Η ΧΑΜΕΝΗ ΠΡΟΦΗΤΙΚΗ ΙΣΧΥΣ

 

Από την Τριάδα προέρχεται κάθε ενοποίηση και κάθε διαφορά: ταυτόχρονα,ενώ τα βάθη της Ασίας τονίζουν την ενότητα και η σύγχρονη Δύση τη διαφορά.Χάρη,ακριβώς,στην Τριάδα,γράφει ο Διονύσιος ο Αραιοπαγίτης «τα πάντα είναι ενωμένα και διακριτά,ταυτόσημα και αντίθετα,όμοια και ανόμοια,τα αντίθετα κοινωνούν και τα ενωμένα στοιχεία διαφεύγουν τη σύγχηση».Από το μυστήριο της Τριάδος απορρέει ο τρόπος που κατανοούμε τόσο την ανθρωπότητα όσο και την Εκκλησία.

 

Έχει κανείς συχνά την εντύπωση ότι το δράμα του σύγχρονου χριστιανισμού,επιβαρυμένου από τον ευσεβισμό,τον ηθικισμό,και προπάντων,στην Ορθοδοξία από τον τυπικισμό και έναν ειδωλολατρίζοντα εθνικισμό,είναι ότι «έπνιξε το πνεύμα» : έτσι που η προφητεία ,η δημιουργία δικαιοσύνης καια ομορφιάς ,η ποίηση του κοσμικού σύμπαντος να έχουν θεωρηθεί αντιχριστιανικά,Και γι’ αυτό διέτρεξαν τον κίνδυνο να εξαντληθούν ή να καταστραφούν.Έρχεται ίσως ο καιρός όπου ο χριστιανισμός ή η Ορθοδοξία ,οφείλουν να ξαναβρούν την προφητική τους ισχύ,και η προφητεία τις μυστηριακές της ρίζες.

Από το βιβλίο του Olivier Clement “Η αλήθεια ελευθερώσει υμάς’’Συνομιλώντας με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο Α’- Εκδόσεις ΑΚΡΙΤΑ 1997

 

 

ΑΠΟΔΟΣΗ

 

Νοιώθω βαρύτερο το σώμα,μα ο λόγος είναι φτερό και χάνεται στην αβυσσαλαία απόγνωση του πρωινού της τελευταίας μέρας του Μάη του 2022.

Αύριο είναι η απόδοση του Πάσχα.Είναι τυχαίο,ότι η απόρριψη της Αναστάσεως απ’το σύνολο της κοινωνίας δημιουργεί τόσο έντονη σήμερα,μια ακατανόητη σύγχυση στους πάντες; 

 

 

                                                                                Φωτογραφίες:Αυγούστα,Σικελία

ΑΝΑΜΟΝΗ ΝΑΥΤΟΛΟΓΗΣΕΩΣ

 

Είμαι στο μετρό.Εχω ζωή; αναρωτιέμαι,αυτή τη φορά πήρα κατευθείαν την Περικλέους προσπερνούσα συνεχώς το πλήθος,οι άνθρωποι, μου φαινόταν άσχημοι και επιθετικοί,έτοιμοι να με κατασπαράξουν,καθένας για λογαριασμό του, τόσο ώστε οι επόμενες ορδές να μην βρίσκουν τίποτε πέρα από μια υποψία βίας ανάμεσα στα συντριμμενα οστά.

Προσπέρασα,την Λέκκα,κάποια στιγμή που  διαπίστωσα ότι είχα απομακρυνθεί απ'τον προορισμό απευθύνθηκα σ' έναν άνθρωπο,ήταν σε ανοιχτή πόρτα πίσω απ'ενα πάγκο,ρώτησα-

Η οδός Λέκκα παρακαλώ;

 μου απάντησε

-Κάπου πιο πάνω...

Απαντώ αμήχανα

-Α την προσπέρασα

Τώρα είμαι στο μετρό,θα πρέπει μια  μισή ώρα να είμαι σπίτι,ο μάστορας ήρθε εγκαίρως,α, εδώ πρέπει να επέμβει μαραγκός,αποφάνθηκε.Ανοίγω την μπαλκονόπορτα να βγει ο σκύλοςΒιαστικά ετοιμάζομαι.Είμαι στο μετρό,κλείδωσα το σπίτι,πήρα τη Ζηνωβια τηλέφωνο,θα πάω Ελληνικό αφού πρώτα αλλάξω συρμό.Κεραμικός.Το ρολόι δείχνει 3 και 5.Έχω όραση η οποία σκοντάφτει στους επιβάτες που συνωστίζονται στο βαγόνι,πνίγομαι σιωπηλά-είμαι μόνος γι αυτό δεν φωνάζω για βοήθεια.Θα βυθιστω και άλλο,μέσα στη αφεγγαρη νύχτα, ώσπου να λάμψει μια παρηγοριά-μου έχει ξανασυμβεί,δεν ανησυχώ,θα έρθει αλλά θέλει ατσάλινη υπομονή-βυθιζομαι-είναι μια αίσθηση πραγματική-ο πνιγμός από παιδί με σημαδευει και έκτοτε  διατρέχει όλες μου τις ηλικίες.Περιμένω η λάμψη,αγγίζει με περισσή αρχοντιά τον σκοτεινιασμενο νου και μία  μία  οι αγωνίες  λησμονουνται.Αν έχετε βυθιστεί,αν έχετε τέτοια εμπειρία σίγουρα θα ξέρετε τι εννοώ-αν έχετε κάτσει στην εμπατη,αν έχετε μπει στον Άδη μα δεν σας τσακισε η απογνωση σίγουρα θα δικαιολογησετε την φαινομενική μου αδράνεια.Next station Agios Ioannis.Οι επιβάτες αραιώνουν,η μοναξιά στα βαγόνια είναι αρχέγονη όπως και στο πλοίο,φεύγεις από κάπου που ήσουν οριακά νεότερος σε αγκάλιαζαν γι αυτή την ζεστασιά της υπάρξεως σου,όταν και συ αντλουσες ζωή από απλές καθημερινές συνήθειες,ο προορισμός έστω και αν είναι προσδιορισμένος εμπεριέχει αναμονη και προσμονή.Argiroupoli

Φτάνεις ήδη γεροντότερος,αφού έχουν περάσει αναρριθμητες αναχώρησεις-επιστροφες,είσαι κουρασμένος,και όλοι οι δικοί σου κοιτάνε πλέον πως θα σφίξουν το χέρι σου όχι όμως με στοργή και συγκαταβαση,μα με  αυστηρότητα και στόμφο γιατί δεν φροντισες τη ζωή σου,αλλά με περισσή ελαφρότητα σπαταλουσες στο ξεμπαρκο κάθε φορά το τάλαντο, την συνεχώς ανανεουμενη άνωθεν δωρεά.

Οι σκέψεις διακόπτονται απ' τα μεγαφωνα

Επόμενη στάση Ελληνικό.Τέλος διαδρομής,

παρακαλώ εξέλθετε.

ΠΑΝΤΟΚΡΆΤΟΡΑΣ

Έμπαινε το φως της ημέρας

ομορφαίνοντας τη μορφή

Ι.Ν.Ευαγγελιστριας Περιστερίου
 

MΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΑΡΟΥΖΟ

 Ο Νίκος σε μεγάλη διαύγεια.Δεν μπορεί να μιλήσει, δείχνει με το δάχτυλο την πόρτα, μου πιάνει , όταν μπορεί το χέρι, ζητάει χαρτί και μολύβι και μου γράφει.Σημερα έγραψε:" Βασανίζομαι". Φύλαξα το χαρτάκι.

ΕΥΑ ΜΠΕΗ,ΜΕ ΤΟΝ ΝΙΚΟ ΚΑΡΟΥΖΟ, ΗΜΕΡΟΛΌΓΙΟ

Εκδόσεις LOGGIA 2021

ΣΠΛΑΓΧΝΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

 Σπλάγχνα της πόλης

αιχμηρή-

γκρίζα-

περιβολή

ΣΠΟΥΔΗ ΤΗΣ ΆΝΟΙΞΗΣ

 Σπουδή της άνοιξης

Πόσο περισσότερο

ν'ανοιξει στ'αρωματα

πόσο να τεντώσει

η χορδή της μνήμης

ΣΥΡΑΓΓΑ

 Κρατιέται από κάτι σχοινιά

Ο ήλιος κρυμμένος

Αποφεύγει να κοιτάξει

Είναι πολλά έντομα

Είναι καλοκαίρι

Έχουν συραγγα σκαμμένη και

Μπαινοβγαίνουν άνθρωποι

Σαν σε υπόγειο τρένο

Χαλαρώνει η δέσμη

Μένει σκληρό φως και ζεστή

άμμος

ΕΝΘΕΗ ΣΙΩΠΗ ΚΑΙ ΕΝΑΡΘΡΟΣ ΥΜΝΟΣ

Ι.Μ ΓΡΗΓΟΡΟΥ,ΠΑΣΧΑ 1975

 

 

 

Ο Πεντζίκης καταργεί μέ κύρος τον ψυχαναγκασμό στο μυθιστόρημα καί κατοχυρώνει μέ γνώση τη μυστική φυσική Αντιστοιχία ανάμεσα στο μέγα και τό μικρό,το όλο και το Μέρος - στη Μανία και την ησυχία.Ο λόγος του έχει από τη συγκοινωνία των χυμών,τη συνοχή των ιστών ενός πολυπλόκου φυτικού οργανισμού - αν το Φυτό είναι το τέλειο και το σοφό σώμα,κείμενο μεταξύ ήλιου και γης(κείμενο ήλιου και γης),εκεί όπου το φως γίνεται ίαμβος  χλωρός στον στίχο που είναι το δάσος- αλλά είναι και λόγος ερειστικός,δηλαδή στηρικτικός ενός κοσμικού νοήματος: ένας Ειρμός- Σκελετός που συναρθρώνει όργανα(σύμβολα)πολλαπλών κινήσεων,αμέτρητων βουλήσεων,επάλληλων αισθήσεων,άπειρων πράξεων,ακατάσχετων λογισμών.Αποκατέστησε,είπα,την Αντιστοιχία ανάμεσα στο παν και το ένα- αλλά και Αντικατέστησε  το παν με το ένα,δηλαδή το παν με τα πάντα,το Πολύ με τα πολλά.Με  αυτήν την ίδια αίσθηση  αποδέχομαι  και την εκκλησιαστική Στερεοτυπία του,ως αντικατάσταση ,ασφαλώς ισάξια,της ένθεης σιωπής από τον Έναρθρο ύμνο- της έκστασης από τον εορτασμό της,του θεϊκού από το ιερό.Δηλαδή του Λόγου από τον Φθόγγο.

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ,ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ  ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΕΧΝΕΣ Αρ.26  ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ  1984  

 

 

 

 

 

ΤΟ ΑΝΑΣΤΗΜΕΝΟ ΣΩΜΑ

 Προσδοκώ Ανάσταση νεκρων

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

 

ΕΙΚΌΝΕΣ ΧΩΡΙΟΥ

 

Μεγάλη Τετάρτη στο χωριό.

Τα πάντα ορωνται πνευματικά:

το ανθακι που μόλις υπερνικησε τον χειμώνα

το νερό στο ποτάμι ως φύση -δύναμη που διαλαλεί την Σοφία

η στάλα της νυχτερινής υγρασίας πάνω στα φύλλα.

Η μυσταγωγια επιτείνεται στους ήχους

το βράδυ.Κελαρισμα μέσ'τις φυλλωσιές ή  γάβγισμα ενός μακρινού σκύλου που μέσ'την γαλήνη λες και σε βγάζει έξω από τον χρόνο, στην μετά-ιστορια.

Είμαστε μια γενιά ευάλωτη γιατί καλουμαστε ν απολογηθουμε στις νεότερες γενεές για έναν κόσμο δυσκολότερο και ακατανόητα ανερμηνευτο.

Η ορμή της τεχνικής,πράγματι ισοπεδώνει το αληθινό πρόσωπο του ανθρώπου, όμως είναι μια αναπόφευκτη ροή του χρόνου στην ιστορία αν και δεν λύνει τα βαθιά υπαρξιακά του προβλήματα.

Η επιδίωξη της ευκολίας η διαρκής απομάκρυνση απ'την πραγματική ζωή  χαρακτηρίζει τον σύγχρονο πολιτισμό ειδικά σήμερα με το να ζούμε μια εικόνα της ζωής,ένα στιγμιότυπο,με το να είμαστε ακίνητοι   

σε ένα φόντο διαρκούς κινήσεως.Τα πάντα αλλάζουν πριν καν τα καταλάβουμε ή τα αντιληφθούμε.

Ανέβηκα το δρόμο αριστερά απ'την αγία Βαρβάρα προς το Ζενιο,το φως έρχεται ατόφιο απ' τον πρωινό ήλιο.Ειναι πικρή η απώλεια των ριζών μας,είμαστε υποκείμενα καρικατούρες,αντλούμε ενέργεια από εξαντλημένες πηγές.

Το Πάσχα βιώνεται μόνο στον βαθμό που πολεμάμε τον παλαιό άνθρωπο μέσα μας,στον βαθμό που δίνουμε το δικαίωμα στον Θεό 

να ενεργήσει στη ζωή μας.Τοτε,μας δίνει  το χέρι του.Αν απλώσουμε το δικο μας θα το αρπάξει και θα μας γλιτώσει από την άβυσσο.Τοτε όλα θα αποκτούν νόημα και η ιστορία θα τακτοποιηται στις πραγματικές της διαστασεις.

Ειμαστε κατά βάθος όντα αδύναμα,αλλά είμαστε παιδιά του Θεου.Αν το αντιληφθούμε εγκαιρως θα βρουμε και μεις δύναμη να υψώσουμε την φωνή και μαζί με όλους τους αγαπημένους κεκοιμημένους να πούμε

Χριστός Ανέστη.