O ναυτικός αναπολεί το σπίτι του στον παφλασμό του κύματος κι
όταν στον ύπνο του σκουντιέται,δεν είναι η πνοή του ανέμου μα η φιλική
ανασαιμιά των φίλων που λυγίζει το θρόισμα της μηχανής
Ο έρημος το ίδιο κάνει στην επαίσχυντη του θλίψη
Μα ο ποιητής
θαρρεύοντας πως γνωρίζει και τους δύο, σπέρνει λέξεις, ανασκαλεύει την μνήμη
και εναποθέτει άνθη στους αγαπημένους.
ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ Γ.ΒΑΡΛΑΜΟΥ |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου