Προσηλωμένοι στην εμπερίστατη μνήμη ξαφνιάστηκαν
όταν άρχισαν να πέφτουν σώματα ανθρώπινα απ'το ταβάνι
και στοιβάζονταν καταμεσίς
στο δωμάτιο
άψυχες κούκλες
με ραμμένα ρούχα πάνω απ'τα συνθετικά εντόσθια
η κίνηση διάφανη
μέσα στην σκοτοδίνη
και έντρομος η πτώση
καθώς όταν σου αρπάζουν
στην τελευταία μπουκιά
την πρώτη σου αλήθεια.
Σέρνουν τά ποτάμια,σέρνουν στά νερά
ὃ,τι συναντήσουνε ξερριζωμένο:
χῶμα πού δέν ἂντεξε στούς ἀρμούς τῆς γῆς
ψώφια ζῶα μέ τό σχῆμα τους τυμπανισμένο
πουλιά πού’πεσαν καί μάδησαν σάν γιασεμιά
ράκη ἀπό λυωμένα ροῦχα ἢ παπούτσια
ξύλα,περιττώματα,πλαστικά,κονσερβοκούτια
τῶν γερόντων τά ὂνειρα
τῶν παιδιῶν τά παραμύθια.
Κι ὃλα αὐτά τά ἐπί τέλους ξοφλημένα
Μέ τό λύτρο τῆς ἀνθρώπινης ὀδύνης
τά περιμαζεύει ἀνακεφαλαιώνοντας
ὁ Ὠκεανός τῆς θείας μεγαλοσύνης.
Χάλκη 15-7-80
Σ.Σ. ΧΑΡΚΙΑΝΑΚΗ-ΕΙΣ ΩΤΑ ΑΚΟΥΟΝΤΩΝ
ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΙΛΩΝ 1981
Κάθε φορά που γυρνά τους βρίσκει λιγότερους
κάθε φορά που φεύγει τους αφήνει πιό λυπημένους.
Μια δύναμη κακόβουλη θαρείς καιροφυλακτεί
να γυρίσει την πλάτη του
για να του ξηλώσει το κέντημα.
Όμως σε τούτο το εργόχειρο
ο ιστός
είναι τελείως ασώματος
στην αυξομειούμενη επιφάνειά του
οι τρύπες
αντί να υπονομεύουν την αντοχή
βαραίνουν την μνήμη.
Σ.Σ.Χαρκιανάκη.Από το ΑΛΓΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΡΗΣΙΑΣ,Δόμος 1996
Ακίνητες μοιάζουν οι μέρες
χωρίς ένα παράγγελμα
"Προσοχή!"
να ξυπνήσουν τα ατροφικά μέλη
Μα αυτή η γαλήνη είναι μόνο στην επιφάνεια
Αν προσέξεις
θ'αντιληφθείς
το φως που τρεμοπαίζει
και τα κυκλάμινα που θροίζουν
στο ξέφωτο με τους σταλαγμίτες
καθώς για πολλοστή φορά περνούν
οι ερπύστριες
ξεκοιλιάζοντας τα βατράχια
Σε μια λακκούβα στρίμωξα το γέλιο
Της επίγειας ζωής μου
Κι έχυσα πάνω του πιπέρι
Για να συντηρηθεί
Ύστερα δεν το σκέφτηκα πια
Μέσα στη θάλασσα ζητούσα
Ένα μαχαίρι να βρω
Να κόψω πάλι κάποια φλέβα μου
Το αίμα μου να γίνει θάλασσα
Η θάλασσα να γίνει αίμα μου
ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ
στη δόξα των πουλιών
ΕΚΛΟΓΗ ΑΠΟ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ
ΙΟΥΛΙΤΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ,ΙΚΑΡΟΣ 2014
Δεν ταξιδεύω ολόκληρος,μόνο με κάποια αίσθηση,με κάποια ανάμνηση,με ένα χέρι,
με ένα φτερό.Όλα τελειώνουν στην ώρα τους.Ακόμη κι οι μεγαλύτερες μουσικές επιτυχίες έχουν ένα ανάλογο της αναγνωρισιμότητάς τους φινάλε.
Χωρίς φινάλε καμιά φόρμα δεν είναι ολοκληρωμένη.
Μη μου σκουπίζετε τα δάκρυα.Τα θέλω τα δάκρυά μου.
Να τρέχουν ελεύθερα
στα μάγουλα,να φτάνουν αλμυρά στα χείλια.
Τα αλμυρά δάκρυα,μόνη γεύση που διατηρείται ακόμη.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ-Προετοιμασία ταφής,ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ 2012
Παγωνιά
μια στημένη
γκρίζα φλόγα
έσβησε πάνω
στους βράχους
ολόκληρος ο φόβος
μου χαρίζεται
τι να τα κάνω
τα δικά σας
ξεροκόμματα
Έχω πάει τέσσερις φορές στον Άθωνα.Οι ερημίτες εντυπωσιάζουν.Ένας απ'αυτούς μου είπε κάποτε:"Θα σου συστήσω ένα βιβλίο".Περιμένω ν'ακούσω.Εκείνος όμως δεν έλεγε τίποτα.Λες κι έψαχνε μέσα στη μνήμη.Πέρασαν αρκετά λεπτά της ώρας ώσπου ρώτησα:"Ποιό είναι αυτό το βιβλίο"κι εκείνος μου είπε:"Κανένα"!Μετά την αναπάντεχη απόκριση του ερημίτη,βρέθηκα ξαφνικά χωρίς επιφάνεια και βάθος.Ήμουνα ολότελα πραγματικός.
(Συνομιλία του Νίκου Καρούζου στο θεατρικό περιοδικό "Δρώμενα"με τον Νίκο Κακουλίδη.)
Η μαύρη κούρσα του κυρίου Καρούζου-ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΤΩΝ ΒΙΒΛΙΟΦΙΛΩΝ,ΑΘΗΝΑ 1999
Ἀρχιμανδρίτου ΣΩΦΡΟΝΙΟΥ(Σαχάρωφ)-ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΣΤΗ ΡΩΣΙΑ
Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Ἒσσεξ Ἀγγλίας 2009
Παραλία Ασπροπύργου,σε μια θαυμάσια φθινοπωρινή λιακάδα Για μένα, ότι φέρει την υπογραφή μου ισοδυναμεί με απόδειξη ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΥΤΟ...
