ΔΙΑΠΛΟΥΣ

EN TH ΘΑΛΑΣΣΗ ΑΙ ΟΔΟΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΑΙ ΤΡΙΒΟΙ ΣΟΥ ΕΝ ΥΔΑΣΙ ΠΟΛΛΟΙΣ,

ΚΑΙ ΤΑ ΙΧΝΗ ΣΟΥ ΟΥ ΓΝΩΣΘΗΣΟΝΤΑΙ

ΕΚ ΤΟΥ 76^ου ΨΑΛΜΟΥ

Skagen,Denmark

ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ

Απόφαση το πήρα λοιπόν

 ζωή ν’ αλλάξω

 να πάψουν οι άσκοποι περίπατοι

 καταμεσής  του ρέματος

 στην αντινομία των ιδεολογιών,

να ανακοπεί της σαρκός η ενηλικίωση ,

η ιλιγγιώδη  πορεία στο απύθμενο  όνειρο

-σημάδι ανατροπής της άνοιξης-

είναι καιρός να λάμψει

 η απρόσκοπτη φωτοχυσία

Διαθέτω στήθος ικανό

Αύριο θα ανήκει  όλη η πόλη

στον ανέγγιχτο πόνο

ΤΟ ΑΤΟΜΟ

Ας πάω να διάγω οιονδήποτε θέλω κολασμένο βίο μέχρι να επιστρέψω στον πηλό απ’όπου προήλθα.Δεν χρήζει περισσότερου ενδιαφέροντος το άτομό μου.

Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ,ΟΜΙΛΉΜΑΤΑ

Η ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ

Aν μπορούσαμε να ελευθερώσουμε κάθε άνθρωπο από την αποχαυνωτική εξουσία επάνω του της πραγματικότητας που τον περιβάλλει,από  την αναγκαιότητα να παλεύει με  πολύ κόπο για την κάθε μέρα της υπάρξεώς του και να του δείξουμε το φως μιας άλλης ζωής…

Π.Σοφρώνιος του ESSEX,Η ανθρωπότητα και η ιστορία της

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΟΥ ΚΗΡΥΓΜΑΤΟΣ

Η πρώτη έξοδος 
ως απόπειρα των αισθήσεων 
να ξεφύγουν απ΄τον ασφυχτικό κλοιό 
των μηδαμινών τετραγωνικών 
εστέφθη επιτυχώς

Απ΄την μια μεριά ο εργάτης ήλιος 
να κατρακυλάει  προς την δύση 
και απ’την άλλη η τραγικότητα του φεγγαριού 
που ορθώνεται πάντα στη σκιά του φωτός

     Μυστική θυρίδα διαφυγής των σκέψεων

Ω ζωή

Πόση ο ουρανός ξοδεύει σοφία

Για να καθρεφτίσει πάνω του

το αθόρυβο πέρασμά σου. 

CABO FROWARD

Πανόραμα στην άκρη της γης

Απρόσβλητα βουνά

Καθαρό χιόνι στα ύψη

ΑΝ ΗΤΑΝ ΝΑ’ΡΘΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ

     Περιμέναμε το φορείο να πάρει τη Μαριάμ,

το ένα της χεράκι ως πλούτο το σύλησαν οι μάγοι,

               το άλλο

 απόμεινε κρεμασμένο σε μια πετσούλα.

Είχε και μια ζωή μέσα της

          που ξέμεινε από αίμα

                   και διάβηκε διψασμένη

                                      τον παράδεισο.

ΚΡΑΥΓΗ ΝΑΥΤΙΛΟΜΕΝΟΥ

Υπάρχει ακόμη ελπίδα

   Και ας βρίθει σκοτεινιά

  Το σύννεφο

Και αδιέξοδο η θάλασσα του νότου

Θα περάσουμε βοηθεία του Αγίου

Την καταιγίδα

Διασχίζοντας τον αφρισμένο ωκεανό

Μην αποκάμεις  στον βρυχηθμό  των θηρίων

Και του χάους την απαίσια οσμή

Υπάρχει ελπίδα

Και η μαυρίλα μόνο λίγο θα σκιάσει την ψυχή

Μέχρι η μπόρα να περάσει

Μέχρι να λάμψει το φώς του κόσμου.

ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟΥ

O ναυτικός αναπολεί το σπίτι του στον παφλασμό του κύματος κι όταν στον ύπνο του σκουντιέται,δεν είναι η πνοή του ανέμου μα η φιλική ανασαιμιά των φίλων που λυγίζει το θρόισμα της μηχανής

Ο έρημος το ίδιο κάνει στην επαίσχυντη του θλίψη

Μα  ο ποιητής θαρρεύοντας πως γνωρίζει και τους δύο, σπέρνει λέξεις, ανασκαλεύει την μνήμη και εναποθέτει άνθη στους αγαπημένους.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ Γ.ΒΑΡΛΑΜΟΥ

ΤΑ ΦΩΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠ'ΤΗΝ ΟΜΙΧΛΗ

Άβυσσος εκύκλωσέ με εσχάτη

ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΙΩΝΑ

Η ανόητη όψη της καταρρέουσας ύπαρξης μέσα απ’τους μυωπικούς μου φακούς 

τροφοδοσία του εγκεφάλου σε παραμυθιάσματα 

ευτυχώς δεν ευτυχώ στο ρίζωμα της ασταθούς ευδαιμονίας

ΟΜΒΡΟΣ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣ

Εκείνη τη μέρα είχαν ανοίξει οι ουρανοί,έτρεχαν χείμαρρος όγκοι νερού ενάντια στην κίνηση των αυτοκινήτων,είχα βγει προς άγρα ελπίδας εν πλήρη απελπισία κατευθυνόμενος-που αλλού-στο δοκιμαστήριο και μετά για παραλαβή των εισιτηρίων,η αναγγελία της απουσίας του γέροντος με βρήκε πάνω απ’τον τάφο του πατρός Ιερωνύμου,όπως στο παρελθόν μια λάμψη μέσα στο σκοτάδι,κατά παράξενο βέβαια τρόπο επιστρέφοντας με γοργά βήματα,τσαλαβουτώντας στις λιμνούλες του δρόμου είχε μπει μέσα μου μια αίσθηση Αναστάσεως,ήμουν ξεκρέμαστος,μπροστά ύψος δυσθεώρητο,όπως όταν πάψουν οι βεβαιότητες ανθίζει σαν αγριόχορτο μέσα στο χώμα η παραμυθία.

ΔΙΑΤΕΜΝΟΜΑΙ ΣΤΑ ΒΑΘΗ

ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΣΤΟΥ ΘΕΟΥ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΒΑΛΜΕΝΑ

                                                       ΚΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΣΤΑΓΟΝΑ

              ΕΠΙ ΤΩΝ ΥΔΑΤΩΝ

Ν.ΚΑΡΟΥΖΟΣ

Αντίο είπε

Όλη νύχτα ξέβραζε θλίψη

Απεραντοσύνη

Όπως κάθε αναχώρηση που καμπυλώνει τον χώρο

ΔΙΑΔΡΟΜΟΣ ΑΠΟΓΕΙΩΣΗΣ

Η αδυσώπητη αγάπη Σου Κύριε  αρδεύει

τα ξεραμένα χωράφια

απαλύνει τις ρημαγμένες συνειδήσεις

χωρίς αντάλλαγμα

-τι αντάλλαγμα των αποβλήτων-

διαπερνά την αερώδη απόγνωση

βρίσκει ψηλά τα δυσώδη δευτερόλεπτα

τις αδιαπραγμάτευτα ξένες ώρες

που βαραίνουν  την ραγισμένη ύπαρξη

                                                                                                                 

                                                                                                                 TALCAHUANO,CHILE                                                                                                                   

ΜΠΑΛΑΝΤΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ

Η θάλασσα

χαμογελάει στα μάκρη.

Δόντια από αφρό

χείλη από ουράνια

                        -Α,τι πουλάς,θολή κοπέλα,
                          μ'υψωμένα τα στήθια στον αγέρα;

-Πουλάω,αφέντη,το νερό
της θάλασσας-

                         -Α τι έχεις,μαύρο παλικάρι,
                          μες'το αίμα σου ανακατωμένο;

-Έχω αφέντη,το νερό 
της θάλασσας-

                        -Αυτά τα δάκρυα τ'αρμυρά
                         πούθε αναβράνε ω μάνα;

-Δακρύζω αφέντη,το νερό
της θάλασσας-

                        -Καρδιά μου,ετούτη η πίκρα,
                         τρανή,πούθε γεννιέται;

-Πικρό πολύ είναι το νερό
της θάλασσας!-

Η θάλασσα

χαμογελάει στα μάκρη.

Δόντια από αφρό

χείλη από ουράνια.

(ΦΕΔΕΡΙΚΟ ΓΚΑΡΘΙΑ ΛΟΡΚΑ)

ΠΟΙΗΜΑ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ 

ΣΤΙΣ ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ 

ΚΑΙ ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΩΝ ΑΠΑΝΤΑΧΟΥ 

ΝΑΥΤΙΚΩΝ

ΘΑΛΑΣΣΟΜΑΧΟΥΣΑ

Η Παναγία η Θαλασσομαχούσα.Εικόνα φυλασσόμενη στο Μουσείο της Μονής Στροφάδων και Αγ.Διονυσίου.

                             

                                   Της θαλάσσης παύει την απειλήν

                                               η σεπτή σου χάρις 

                                        και του κλύδωνος την ορμήν,

                                                Θαλασσομαχούσα,

                                      πραύνει ξενοτρόπως δεικνύουσα 

                                        τοις πάσι σην θείαν                                                            πρόνοιαν.

ΑΘΩΣ ΠΗΓΗ ΖΩΗΣ

ΟΡΘΡΟΣ

Μη φοβόσαστε που ξημερώνει,
έχουμε την καλή ελπίδα στην καρδιά μας.
Άς είναι οι δρόμοι έρημοι από ανθρώπους,
θ'ακουστούν όλες οι φωνές της ημέρας.

Μην αναστενάζεις που ο μόχθος έχει πολλές ώρες,
το κάθε βάρος τ'αλαφρώνει η συντροφιά,
ένα μάτι που προβάλλει απ'την συννεφιά,
η καλή ελπίδα πώχουμε στην καρδιά.

Ακούς πως πάλλεται σαν καμπάν'από φως,
διώχνωντας τα σκοτεινά φαντάσματα,
προσκαλώντας τον εργάτη στην οικοδομή,
η καλή ελπίδα πούναι στην καρδιά.

Τρέξτε πρόθυμα με το δίχτυ της ζωής,
στη θάλασσα με τις λαχτάρες που σιωπούν,
κάτι από τον ήλιο π'αναλειώνει στα νερά,
θ'ανέβει απάνω η ελπίδα της καρδιάς.

ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗ(ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΑΛΑΙΟΝΤΟΛΟΓΙΚΑ,ΑΣΕ,1988)

ΘΑΛΑΣΣΑ ΑΔΙΑΒΑΤΟΣ

θ  ά λ α  σ σ α

αδιάβατος,

γλυκεία και πολύτιμος

Η ΣΕΠΤΗ ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΤΗΣ ΠΑΝΤΑΝΑΣΣΑΣ.
ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΚΥΡΙΩΤΕΡΑ ΣΕΒΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΣΙΜΩΝΟΠΕΤΡΑΣ.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:ΑΓΙΟΣ ΣΙΜΩΝ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ,ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΙΤΑ 1987

ΚΑΤΑΚΕΙΜΕΝΟΣ ΟΡΘΙΟΣ

Μόνον αυτοί που τρέφουν όνειρα

απολαμβάνουν την πραγματικότητα

                                                                Ν.Καρούζος

                                   Δυνατότητες Χρήση της ομιλίας

ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΑ

Το μόνο πράγμα που παίρνει μαζί του πεθαίνοντας ο άνθρωπος είναι το μικρό εκείνο μέρος της περιουσίας του που ίσα ίσα δεν ενδιαφέρει κανέναν άλλο.Κάτι λίγες αισθήσεις ή στιγμές,δυο τρείς νότες κυμάτων,την ώρα που το μαλλί το παίρνει ο αέρας με τα γλυκά ψιθυρίσματα μες στο σκοτάδι,λίγες μέντες από δυό κοντά κοντά βαλμένες ανάσες,ένα τραγούδι βαρύθυμο σαν βράχος μαύρος,και το δάκρυ,το δάκρυ της μιας φοράς,το για πάντοτε.Όλα όσα μ'άλλα λόγια κάνουν την αληθινή του φωτογραφία,την καταδικασμένη να χαθεί και να μην επαναληφθεί ποτέ. 
Αποδίδω μεγάλη σημασία σ'αυτό το έσχατο του εαυτού μας αντίτυπο.Που εαν συμβεί να διακρίνουμε πίσω του αφρισμένη τη θάλασσα ή λευκό το σπιτάκι,να μην προσπερνάμε,τάχατες οι ανώτεροι εμείς,παρά να γονυπετούμε και να κάνουμε το σταυρό μας με δέος.
(ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ)