αναπνέουμε τις αναθυμιάσεις της νιότης
Σουρούπωνε
είχαμε από ώρα
αποκάμει
και σιγά σιγά μαζευόμασταν στου Κούδη
ανεβασμένα στο
φεγγάρι
τα βάσανα
και η γης
ανάλαφρη
ακούγαμε τα πυκνά
αναφιλητά του ποταμού
στην επιστροφή
καθώς αντιφέγγιζε
το φως του ουρανού στην Πέτρα
και η
ανέμελη πλήξη συνόδευε την νύχτα
ως την βαθύτερη
μας εξομολόγηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου