ΤΟΠΟΣ ΑΜΕΣΟΤΗΤΑΣ Η ΝΥΧΤΑ

Είμαστε αιχμάλωτοι μέσα σε μια αντίφαση

δεν μπορούμε ν’ακολουθήσουμε τον Χριστό τελείως,

αλλά και δεν μπορούμε να τον εγκαταλείψουμε

από τότε που μας δίδεται να ζήσουμε τον Χριστό

γινόμαστε ανίκανοι να διατηρήσουμε κάποιο ενδιαφέρον

 για τα πάθη του κόσμου αυτού

και τότε αρχίζει η σύγκρουση με τον κόσμο

Π.Σωφρόνιος του Έσσεξ

NEAR MISS

Ιδέα δεν έχω για το πεδίο της μάχης

θα είναι το σφίξιμο γιγαντιαίο,

το βλέμμα στάσιμο

στο δρασκέλισμα του γλιστερού καταστρώματος;

η σιωπή όπως άλλοτε, ατσάλινη θα σμιλεύει τις πνοές;

στο μικρό κουτάκι μαζί με τους επιδέσμους της μνήμης

εργαλεία για τις απόπειρες αλλαγής πορείας

και τα δεινά της ποιήσεως φληναφήματα

κολλημένα στον πάτο

Αν θα επιβιώσω ,ιδέα δεν έχω…  

ΡΑΚΕΝΔΥΤΗ ΜΝΗΜΗ

αναπνέουμε τις αναθυμιάσεις της νιότης

Σουρούπωνε

είχαμε από ώρα αποκάμει

 και σιγά σιγά μαζευόμασταν στου Κούδη

ανεβασμένα στο φεγγάρι

 τα βάσανα

και η γης ανάλαφρη

ακούγαμε τα πυκνά αναφιλητά του ποταμού

  στην επιστροφή

καθώς αντιφέγγιζε το φως του ουρανού στην Πέτρα

και η ανέμελη  πλήξη συνόδευε την νύχτα

ως την βαθύτερη μας εξομολόγηση. 

FATA MORGANA

Η ΘΗΡΙΩΔΗΣ ΑΔΡΑΝΕΙΑ

Θα σκύψουν οι ήρωες το κεφάλι

δεν θα πουν τίποτα

για την απραγία μας

η παρουσία τους θα πυρακτώνει το μέταλλο των πόνων

στον δρόμο λίγοι μικροί

ανθόκηποι θα οδηγούν την ανάλαφρη σκιά τους

και καθώς οι άκρες των δακτύλων θα ακουμπούν

την ανεξίτηλη εικόνα

το ραγισμένο προσωπείο

θα πέσει με πάταγο

τότε θα αντικρίσουμε την μορφή τους

χωρίς την  αιδώ των αριθμών

και το βλέμμα τους θα μας κρίνει

με περισσότερη συγκατάβαση.

ΙΚΕΤΗΡΙΑ ΚΡΑΥΓΗ

Ικετήριος κραυγή χρονίζουσα
μέσα σε ιλύ απογνώσεως
Υπομένω
κάπου η ύλη βουλιάζει
ή,τί είναι ύλη;
ένα καπρίτσιο του χώρου ίσως;
εκεί που μια ολόκληρη ανθρωπότητα
χτίζει πολιτισμό και αλαζονεία

ΤΑ ΑΔΙΑΒΡΟΧΑ ΣΥΝΟΡΑ

Η έμπονη γύμνωση

Παμφώτιδα περιδιάβαση

      στην κάμψη των σκιών

Πλαγιάζοντας με τον πανάρχαιο κροκόδειλο
διέσχισα την ενηλικίωση στα ποδοβολητά

που όλη νύχτα παραμέριζαν

τα αδιάβροχα σύνορα. 

ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ

Φαίνεται τελικά πως η ποίηση

είναι η ευγενέστερη μορφή αποτυχίας

που μας μεταθέτει σχεδόν μεροληπτικά

σ'εκείνη την απέραντη ελευθερία

του εν ζωή ναυαγημένου.

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΑΥΣΤΡΑΛΙΑΣ ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ

ΕΝΤΥΠΩΣΗ

Αχ ναι!πετούσαν έρημα των πουλιών τα σμήνη

κι όταν αποχάθηκαν

η καθαρότητα τ 'ουρανού δεν κηλιδώθηκε

απο ίχνη.

Να παγιδεύεις το αόρατο στην ορατότητα.

ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ

ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΑ ΔΕΣΜΙΟΙ

Το προσωπείο

 

και η δύναμη κονιορτός

που σκέπαζε η αλμύρα

επομένη του ταξιδιού

αγκύλωνε τις αντιστάσεις του ονείρου

παρασύροντας άχρηστα πλέον

 αντικείμενα στο διάβα του

με την δυσνόητη παρηγοριά

και την ελπίδα  

δεινώς

και αμετάκλητα

δέσμιων  

ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΑΝΑΚΩΧΗ

Έκανα να φύγω
μα το κουρέλι που έσερνα
πιάστηκε στην πόρτα
δεν είχα δύναμη να πάρω ένα τσεκούρι
ή έστω με μια απόχη 
να πετάξω τα νεκρά συναισθήματα