέρχονταν.

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

 ΒΟΥΡΚΩΤΗΣ ΑΝΔΡΟΥ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ

                        Αν δεν μαζέψεις σε κάθε σπιθαμή της ζωής σου ανέσπερο φως,

                              ποιο το νόημα της Οδύσσειας των φωτονίων;

ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΦΥΓΗΣ

Ο θείος Νίκος μας συγκέντρωνε συχνά
 όταν πλημμύριζε άστρα το δωμάτιο
και έπρεπε να σκύψουμε
για να διεισδύσουμε στο ανυπέρβλητο θαύμα
 όπως στα δυσθεώρητα εξωκλήσια
 η μικροσκοπική έμπαση απαγορεύει τον στόμφο.
Μας σχεδίαζε τότε στο χαρτί
 με εμφανή τα σημάδια της συγκίνησης,
αλλόκοτα σχεδιαγράμματα
"τι είναι κυρ Νίκο όλα αυτά;"
"μα ο τρόπος να γλυτώσουμε απ' το σύμπαν,τι άλλο..."
και ήταν πράγματι η τελευταία νύχτα
υπέροχα φωταγωγημένη.  

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

ΤΙ ΠΕΡΙΕΧΕΙ Ο ΥΠΝΟΣΑΚΚΟΣ
Είναι γνωστό ότι ταξιδεύουμε,ο"πεσμένος"άνθρωπος ταξιδεύει στην Ανάβαση.Και μάλιστα το ταξίδι αυτό είναι σαν αλητεία,γιατί,όπως λέει ο Εμπεδοκλής,είμαστε φυγάδες και αλήτες "θεόθεν".
Ο υπνόσακκος είναι το σώμα,το ατομικό σώμα του καθενός ανθρώπου,αλλά και το"σώμα της πραγματικότητος",τα φαινόμενα,η αιχμαλωσία μας.Μέσα στο σώμα η ψυχή κοιμάται τον πιο εύκολο ύπνο,έναν ύπνο που αντιμάχεται αδιάκοπα την αφύπνιση ,την ανάγκη γι' απελευθέρωση που υπάρχει στην πνευματική μας υπόσταση.

Ο ΠΟΝΕΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ
Ο καθημερινός άνθρωπος έχει "συναιρεθεί"με τον εσωτερικά μαχόμενο άνθρωπο στο κρεμαστό τραγούδι του Οράματος.Κάθε πόνος και κάθε μαυρίλα κι όλες οι συμφορές ανεβαίνουν ως εκεί ψηλά που φλέγεται τ' Όραμα,κι αλλάζουν σε βαθύτατη χαρά.Ο άνθρωπος τότε ακεραιώνεται και δείχνει την υψηλή δύναμη που χαρίζει τις ευτυχίες.Εκεί κιόλας "ειδοποιείται"κι αλλάζει για ένα δίκαιο μέλλον της κοινωνίας.
(ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ,σχόλια για την συλλογή ΥΠΝΟΣΑΚΚΟ)

Ο ΜΕΓΑΣ ΕΛΚΤΗΣ

ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Η ατόφια δύναμη

ξεψυχά,

ουρανός γκρίζος

σε λωρίδα οράσεως

οι αόρατοι με πράξεις θυμωμένες

λουλουδιασμένοι οι ώμοι των τραγικών

με ξεφτισμένες ζωές οι άμαξες

πώς πηγαινοέρχονται

πώς σαστίζουν οι νότες και τα χρώματα

μπροστά στην αδέξια παραδοχή της αστοχίας

Μην παραλείψει κανείς 

την συγχώρεση                                                                                                                                                                                                                                                                
                                                                      (σχέδιο Ρ.Κοψίδη)

ΣΤΗΜΑ

Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Πλάι στον γκρεμό
άνθος χαιρετάω
"μην συντρίβεσαι"
μου λέει
"ο ίλιγγος του ύψους
θα λεπτύνει την άγνοια του ύπνου"
εκτός...
εκτός και αν πράγματι
κρεμόμουν στην άκρη εκείνου
του απρόσβλητου ονείρου

ΤΑΞΙΔΙ

ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΑΝΘΙΖΕΙ Η ΕΡΗΜΙΑ

Δεν στερείται θανάτων η κάθε μέρα,ίσως στριμώχνονται πολλοί γύρω από ανεξίτηλες μνήμες μέσα από αφηρημένα σύμβολα ή μιας ήρεμης σκάλας την αντηλιά.Δεν απορώ,έχει η ζωή τρίσβαθα που ποιος                                       αντέχει να αντικρίσει το πρόσωπό του βαλσαμωμένο.

ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ

Ατομικότητα,

περιφρόνηση της ύλης:φασιστική ψυχολογία

Πανικός απληστίας

Φόβος συνέχει τον αιχμηρό ουρανό και την παράφορη τύφλωση της ύλης

φόβον έκοψε ο Θεός κόβοντας το πλευρό του Αδάμ

φόβος παρών στη σκιά του πρωινού πίσω από την εκτυφλωτική ιστορία υπ ανθρώπων

ΦΩΤΕΙΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ

Σε σκοτεινές περιόδους,όπου η ανθρώπινη ζωή καταπατήται βάναυσα στο όνομα μιας αφηρημένης ευμάρειας και που η ασύστολη προπαγάνδα βαφτίζει το αναιδές ψεύδος αδήριτη ανάγκη και μονόδρομο αλήθειας,η σκέψη η στερεωμένη στη νηφαλιότητα καθίσταται επιτακτική.




Φωτεινότητα και διαφάνεια, οι ιδιότητες που καθόρισαν τον τόπο που λέγεται Ελλάδα.Κάθε υψηλή ποίηση δεν αρκέστηκε ποτέ στο "νυν έχον"αλλά επεκτάθηκε στο "δυνατόν γενέσθαι",κάτι που δεν εκτιμήθηκε πάντοτε ίσως γιατί οι ομαδικές νευρώσεις δεν το επέτρεψαν,ή γιατί ο ωφελιμισμός δεν άφησε τα μάτια των ανθρώπων ανοιχτά όσο χρειάζεται.

Η ομορφιά και το φως συνέβη να εκληφθούν ανώδυνα ή άκαιρα.Κι όμως.Η διεργασία που απαιτείται για να φτάσει κανείς στο σχήμα του αγγέλου είναι πολύ πιο επώδυνη από την άλλη που εκμαιεύει όλων των λογιών τους δαιμόνους.Φαίνεται πως έχουμε φτάσει στο Απόλυτο αδιέξοδο,μας έχουν αρπάξει ότι πολύτιμο είχαμε και έτσι γυμνούς και ταπεινωμένους μας περιφέρουν στις αγορές του κόσμου,χλευάζοντας και γελώντας για το κατάντημα μας.

Ο ποιητής εδώ επιμένει να μιλάει για μυστήριο και για ομορφιά.Την ομορφιά που είναι μια οδός-η μόνη ίσως οδός-προς το άγνωστο μέρος του εαυτού μας,προς αυτό που μας υπερβαίνει.
Ο ποιητής μιλάει για τη γλώσσα:μου δόθηκε να γράφω σε μια γλώσσα που μιλιέται μόνον από μερικά εκατομμύρια ανθρώπων.Παρόλα αυτά, μια γλώσσα που μιλιέται επί δυόμιση χιλιάδες χρόνια χωρίς διακοπή και με ελάχιστες διαφορές.Η παράλογη αυτή φαινομενικά διάσταση αντιστοιχεί και στην υλικοπνευματική οντότητα της Ελλάδας που είναι μικρή σε έκταση χώρου και απέραντη σε έκταση χρόνου.



Λέμε και το διαπιστώνουμε κάθε μέρα ότι ζούμε σ΄ένα ηθικό χάος.Και αυτό τη στιγμή που ποτέ άλλοτε η κατανομή των στοιχείων της υλικής μας ύπαρξης δεν έγινε με τόσο σύστημα,τόσο στρατιωτική τάξη τόσον αδυσώπητο έλεγχο.Η αντίφαση είναι διδακτική.¨Οταν σε δύο σκέλη το ένα υπερτροφεί,το άλλο ατροφεί.Μια αξιέπαινη ροπή να συνενωθούν σε ενιαία μονάδα οι λαοί της Ευρώπης προσκόπτει σήμερα στην αδυναμία να συμπέσουν τα ατροφικά και τα υπερτροφικά σκέλη του πολιτισμού μας.
Δεν αρκεί να ονειροπολούμε με τους στίχους.Είναι λίγο.Δεν αρκεί να πολιτικολογούμε.Είναι πολύ.Κατά βάθος ο υλικός κόσμος είναι ένας σωρός από υλικά.Θα εξαρτηθεί από το αν είμαστε καλοί ή κακοί αρχιτέκτονες, το τελικό αποτέλεσμα.Ο παράδεισος ή η κόλαση που θα χτίσουμε.Εάν η ποίηση παρέχει μια διαβεβαίωση και δη στους καιρούς τους χαλεπούς είναι ακριβώς αυτή:ότι η μοίρα μας παρόλα αυτά βρίσκεται στα χέρια μας.(Οδ.Ελύτης,Λόγος στην ακαδημία της Στοκχόλμης,1979)

ΤΟΙΣ ΕΝ ΣΚΟΤΕΙ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΝΕΟ ΕΤΟΣ

Τι μπορώ να πώ άντικρυ στα πράγματα,που ο καθένας τα βλέπει αλλοιώς,τα ονομάζει αλλοιώς,τα ξέρει αλλοιώς,ή καλλίτερα ή χειρότερα, ανάλογα με το πόσο η θέση του είναι πιο κοντά ή μακρύτερα?Τί να ομιλήσω όταν δεν έχω καμμία θέση, δεν βρίσκομαι σε καμμία θέση,εγκατέλειψα κάθε θέση,έφυγα και είμαι μονάχος?¨Αλλοι,όλοι ήταν πριν από μένα,άλλοι όλοι είναι μετά από μένα κι εγώ τώρα στο παρόν δεν υπάρχω.
Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ

ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ

1.Κατηφόρισα περασμένα μεσάνυχτα στο σπίτι,κρύο,περνώντας το δρόμο "αύριο θα σκίσω τα παλιόχαρτα ακούγοντας βαρύ μέταλλο".Και έπρεπε να σταθώ μπροστά στις σκάλες για να καταλάβω ποιο ήταν επιτέλους το νόημα της ερήμου.

2.Και νεκρωθώμεν...ταις του βίου ηδονές...ίνα και συζήσωμεν αυτώ...

η γλώσσα σου δεν αντέχεται,ο πυρσός μου μισόσβηστος περιφέρεται στην αρένα,ακατανόητο το όνειρο,συντρέχει λόγος για το ταξίδι,η,αγάπη σφηνωμένη στα δόντια σαν κάτι παρείσακτο,αιωρείται το κάτι της οθόνης μέσα της όπως παίζονται οι προφάσεις της ζωής.Ανάσταση για ποιόν?Η θάλασσα μαστιγώνει τα ύφαλα.

3.Υπήρξα κίνητρο για αποδημία,ξεκλείδωτη ανάσα στους καταιγισμούς της νιότης,λαβή ονείρου στο βλέμμα του ναυαγισμένου.Νοιώθω την κρούση του ανιχνευτή στην πρωινή μου βόλτα,συλλαβίζοντας στην αρχή του λόγου μιμούμαι τον πιστό που γέρνει το μέτωπο πριν νυχτώσει.Ο αφανισμός δεν μου πρέπει παρότι τον οικειοποιήθηκα στο έπακρο.

ΕΙΚΟΝΕΣ

Νέος μετρίου αναστήματος:

Εικόνα Α:Είσοδος σε δωμάτιο,μάλλον καμπίνα πλοίου,ερμητικά κλειστές οι κουρτίνες με υποψία φωτός απ'έξω.Μονότονος ήχος κύματος,φουρτούνα εντός του, μαρτυρεί το βλέμμα.Δευτερόλεπτα ως χτύποι ατσαλιού στο κεφάλι,αντοχή μηδενική,απύθμενη απελπισία.

Εικόνα B:Πλημμύρα γαλάζιου,απαλές ρυτίδες απ'το ίχνος της προπέλας.Άπλα στην καρδιά,αντίστροφη στο συνωστισμό του καταστρώματος.Τα πρόσωπα γύρω φωτίζονται.

ΗΧΟΙ ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΕΣ

ΚΑΡΕΑΣ

Δρόμος ανηφορικός έρημος,πρωινή έγερση με πολεμικά εμβατήρια,σειρά από φλόγες παραταγμένες προς ενίσχυση της οράσεως.Στάση προς ώρας στα πόδια των γιγάντων,ήχος διεγερτικός,πείνα ικανοποίηση,κόσμος...

ΒΟΡΕΙΟ ΣΕΛΑΣ

Ελλιπής κάτω απ' τον άπειρο θόλο,αγκάλη χρωμάτων όπου πριν το σκότος και η άχνα των άστρων.

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Άνθος βεβαιότητας για το ανέλπιστα όμορφο και τόσο κοντινό.Αν ήμουν όνειρο θα με απέρριπτε στο άγγιγμα το θαύμα.

ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΜΕΣΑΝΥΧΤΑ

Γεύση ξινή σε φαύλο κύκλο,χορός,αλύτρωτο πάθος.Ώρα κρυψώνας στην ξεδιάντροπη μέρα με άλμα πτώσης στο κενό.

ΤΟΠΟΙ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗ

Με γέννησε τόπος απλός και ήμερος.Η πρώτη αλφάβητος το χορτάρι,ο ήχος του νερού στο ποτάμι και η κορυφογραμμή με τους παράξενους σχηματισμούς των βράχων.Νανούρισμα η καθαρή πνοή ενός ανοιξιάτικου απογεύματος ,υγρή σκιά από χειμώνα,η αφύπνιση.Δάσκαλοι τα πρόσωπα και το σχολείο,το σπίτι για τα ελάχιστα που χρειάζεται ο άνθρωπος πραγματικά να ζήσει και εφόδιο στην μετέπειτα αντιμετώπιση του περιττού.Άνθρωποι που χέρι χέρι με τον άνεμο και το καύμα γονάτιζαν ποτίζοντας με ιδρώτα τη γη τους και εκείνη τους ανταπέδιδε τους πόνους και τη χαρά της.Φυσικά και νοητά σύνορα στέκονταν απέναντι,κόπος το διάβα τους,γι' αυτό και πάντοτε σχεδόν οι έξω πολιτείες ήταν μακρυσμένες και ονειρώδεις.Αγάπησα την μόνωση και την ποίηση,έτσι που η εμπειρία των γαλάζιων υπερωκεάνιων ταξιδίων να είναι η φυσική μετάβαση από την πρότερη ζωή.Αγάπησα την ποίηση και την μόνωση από ανάγκη.Η ανάγκη αυτή αγίασε τον βίο μου.Για τους προγόνους μου δεν φρόντισα να μάθω πολλά αν και η ανάσα τους χτυπάει πολλές φορές το πρόσωπο της φιλήσυχης μέρας μου.Σκαρφαλωμένοι στη ιδιόμορφη κρυπτή τους μ' έναν μοναδικό κώδικα επικοινωνίας και συμπεριφοράς,πέρασαν αμετάκλητα σ' έναν κόσμο σχεδόν αρχαίο.Ένας σαρωτικός άνεμος φύσηξε αφήνοντας άδεια σπίτια και λίγες φωνές εκεί που κάποτε ανθούσε η κοινωνία, στην πέτρα,στην ρωσία,στον ραβαστό.
.........................................................................................................................................................................
Ένα μικρό αντικείμενο αναμνήσεων στον κάθε συναγερμό του πρωινού.Απέραντη σειρά ανθρώπων έρχεται από μακρυά στο αστραποβόλημα της στιγμής,μια μυστική συγγένεια συνέχει τη σάρκα του κόσμου και όλα παρελθόν,παρόν και μέλλον συνυπάρχουν στη Μνήμη

ΑΠΩΝ

Άνθρωποι της δόξας,
ζητιάνοι που σέρνουν τα πόδια τους επαιτώντας ψίχουλα,
δανεισμένων στοιχείων σύμφυρμα στο μεγάλο παιχνίδι.
Ιστορική συνδιαλλαγή,
χτίζοντας στην απουσία την προαιώνια πείνα των γενεών.
Είμαι ο κανείς,
ακόμη και αν μετράω νίκες στην τελευταία σφαγή.