ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ(Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗ)

                                                                                  (Λόγια ενός μονολόγου)

Πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να επιμείνουμε στη ζωή,

να μην περιμένουμε να προσφερθεί η ευγενικιά πολιτισμένη

βοήθεια.Ψέμα είναι .Δεν μπορούμε να βασιστούμε παρά στη δικιά μας μόνο την αρετή.Ποια όμως            δύναμη απομένει

όταν το πλοίο από την κούραση έχει βυθιστεί.

Σταχτής,μαβής ουρανός πέφτει

στην πράσινη,κίτρινη θάλασσα πάνω

και η στεργιά που αποκόβει

τη φορά των κυμάτων με τον άσπρον αφρό

ούτε απόμακρα δεν φαίνεται σα σύνορο γαλάζιο.

Όταν χωρίσει η ξασπρισμένη μαβιά λωρίδα

της δεύτερης αυγής που παραδέρνουμε στο σκοτεινό στερέωμα

ελπίδα δεν απόμένει καμιά.

Όμως για τη ζωή δεν πρέπει να μιλάμε

δεν μας είναι άλλο για να διαλέξουμε

αν η ελπίδα δεν υπάρχει,η θέληση είναι η ζωή

πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να επιμείνουμε στη ζωή.

Είναι ένας ναυαγός που συλλογίζεται:Πολύ τον βασανίζει 

το ρύπος,από τα βρώμικα νερά,που πέφτει απάνω του.

(Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΠΑΛΑΙΟΝΤΟΛΟΓΙΚΑ,ΑΣΕ 1988)

ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΩΣ ΤΟ ΠΑΡΚΟ

Μεγάλη πείνα 
           αδυσώπητη, 
βουβός o κλαυθμός, 
           με τρέφει η προσευχή 
           χωρίς να προσεύχομαι.

ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΜΕΣ'ΤΗ ΝΥΧΤΑ

Κάθε που νύχτωνε 
είχα συνήθεια να τοποθετώ στο τραπέζι
 τη μάσκα ως φανό
στην φτωχική παρουσία σου
 και όταν στη μέση της καταιγίδας χανόσουν
έκρυβα το πρόσωπο μην αισχυνθεί ο απών.

ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΥ

Αν έχεις δεμένα τα όρια σου

Σφίξε στην παλάμη το απρόσβλητο κενό

Και πέρνα με βιασύνη την κεντρική είσοδο

Στόχευσε δίχως περιστροφές στο νου

Που λατρεύει την ελευθερία

Στα λασπόνερα της οιμωγής

Προσπέρασε το εμπόδιο της θύμησης και του πόνου

Αν  τα όρια σου μένουν ακόμη δεμένα

Προς επίσχεση των σειρήνων

Ο νους θα σου ανταποδώσει το θράσος.

ΛΟΓΟΙ Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗ

ΣΧΕΔΙΟ ΡΑΛΛΗ ΚΟΨΙΔΗ

                                                                                                                                                                                                                    Αν αποφύγω τα κοσμικά κείμενα,τότε θ'αδειάσω και θα πάψει και η                                                       πάλη.Γιατί ο άνθρωπος κάνει έναν αγώνα με το παραδοσιακό.Λοιπόν                                                   εγώ διαβάζω τα ιερά κείμενα,αλλά πρέπει να διαβάσω και τα                                                                 κοσμικά,να τα συσχετίσω,να παλέψω και να με                                                                                       νικήσουν.Καταλαβαίνετε;Να με νικήσουν και να μπορέσω πια,ως                                                         νικημένος,ν'αποκατασταθώ με την ανάγνωση των ιερών κειμένων.

(Σχετικα με την ανάγνωση ιερών και κοσμικών κειμένων,συζήτηση του Γιώργου Δανιήλ με τον Ν.Γ.Πεντζίκη.ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΥΝΑΞΗ,ΤΕΥΧΟΣ  27)

ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΑ ΗΧΩΝ

Μονάζων
    κρεμασμένος στα
βάραθρα της ερημιάς
    με λέξεις που
βογκούν
  πόνο
στάλες παρουσίας
      φωτός στα
 κουρέλια της σιωπής 

ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ

Άκου

Τα γρυλίσματα των χοίρων μέσα στην θεϊκή πραγματικότητα

Τον ατελείωτο ορυμαγδό των ηλεκτρονίων σε παρατάξεις 

διόδων

Που κραδαίνουν την μοναδικότητά μου ως αγοραίο 

υποκείμενο

Ο ΤΟΠΟΣ ΜΕ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

Χάραζε.Πάνω απ' την κοιλάδα της Άρνης,στο ψηλό βουνό της Άνδρου,στο Πέταλο άρχιζαν να φτάνουν απ' το βοριά τα πρώτα σύννεφα.Όλη τη νύχτα βάσταξε η ξαστεριά.Ήταν πολύ.Εδώ ψηλά,στην καρδιά της Άνδρου,όλον τον καιρό έχει σύννεφο ακουμπισμένο πάνω στη γη.Όταν κυνηγημένοι απ' τον φόβο των κουρσάρων,οι νησιώτες άφησαν κάποτε τα παράλια και πήραν τα δύσκολα μονοπάτια των βουνών τους,εδώ,στον τόπο με τα σύννεφα είπαν να βρούνε καταφύγιο,να κάνουν τη νέα πατρίδα τους.
-Τι να την βγάλουμε τη νέα πατρίδα μας;
είπαν
 Και κοιτάζοντας το σύννεφο που τους τύλιγε,το πούσι που πια έμελλε μέσα του να ζούνε,
είπαν τη νέα πατρίδα τους Β ο υ ρ κ ω τ ή.Μάθανε από τότες στα παιδιά τους να το αγαπάνε το παραμύθι του τόπου τους:ένα σύννεφο ακουμπισμένο πάντα στο ψηλό βουνό του νησιού τους.
(ΗΛΙΑ ΒΕΝΈΖΗ,ΑΝΕΜΟΙ)

ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΒΡΑΧΩΝ

Σε κάποια οθόνη προβάλλονται σκηνές απ’τίς ζωές που έλειπα αφήνοντας μπάστακα μια αλλοπρόσαλλη ενοχή στα ονειρώδη συμβάντα ,τώρα αφήνω κάποιον άλλον να σηκώσει το άχθος των ημερών  εκείνον που απ’τά σύνορα του Κόριου δρασκέλισε την μεγαλειώδη νεότητα

Χαιρέκακη επιβίωση

Μας μαραίνεις μπροστά στα ποσοστά του παιδικού λιμού επί τοις εκατό προς όφελος ημών των προηγμένων.

ΟΜΙΛΗΜΑΤΑ Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗ

δεν αφίσταμαι πολύ από παντός είδους προδοσία



ας πάω να διάγω οιονδήποτε θέλω κολασμένο βίο μέχρι να επιστρέψω στον πηλό απ'όπου προήλθα

δεν χρήζει περισσότερου ενδιαφέροντος το άτομο μου

πιο κοντά στην αλήθεια,από το να προσέχουμε το πρόσωπο μας,είναι να θυμόμαστε τον πλησίον


(Ν.Γ.ΠΕΝΤΖΙΚΗΣ,ΟΜΙΛΗΜΑΤΑ)

Η ΕΙΚΟΝΑ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ

ΑΣ ΜΑΣ ΔΩΣΕΙΣ ΚΥΡΙΕ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ ΤΗΣ
ΣΟΙΣ ΩΡΑΙΟΤΗΤΟΣ




Β Α Θ Ι Α


ΣΤΟΝ ΟΛΑΙΘΡΟΝ


ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ

ΧΡΟΝΙΚΗ ΑΠΟΔΟΜΗΣΗ

Κάθε στιγμή 
είναι 
η στιγμή της κρίσεως
ρίχνεις λίγο δηλητήριο 
στην απόγνωση
και η μέρα 
σου δίνει απλόχερα
την ανταμοιβή 
του θανατοποινίτη

λίγο κομμάτι ήλιο 
στον πρόσκαιρο ουρανό.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ

ΣΧΕΔΙΟ ΡΑΛΛΗ ΚΟΨΙΔΗ

Έκλεισα τον ογκώδη τόμο του Τριωδίου
κουτσαίνοντας από εγκέφαλο
 διανύοντας τα τελευταία χιλιόμετρα της καιομένης καρδίας
δεν έμεινε παρά ένα κομμάτι θραυσμάτων απ' το τετέλεσται
 θα είχα απολέσει της απογνώσεως την ουσία
εάν δεν έφερα στη μνήμη τον αντάξιο εκείνο των παλαιών ασκητών
που έμεινε 
αίθριος υπό των αστέρων
υπομένοντας έως τέλους τις επιθέσεις του αντιδίκου
προσευχόμενος

Η ΟΛΟΣΩΜΗ ΣΩΤΗΡΙΑ

Και άνθισε η ερημιά 

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ Γ. ΒΑΡΛΑΜΟΥ

γύρω κόμπους-κόμπους
 απ' την ποικιλία των ανθών 
σηκώθηκε η ομορφιά περπατώντας
 διάνοιξε την κλεισμένη θύρα
 και το θηρίο σκορπίστηκε 
ως πρωινή δρόσος 
επάνω του τείχους
 τυλίχθηκε η ελπίδα
στην αδημονία του δένδρου
Στο Όρος σήμερα 
 προσέρχονται οι ταπεινές
 αποθέτοντας την αγνότητα
 στον ορθάνοιχτο τάφο.

ΑΒΥΣΣΟΥ ΑΙΩΡΗΣΗ

Η πορεία 

ένα μισοτελειωμένο όνειρο

ένας γυμνός θάνατος 

που δεν τελείωσε ακόμα

στα ακριβά ευρήματα

 απόθεση κενού

δίχως σκέψη στο αχαλίνωτο τρεχαλητό

στους φόβους που πολλαπλασιάζονται

 κάθε βήμα  υποθήκη στην νιότη

διαπραγμάτευση σκληρή

 προσευχή αίματος

και όχι εξαΰλωση συναισθημάτων

ΚΑΙ Η ΗΛΙΚΙΑ ΥΠΟΚΕΙΤΑΙ ΣΕ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ

Ελεεινολογώ

 τις στοιβαγμένες χαρές

Την επιμέλεια των πωλητών

  στις βιτρίνες

Την προσχεδιασμένη

  διαχυτικότητα των συναισθημάτων

Τον κατ’επίφαση βηματισμό

  στο κέντρο της πόλης

Χαράζω την μέρα με ακρίβεια εγχειρήσεως

Ίχνη αίματος στις τομές του εγκεφάλου.

ΥΠΟΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΟΡΑΤΟ

Περί της συνεχούς αναμονής του Αοράτου δεν είχα ιδέα,αντικρίζοντας τον σιδερένιο κλωβό με τα φώτα καταιγιστικά να ακυρώνουν την μνήμη,χώθηκα κατά την συνήθεια μου στην καθημερινότητα με προσήλωση πριν με ξεχωρίσει το πλήθος,εκ των συνθηκών υποχρεούμαι να παλέψω ενάντια στον παλαιό άνθρωπο,να καλλιεργήσω την καρτερία σε συνθήκες άνυδρου τοπίου,είναι αυτή η συστολή της ύπαρξης από την απειλή της μονώσεως.

ΟΙ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ

ΑΓΓΙΖΩ    ΤΗΝ   ΠΕΙΝΑ
ΜΗΝ         ΔΙΑΤΑΡΑΧΘΕΙ
Η   ΗΣΥΧΙΑ
ΕΧΩ      ΠΟΛΛΟΥΣ      ΤΡΟΠΟΥΣ
ΝΑ    ΣΥΜΒΙΒΑΖΩ    ΤΟΥΣ   ΑΝΤΙΠΑΛΟΥΣ
ΠΡΙΝ      ΠΕΣΕΙ       Ο       ΗΛΙΟΣ
ΠΡΙΝ     ΜΑΣ     ΒΡΟΥΝ
ΟΙ ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΟΙ      ΣΥΜΜΑΧΟΙ
ΑΣ    ΠΕΙΝΑΣΟΥΜΕ     ΛΟΙΠΟΝ

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΩΝ ΕΡΕΙΠΙΩΝ B

ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΧΩΡΟΥ

Στέκω στην άκρη του κήπου
-οι φύλακες άφαντοι- 
απορημένος με την σφοδρότητα του καιρού 
βήματα οδηγημένα 
μέσα στην θύελλα
ομιχλώδης ορίζοντας μετά την ιστορία
ο ήρωας ζητά ανάσες  
καθώς οδεύει προς το αμετάκλητο
ούτε οι δάφνες τον εμποδίζουν 
να κλάψει 
αντάμα με τους κακόμοιρους 
με τις ενοχές σαν όρνεα 
πάνω απ’τους ώμους
ανώφελο στο μυαλό 
το αίσθημα καθώς μ’εξισώνει
με τις σκιές 
και όντως πολύ σκοτάδι
εισέρχεται 
δια της εκδικήσεως 
ως ροπής προς τον άλλον
τόση η βιασύνη να επιδεικνύεις
ως κορώνα την μόνωση
απ'τον κόσμο
είχαμε φουντάρει

μέγα κατόρθωμα

η απόγνωση

στις ρωγμές

των απόκρυφων στεναγμών 

παρέλαση χορών μαρτύρων της αγάπης

έλεγα

γιατί συνήθως η ησυχία ερχόταν

με κάποια σφοδρότητα 

και είχα ελάχιστα ανταλλάγματα 

στη συνδιαλλαγή 

των παθών.