ΠΕΡΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ

Ο λόγος και το παράδειγμα του Αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου όπως μας το διέσωσε ο πατήρ Σωφρόνιος του Έσσεξ αποτελεί διαχρονικό οδηγό και ασφαλή σύμβουλο για όλα τα θέματα που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο.Ειδικά σε ζητήματα όπως η έννοια του συμφέροντος  και σε προβλήματα διαχείρησης(management)που ταλαιπωρούν κοινωνίες και ποικίλες ομάδες ανθρώπων.

Ότε ο Πατήρ Σιλουανός κατεστάθη οικονόμος,επιστρέφων εκ του ηγουμενείου εις το κελλίον αυτού,προσηύχετο θερμώς να βοηθή αυτόν ο Κύριος όπως εκτελεί δεόντως το υπεύθυνον διακόνημα.Μετά εκτενή προσευχήν έλαβεν απάντησιν εις την ψυχήν αυτού:''Φύλαττε την χάριν την δοθείσαν σοι.''Τότε αντελήφθη ότι να φυλάττει τις την χάριν είναι σπουδαίον και πολυτιμότερον παντός άλλου έργου,και δια τούτο,αναλαβών το νέον αυτού διακόνημα,επαγρύπνει,ίνα μη δώσει πρόσκομμα εις την προσευχήν αυτού.
Είχε υπό τας διαταγάς αυτού έως διακοσίους εργάτας.Το πρωί,περιερχόμενος τα εργαστήρια,έδιδεν εν γενικές γραμμές υποδείξεις εις τους αρχιεργάτας και κατόπιν επέστρεφεν εις το κελλίον αυτού ίνα κλαύσει ''δια τον λαόν του Θεού.''Η καρδιά αυτού έπασχε δια τους εργάτας και έχεε δάκρυα δι'έναν έκαστον αυτών:
"Ιδού ο Μιχάλης.Αφήκε την γυναίκα αυτού και τα παιδία αυτού εις το χωρίον,και εργάζεται εις ημάς δι'ολίγα γρόσια.Πώς να αισθάνηται τοσούτον μακράν της οικίας αυτού μη βλέπων ούτε την γυναίκα,ούτε τα ηγαπημένα αυτού τέκνα...Ιδού ο Νικήτας.Μόλις ενυμφεύθη και εγκατέληψε την νεαράν έγκυον γυναίκα και την γηραιάν μητέρα αυτού...Τι ησθάνθησαν άρα γε,ότε εχωρίζοντο απ'αυτού του ηγαπημένου υιού και ανδρός;...Ιδού ο Γρηγόριος.Εγκατέληψε γέροντας γονείς,νεαράν γυναίκα και δύο μικρά βρέφη και ήλθεν,ίνα εργάζηται δια τεμάχιον άρτου.Τι θα εξοικονομήση παρ'ημίν...Τι πτωχίαν θα είχον,ίνα αποφασίσουν να εγκαταλείψουν όλουσς τους οικίους αυτών...Εν ποία φοβερά στερήσει και θλίψει ζη άπας ο λαός ούτος...Ιδού ο Νικόλαος.Παιδίον έτι...Μετά πόσης θλίψεως θα έστειλαν αυτόν οι γονείς αυτού τοσούτον μακράν εις ξένους ανθρώπους,ίνα λαμβάνη πτωχόν ημερομίσθιον...Πόσον θα λυπήται η καρδία των γονέων αυτού...Ω,εν ποία πενία και ποίοις παθήμασι ζη ο λαός!...Και άπαντες είναι ως απολωλότα πρόβατα.Μανθάνουν παντός είδους διαστροφάς,γίνονται άγριοι,σκληροί...''
Ούτως έλεγεν ο μακάριος Γέρων,και έπασχε η καρδία αυτού δι'όλους τους πτωχούς.Έπασχεν αναμφιβόλως πλείον ή εκείνοι δι'εαυτούς,διότι ούτως έβλεπεν εις την ζωήν αυτών και εκείνα,άτινα οι ίδιοι ηγνόουν.
"Η καρδία ομιλεί εις την καρδία",λέγει η παροιμία.Μυστικώς προσηύχετο ο Γέρων υπέρ "του λαού του Θεού".Οι εργάται ησθάνοντο τούτο και ηγάπων αυτόν.Ουδέποτε επεβάρυνεν αυτούς δια της παρουσίας και της επιτηρήσεως κατά την εργασίαν.Εκείνοι δε περιποιητικοί,ειργάζοντο μάλλον χαίροντες και έτι πλέον δραστηρίως ή εις τους άλλους οικονόμους,οίτινες "ηγρύπνουν δια τα συμφέροντα"της Μονής.Αλλά ποίος αγνοεί ότι,όταν υπεισέρχεται η μέριμνα του "συμφέροντος",τότε ο άνθρωπος παραθεωρείται;Το συμφέρον,το πραγματικό συμφέρον της Μονής,έβλεπε ο Γέρων προ παντός εις την εργασίαν των εντολών του Χριστού.(Απόσπασμα εκ του βιβλίου "Ο ΑΓΙΟΣ ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ Ο ΑΘΩΝΙΤΗΣ,Αρχ.Σωφρονίου,Σαχαρωφ)

Η ΛΥΤΡΩΣΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

Νευρικό πέταγμα

ανασεμιά οδύνης

στο φτερούγισμα της φθοράς

ευτυχούμε μέσα σε γυάλινους θαλάμους

πίσω απ'τα εύθραυστα κάγγελα

ζητιανεύουμε το χαμόγελο

όμως το πρωί,κάθε πρωί

φτάνει χωρίς καθηστέρηση η εκπλήρωση

σαν καρδάρα γεμάτη γάλα

τόσο που ο πόνος σαπίζει 

και τις τελευταίες οδούς διαφυγής

Η ΜΑΥΡΗ ΚΟΥΡΣΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΡΟΥΖΟΥ

Τρεις συνομιλίες του ποιητή Νίκου Καρούζου με τον Γιώργο Κακουλίδη για τις αγωνίες της τέχνης,την ορθοδοξία,την πολιτική,την κοινωνική επανάσταση,αλλά και γύρω από στιγμιότυπα της καθημερινής ζωής.Στο τέλος,ωστόσο,κάθε συνομιλίας προβάλει πάντα η ποίηση,που ήταν για τον Νίκο Καρούζο το ''στασίδι''του στη ζωή.

Ο ποιητής,όπως έλεγε,είναι ''σαλός,που σημαίνει παράφρων αλλά με την έννοια του εν Χριστώ,εν Θεώ.Δεν πρόκειται ,δηλαδή,για κοινή παραφροσύνη.Ο Χριστός δεν είναι μονάχα του χριστιανισμού,είναι ενσάρκωση της μεγάλης πνευματικής αθωότητας,είναι κιόλας η ενσάρκωση μιας τεράστιας πνευματικής οδύνης.Το ένα φέρνει τ'άλλο.Η αθωότητα δεν πάει με την κοινή λογική,που είναι η κακιά τρέλα της μάζας.Η αθωότητα είναι η υπέρτατη νοητική διάνοια,και αυτό στην ορθοδοξία υπάρχει με το πνεύμα της νήψεως,δηλαδή της νηπτικής απάθειας,που είναι η εν Χριστώ σαλότητα.Η δια Χριστόν σαλότητα συνδέεται διαλεκτικά με την έννοια της νήψεως του μυστικισμού της ορθοδοξίας.''

(ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΑΠ'ΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ)

ΚΕΡΙΑ

Η "ιεροτελεστία" της αναμονής καθώς και η έλευση κάθε νέου έτους,μου φέρνει στο νου το θαυμάσιο και τόσο αληθινό ποίημα του Καβάφη τα ΚΕΡΙΑ.Τα κεριά μόνο ως αναμμένη προσφορά,ως σύμβολο της θυσίας του χρόνου μας ενώπιον του Θεού απομακρύνουν την οσμή της φθοράς και κάνουν τον εορτασμό της εναλλαγής του Χρόνου πραγματικά χαρμόσυνο γεγονός και όχι θλιβερή μίμηση παγανιστικών εθίμων.

                     Κ Ε Ρ Ι Α

Του μέλλοντος η μέρες στέκοντ' εμπροστά μας
σα μια σειρά κεράκια αναμένα-
χρυσά,ζεστά,και ζωηρά κεράκια.


Η περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων.
τα πιο κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά,λυωμένα,και κυρτά.

Δεν θέλω να τα βλέπω,με λυπεί η μορφή των,
και με λυπεί το πρώτο φως των να θυμούμαι.
Εμπρός κυττάζω τ'αναμένα μου κεριά.

Δεν θέλω να γυρίσω,να μη διώ και φρίξω
τι γρήγορα που η σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τι γρήγορα που τα σβυστά κεριά πληθαίνουν.
(Κ.ΚΑΒΑΦΗ)

ΦΩΤΗ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ-Ο ΘΕΟΣ ΚΟΝΑΝΟΣ

ΤΙΤΛΟΣ:Ο ΘΕΟΣ ΚΟΝΑΝΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟ ΛΕΓΟΜΕΝΟ ΚΑΤΑΒΥΘΙΣΗ
ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ:ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ:Σ.ΝΙΚΟΛΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΤΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ:1944

ΑΝΑΜΟΝΗ ΝΕΟΥ ΕΤΟΥΣ

Οι λέξεις παραλογισμός και απελπισία θα μονοπωλήσουν και φέτος.Κάθε ανάμνηση θα τείνει να κουρελιαστεί σε μικρές αγχώδεις σταγόνες στη ροή του παρόντος.Την αλήθεια σπανίως θ'αφουγκράζεσαι,στριμωγμένος σε μια παγκόσμια συνωμοσία ψεύδους.
Φτωχοί γύρω σου,μέσα σου με ενοχλητικές ικεσίες  θα ζητούν ένα ψίχουλο,ένα ποτήρι λησμονιάς.Θεάματα εικονικού ευπορισμού θα λικνίζονται παντού και θα είσαι μέσα χωρίς όμως η ιδιόμορφη λάμψη του να αντανακλάται απ'την ζωή σου.
Την νέα χρονιά οι άνθρωποι θα λυπούνται λιγότερο όπως και λιγότερο θα ευφραίνονται,όλο και περισσότερο θα καλύπτει το πρόσωπό τους μια σκληράδα και μια αδιαφορία.Κατάθλιψη,η σύγχρονη αρρώστια που θα κερδίσει περισσότερο έδαφος προς την πρωτιά των νέων μάστιγων.
Ο αντίποδας των λίγων θα γίνει και πάλι  η λογική και η ελπίδα,καθώς και το ζητούμενο.Δηλαδή κατά πόσο θα ξεχωρίσει στο μυαλό μας το φώς απ'το σκότος και πως ο κήπος που μικροί ονειρευτήκαμε θα μπολιαστεί στην ταλαιπωρημένη σάρκα του κόσμου.