Η ΥΠΑΡΞΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΗΡΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΡΦΗ

Νόμιζαν ότι είχα πεθάνει.

Με ξάπλωσαν ανάσκελα μέσα σε ένα μεγάλο

  ψηλοτάβανο φέρετρο.

Κατά μήκος του φέρετρου υπήρχε ένα χαμηλό χώρισμα

   που έδινε την εντύπωση

   πως το φέρετρο ήταν δύο θέσεων.Εγώ,καθώς κοιτούσα

 το καπάκι

  που βρισκόταν αρκετά ψηλά,δίνοντας την εντύπωση

  πως δεν το είχαν κλείσει

  κανονικά ακόμη,κατάλαβα πως βρισκόμουν στο

  αριστερό μισό του φέρετρου,ενώ

  στα δεξιά μου το άλλο μισό ήταν άδειο.

Αυτό ήταν ανακουφιστικό:μπορούσα πια με ασφάλεια

  να είμαι μόνος,χωρίς την απειλή

 κάποιος ν'απευθυνθεί σ'εμένα.

Ήταν ήσυχα και τακτοποιημένα εδώ μέσα,και το λίγο φως

 που γλιστρούσε από έξω ήταν πολύ ταιριαστό.

Δεν ένιωθα τίποτε,κανέναν πόνο σε οποιοδήποτε σημείο

 του σώματος,

  καμιά επιθυμία και κανένα αίσθημα,δεν έχω βάρος,

  ταξιδεύω αλλά είμαι ακίνητος.

Ήμουν ένα νεκρό σώμα που ακόμη δεν είχε αρχίσει να σαπίζει,

  ενώ μέσα του ακόμη απόμενε κάτι σαν αντιληψη,σαν

 σκέψη,σαν ανάμνηση,

  σαν διορατικότητα,κάτι σαν τρυφερή απουσία ή ψυχρή απουσία.

Ήταν ένα αίσθημα μακαριότητας που εκπορευόταν γύρω μου από το κενό,

  και ιδιαίτερα από το άδειο μισό που βρισκόταν δεξιά μου.

Αλλά όσο περνούσαν οι στιγμές,το άδειο μισό έδινε όλο και λιγότερο την εντύπωση

  του κενού και γινόταν μια παρουσία κακή και αόρατη που διαπερνούσε τα μόρια

  της μακαριότητας και και τα μετέβαλλε σε μια ατμόσφαιρα δυσφορίας που έφραζε

  και τους τελευταίους πόρους από τους οποίους ανάσαινα.

Τι ήταν αυτό δίπλα μου;Ποιός ήταν;Γιατί  δεν μπορούσα να τον δω;Γιατί με έβαλαν

  στο ίδιο φέρετρο με κάποιον άλλον;

Και γιατί αυτός φαινόταν τόσο δυνατότερος από μένα;

Απάντηση:η σκοτεινή πλευρά μου,

 η ύπαρξη που δεν πήρε καμιά μορφή του Εγώ,που δεν υλοποιήθηκε με κανέναν

  κοινωνικό ρόλο.

Κάποια στιγμή το αόρατο μέ άγγιξε μόνο για μια στιγμή και μ'άφησε να καταλάβω πως ήταν ο σκοτεινός μου εαυτός από τον οποίο έπαιρνα την αδιέξοδη ενέργειά μου

  και τη διαμόρφωνα σε ρόλους αποδεκτούς

και αποδοτικούς.

Τώρα,εκείνος που είχα εκμεταλλευτεί και είχα αφήσει φυλακισμένο κι αθέατο,

  ήρθε η ώρα

  να κυριαρχήσει πάνω μου και να με διαχειριστεί από τώρα και στο εξής

  έτσι όπως αυτός θέλει ή χρειάζεται.

Από την συλλογή του Βαγγέλη Αθανασόπουλου "Προετοιμασία ταφής"

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ,2012