ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ

Όταν πήγα να τον δω , καθόταν σκεφτικός και αμίλητος στη βαρδιόλα

“ΔΙΕΚΠΕΡΑΙΩΤΗΣ ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑΣ” ,έτσι μου συστήθηκε

“Δηλαδή” του λέω “έτσι εξαγοράζετε το Καιρό;”

“Mα τόσοι απόβλητοι της ιστορίας και εσύ ρωτάς;”

“ταξιδεύοντας παιδί μου πλέουμε πάνω σ’αυτούς που χάθηκαν σε καιρό αγωνίας.

Σε κάθε παφλασμό ,σε κάθε κύμα, ένα χέρι προσπαθεί να κρατηθεί από μια ανάμνηση τούτο το λίγο που έζησε ,ή το πολύ.

και είμαι εγώ στις φυλακές της νυκτός που διανέμω τα μηνύματα των οικείων φωνών στους μακρινούς παραλήπτες."

ΜΑΤΡΙΞ

Κρεμασμένος σε τούτη τη βουβή χαράδρα την πελεκημένη απ’τους προαιώνιους βρυχηθμούς των πρώτων ανθρώπων ισιώνω που και που του κορμιού την θανάσιμη αγκύλωση με τανύσματα της φαντασίας μα η φοβερή ταλάντωση μπρος στον γκρεμό ματαιώνει τα νυχτερινά σχέδια

Εάν και χίλια έτη ,ύστερα  δε τι;

Διαλέγω το άτι της θυμηδίας

Στερεύω από ανθρωπότητα ξεκολλώντας απ’τα θηριώδη βράχια καθώς σηκώνει ο ήλιος την παντιέρα του φωτός

Κινάω και γω εργάτης της σταγόνας να αναμασώ την υλώδη περίπτυξη του.

ΑΝΕΝΔΟΤΗ ΜΑΧΗ

Η άνοιξη βαθαίνει τις ρωγμές
ανάμεσα στα άνθη,
ο χειμώνας το ξέρει καλά
έχοντας επωάσει τη ζωή
στα σπλάχνα του,
γι' αυτό συντρίβει κάθε αναβολή
και η φωτιά ανιχνεύει τον χλευασμό
σέρνοντας ως την πηγή
την διψασμένη φθορά.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ

Αθρόα η προσέλευση των συζητητών,

"δεχτήκαμε το έλεος 

αλλά ωστόσο αρνηθήκαμε την διαύγεια των ήχων",

το πρώτο χτύπημα διήρκεσε λίγους αιώνες,                                             

στο τρίτο,η Είσοδος μας βρήκε στην κλίνη                                                       

 να σπάμε τα βράχια στα μέτρα μας                                                          

και να πετροβολάμε όσους εξέρχονταν.

Ο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

 ΒΟΥΡΚΩΤΗΣ ΑΝΔΡΟΥ

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΟ

                        Αν δεν μαζέψεις σε κάθε σπιθαμή της ζωής σου ανέσπερο φως,

                              ποιο το νόημα της Οδύσσειας των φωτονίων;

ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΦΥΓΗΣ

Ο θείος Νίκος μας συγκέντρωνε συχνά
 όταν πλημμύριζε άστρα το δωμάτιο
και έπρεπε να σκύψουμε
για να διεισδύσουμε στο ανυπέρβλητο θαύμα
 όπως στα δυσθεώρητα εξωκλήσια
 η μικροσκοπική έμπαση απαγορεύει τον στόμφο.
Μας σχεδίαζε τότε στο χαρτί
 με εμφανή τα σημάδια της συγκίνησης,
αλλόκοτα σχεδιαγράμματα
"τι είναι κυρ Νίκο όλα αυτά;"
"μα ο τρόπος να γλυτώσουμε απ' το σύμπαν,τι άλλο..."
και ήταν πράγματι η τελευταία νύχτα
υπέροχα φωταγωγημένη.  

ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

ΤΙ ΠΕΡΙΕΧΕΙ Ο ΥΠΝΟΣΑΚΚΟΣ
Είναι γνωστό ότι ταξιδεύουμε,ο"πεσμένος"άνθρωπος ταξιδεύει στην Ανάβαση.Και μάλιστα το ταξίδι αυτό είναι σαν αλητεία,γιατί,όπως λέει ο Εμπεδοκλής,είμαστε φυγάδες και αλήτες "θεόθεν".
Ο υπνόσακκος είναι το σώμα,το ατομικό σώμα του καθενός ανθρώπου,αλλά και το"σώμα της πραγματικότητος",τα φαινόμενα,η αιχμαλωσία μας.Μέσα στο σώμα η ψυχή κοιμάται τον πιο εύκολο ύπνο,έναν ύπνο που αντιμάχεται αδιάκοπα την αφύπνιση ,την ανάγκη γι' απελευθέρωση που υπάρχει στην πνευματική μας υπόσταση.

Ο ΠΟΝΕΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ
Ο καθημερινός άνθρωπος έχει "συναιρεθεί"με τον εσωτερικά μαχόμενο άνθρωπο στο κρεμαστό τραγούδι του Οράματος.Κάθε πόνος και κάθε μαυρίλα κι όλες οι συμφορές ανεβαίνουν ως εκεί ψηλά που φλέγεται τ' Όραμα,κι αλλάζουν σε βαθύτατη χαρά.Ο άνθρωπος τότε ακεραιώνεται και δείχνει την υψηλή δύναμη που χαρίζει τις ευτυχίες.Εκεί κιόλας "ειδοποιείται"κι αλλάζει για ένα δίκαιο μέλλον της κοινωνίας.
(ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΟΥΖΟΣ,σχόλια για την συλλογή ΥΠΝΟΣΑΚΚΟ)

Ο ΜΕΓΑΣ ΕΛΚΤΗΣ

ΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

Η ατόφια δύναμη

ξεψυχά,

ουρανός γκρίζος

σε λωρίδα οράσεως

οι αόρατοι με πράξεις θυμωμένες

λουλουδιασμένοι οι ώμοι των τραγικών

με ξεφτισμένες ζωές οι άμαξες

πώς πηγαινοέρχονται

πώς σαστίζουν οι νότες και τα χρώματα

μπροστά στην αδέξια παραδοχή της αστοχίας

Μην παραλείψει κανείς 

την συγχώρεση                                                                                                                                                                                                                                                                
                                                                      (σχέδιο Ρ.Κοψίδη)

ΣΤΗΜΑ

Η ΣΥΝΩΜΟΣΙΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Πλάι στον γκρεμό
άνθος χαιρετάω
"μην συντρίβεσαι"
μου λέει
"ο ίλιγγος του ύψους
θα λεπτύνει την άγνοια του ύπνου"
εκτός...
εκτός και αν πράγματι
κρεμόμουν στην άκρη εκείνου
του απρόσβλητου ονείρου