ΤΟ ΥΠΕΡΟΧΟ ΑΡΩΜΑ ΤΗΣ EGLANTINA

Η Eglantina αναπαυόταν στη γωνιά του δρόμου,αριθμός 540

δεκαεννιά ανάσες είχαν απομείνει πριν ακουστεί ο κρότος

στην αρχή υπήρξε πόνος

λίγο έντονος

ύστερα η απορία των θανόντων

και μετά μια λευκή νύχτα που καιροφυλαχτώντας

μπούκαρε απ'τις ανοιχτές πληγές

τότε άρχιζε των εκδορέων η δουλειά

αφού πληρώνονταν καλά

αφαιρούσαν μεθοδικά την πηχτή ακόμη πλησμονή,κλείνοντας όλους τους πόρους

το φως ήταν άχρηστο σ'αυτή την ακινησία

το ίδιο και οι ανανήψεις

όταν ανοίγονταν πλήρως η μέσα καρδιά

όλες οι αρνήσεις που συγκρατούσαν τους αρμούς

απελευθέρωναν το άρωμα

που είχε αποκτηθεί κατά την τελευταία  εκπνοή.

(Δημοσιευμένο στο  περιοδικό Πνοές λόγου & τέχνης,τεύχος 46-47)