Η ΜΕΣΙΤΡΙΑ

Ἀκόλαστη δέσποινα σέ νοητή Αἲγυπτο.

Ὁ Ἰωσήφ ἦταν ἓνας ἒφηβος

μέ σταυρωμένο μέλλον.

Τόν Αὒγουστο σέ θυμοῦμαι καλύτερα.

Τό βράδυ ὁ κανόνας σου

ποτίζει το μποστάνι μου.

Τότε ὁλοκληρώνομαι μέσα στή σιωπή σου.

Δέν ἒχεις νά κάμεις

  μέ τίς γυναῖκες τῶν χωριῶν.

Ἐκεῖνες ρίχνουν τά μάτια τους

 ἁρπάγες ἐρωτικές

 στά παράθυρα τῶν ὑπεραστικῶν λεωφορείων.

Ἀναπνέεις σ'ἓναν τριγωνικό κόσμο

 θεόπλευρο.

Εἶσαι ἓνας ἡλιοστάλαχτος θρόνος.

Τούτη ἐδῶ ἡ συρρικνωμένη γριά

ἐπιδίδεται ἂσκοπα στήν ἀμμουδιά

 σέ ὁλοκληρωτική ἡλιοθεραπεία.

 

Σέ βάζω μεσήτρια.Ὂταν σαπίζουν

 οἱ ρίζες τῶν ἀριθμῶν.Ὃταν

 δυσκολεύομαι νά ἀποκρυπτογραφήσω

 τήν ἀγωνία

 μέσα ἀπό τό νευρικό σηματολόγιο.

Κανένα λιμανόψαρο δέν εἶναι εὐκίνητο

 καί στούς βράχους

Φυτρώνει μόνο τό σιδερόχορτο.

Κοιμοῦμαι στόν ἲδιο χρόνο

 μ'ἓναν ποντικό.

Μᾶς χωρίζει μιά μικρή σανιδένια

 καληνύχτα.

Κάμνω μιά ἐπιτομή τῶν ἀγγελιῶν:

Ἐκκενώσεις  βόθρων ὁ Ἀχόρταγος.

Σέ βάζω μεσίτρια.Τρομάζω.Ἂκουσα

 πώς τό καλύτερο δόλωμα

  εἶναι,λέει,τά σκουλήκια τῶν νεκροταφείων.

 

ΜΑΤΘΑΙΟΣ ΜΟΥΝΤΕΣ-ΤΑ ΑΝΤΙΠΟΙΝΑ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ ΑΘΗΝΑ 1993